Ερώτηση
Είναι οι Ιουδαίοι σωσμένοι επειδή είναι ο εκλεκτός λαός τού Θεού;
Απάντηση
Οι Ιουδαίοι είναι ο εκλεκτός λαός τού Θεού σύμφωνα με το Δευτερονόμιο 7:6, αλλά αυτό δεν καθιστά αυτομάτως σωσμένους όλους τους Ιουδαίους. Ο Ιησούς είπε, «Εγώ είμαι ο δρόμος, και η αλήθεια, και η ζωή· κανένας δεν έρχεται στον Πατέρα, παρά μόνον διαμέσου εμού» (Ιωάννης 14:6). Η λέξη «κανένας» περιλαμβάνει Ιουδαίους και εθνικούς. Για να σωθεί ένας Ιουδαίος, πρέπει να έρθει στον Θεό-Πατέρα εμπιστευόμενος τον Ιησού τον Μεσσία.
Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής προειδοποίησε τους Ιουδαίους ακροατές του να μην εμπιστεύονται την καταγωγή τους ότι θα τους καταστήσει δίκαιους ενώπιον τού Θεού: «Κάντε, λοιπόν, καρπούς άξιους της μετάνοιας, και μην αρχίσετε να λέτε αναμεταξύ σας: Έχουμε πατέρα τον Αβραάμ· επειδή, σας λέω ότι ο Θεός μπορεί απ’ αυτές τις πέτρες να σηκώσει παιδιά στον Αβραάμ.» (Λουκάς 3:8). Ασχέτως του ποιοι είμαστε, πρέπει να μετανοήσουμε (δες Λουκάς 13:5). Οι φυσικοί πρόγονοι δεν εγγυώνται την πνευματική μεταστροφή. Ακόμη και ο Νικόδημος, άρχοντας τών Ιουδαίων, έπρεπε να αναγεννηθεί, ειδάλλως δεν θα έβλεπε την βασιλεία τού Θεού (Ιωάννης 3:1-8).
Ο απόστολος Παύλος τόνιζε την ανάγκη της πίστης σε πολλές από τις επιστολές του. Ο Αβραάμ είναι το βασικό παράδειγμα τού ανθρώπου που δικαιώθηκε δια της πίστης, χωρίς τον Νόμο (ο οποίος δεν είχε ακόμη δοθεί όταν ζούσε ο Αβραάμ): «ο Αβραάμ πίστεψε στον Θεό κι αυτό υπολογίστηκε για τη δικαίωσή του». Μάθετε επομένως ότι οι υιοθετημένοι μέσω της πίστης, αυτοί είναι γιοι τού Αβραάμ.» (Γαλάτας 3:6-7· σύγκρινε Γένεση 15:6). Η ιδέα αυτή απηχεί την διακήρυξη τού Ιησού για την πίστη τού Ζακχαίου: «Σήμερα συντελέστηκε σωτηρία στο σπίτι αυτό, καθότι γιος τού Αβραάμ είναι κι αυτός» (Λουκάς 19:9). Η μετάνοια τού Ζακχαίου και η πίστη του στον Χριστό τον κατέστησε έναν πραγματικό γιο του Αβραάμ, ο οποίος είναι ο πατέρας όλων των πιστευόντων (Ρωμαίους 4:11).
Σε άλλο σημείο ο Παύλος αντιπαραβάλλει αυτούς που χαρακτηρίζονται για την φυσική καταγωγή τους και την εξωτερική τήρηση τού Νόμου μ’ εκείνους που έχουν αληθινή πίστη, ασχέτως της φυσικής κληρονομιάς τους: «Γιατί πραγματικός Ιουδαίος δεν είναι αυτός που παρουσιάζεται σαν Ιουδαίος, ούτε και πραγματική περιτομή αυτή που γίνεται εξωτερικά στη σάρκα. Αντίθετα, πραγματικός Ιουδαίος είναι εκείνος που εσωτερικά ανήκει στο Θεό κι έχει περιτμηθεί στην καρδιά του πνευματικά, όχι τυπικά, του οποίου η αναγνώριση δεν προέρχεται από ανθρώπους, αλλά από τον Θεό.» (Ρωμαίους 2:28-29). Η σωτηρία είναι έργο τού Πνεύματος στην καρδιά. Έτσι, η ιουδαϊκή καταγωγή δεν καθιστά τον Ουρανό πατρίδα κάποιου. Η φυσική περιτομή δεν εγγυάται σε κάποιον μια θέση στην βασιλεία τού Θεού. Μόνον η χάρη τού Θεού δια της πίστης στον Ιησού Χριστό μπορεί να σώσει (Εφεσίους 2:8-9).
Ο πλούσιος άνδρας, στην ιστορία που είπε ο Ιησούς, ήταν Ιουδαίος αλλά κατέληξε στα βάσανα, στον Άδη, μετά θάνατον (Λουκάς 16:23). Μέσα στην αγωνία του φωνάζει στον «πατέρα Αβραάμ» (εδάφιο 24). Αλλά ήταν μόνον ένας φυσικός απόγονος τού Αβραάμ, όχι πνευματικός. Δεν είχε την πίστη τού Αβραάμ και το γεγονός ότι ήταν Ιουδαίος δεν τον έσωσε από την κόλαση.
Η χριστιανική αντίληψη τής σωτηρίας από την αμαρτία δεν έχει το ίσο της στον ιουδαϊσμό. Ο ιουδαϊσμός δεν πιστεύει ότι ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως κακός ή αμαρτωλός και συνεπώς δεν διδάσκει ότι έχει ανάγκη να «σωθεί» από την αιώνια καταδίκη. Πραγματικά, οι περισσότεροι Ιουδαίοι σήμερα δεν πιστεύουν πως υπάρχει ένας τόπος αιώνιας τιμωρίας ή μια κυριολεκτική κόλαση. Όταν ένας Ιουδαίος αμαρτάνει ή αποτυγχάνει να πραγματοποιήσει τους νόμους του Θεού, αυτό που πιστεύει είναι ότι μπορεί να λάβει άφεση δια της προσευχής, της μετάνοιας και των καλών έργων που πράττει.
Η πεποίθηση πως μπορεί να λάβει άφεση ξέχωρα από μια αιματηρή θυσία αντιτίθεται στον Νόμο, ο οποίος διδάσκει ακριβώς τον τρόπο της άφεσης: «Η ζωή τής σάρκας είναι στο αίμα· κι εγώ το έδωσα σε σας για να κάνετε εξιλέωση για τις ψυχές σας επάνω στο θυσιαστήριο· επειδή αυτό το αίμα κάνει εξιλασμό υπέρ τής ψυχής» (Λευιτικό 17:11). Η θυσία που γινόταν στον Ναό αποτελούσε πάντοτε το κεντρικό σημείο τού ιουδαϊκού εξιλασμού. Μια φορά τον χρόνο, την Ημέρα τού Εξιλασμού (Γιομ Κιπούρ), ο αρχιερέας από την φυλή Λευί εισερχόταν στα Άγια των Αγίων στον Ναό και ράντιζε με το αίμα τής θυσίας πάνω στο ιλαστήριο. Μέσω αυτής της ετήσιας πράξης γινόταν εξιλασμός για τις αμαρτίες όλου τού Ισραήλ, αλλά ο Ναός καταστράφηκε το 70 μ.Χ. και για σχεδόν 2.000 χρόνια οι Ιουδαίοι ζουν χωρίς Ναό και χωρίς θυσία — χωρίς κάποιο μέσο εξιλασμού. Εκείνοι που απορρίπτουν την θυσία τού Ιησού στον σταυρό θ’ ανακαλύψουν πως «αν εμείς αμαρτάνουμε εθελούσια, αφού λάβαμε τη γνώση τής αλήθειας, δεν απολείπεται πλέον θυσία για τις αμαρτίες, αλλά κάποια φοβερή αναμονή κρίσης και έξαψη φωτιάς, η οποία πρόκειται να κατατρώει τούς ενάντιους» (Εβραίους 10:26-27).
Η μπερίτ χαντάς (η Καινή Διαθήκη) διδάσκει πως ο Ιουδαίος Μεσσίας, ο Ιησούς ο Ναζωραίος, ήρθε για τα «χαμένα πρόβατα τού οίκου Ισραήλ» (Ματθαίος 15:24) μόλις πριν την καταστροφή τού ιουδαϊκού Ναού στην Ιερουσαλήμ. «Και όταν ήρθε ο Χριστός, ο αρχιερέας τών αγαθών που επρόκειτο να ακολουθήσουν, διαμέσου τής μεγαλύτερης και τελειότερης σκηνής, όχι χειροποίητης, δηλαδή, όχι αυτής τής κατασκευής, ούτε με αίμα τράγων και μοσχαριών αλλά διαμέσου τού δικού του αίματος, μια φορά για πάντα μπήκε μέσα στα άγια, αφού απέκτησε αιώνια λύτρωση. Επειδή, αν το αίμα τών ταύρων και των τράγων και η στάχτη τής δάμαλης, που ραντίζει τούς μολυσμένους, αγιάζει προς την καθαρότητα τής σάρκας, πόσο μάλλον το αίμα τού Χριστού, ο οποίος διαμέσου τού αιωνίου Πνεύματος πρόσφερε τον εαυτό του χωρίς ψεγάδι στον Θεό, θα καθαρίσει τη συνείδησή σας από νεκρά έργα, στο να λατρεύετε τον ζωντανό Θεό.» (Εβραίους 9:11-14).
Η Καινή Διαθήκη διδάσκει ότι όλοι, Ιουδαίοι και εθνικοί, έχουν αμαρτήσει ενάντια στον Θεό (Ρωμαίους 3:23). Όλοι μας κείμεθα υπό τις συνέπειες τής αμαρτίας και «ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος» (Ρωμαίους 6:23). Όλοι μας χρειαζόμαστε σωτηρία από την αμαρτία μας· όλοι μας χρειαζόμαστε Σωτήρα. Ο Ιησούς ήρθε ν’ αναζητήσει και να σώσει το χαμένο (Λουκάς 19:10). Η Καινή Διαθήκη διδάσκει ότι «δεν υπάρχει διαμέσου κανενός άλλου η σωτηρία· επειδή, ούτε άλλο όνομα είναι δοσμένο κάτω από τον ουρανό ανάμεσα στους ανθρώπους, διαμέσου τού οποίου πρέπει να σωθούμε» (Πράξεις 4:12).
Εν Χριστώ, δεν υπάρχει «διάκριση» μεταξύ Ιουδαίου και εθνικού (Ρωμαίους 10:12). Ναι, οι Ιουδαίοι είναι ο εκλεκτός λαός τού Θεού και δι’ αυτών ήρθε ο Ιουδαίος Μεσσίας να ευλογήσει όλα τα έθνη της Γης. Αλλά η αλήθεια είναι ότι μόνον δια του Ιησού, οι Ιουδαίοι —ή οιοσδήποτε άλλος— μπορεί να λάβει άφεση από τον Θεό.
English
Είναι οι Ιουδαίοι σωσμένοι επειδή είναι ο εκλεκτός λαός τού Θεού;
