Αν οι Ιουδαίοι δεν προσφέρουν θυσίες ζώων, πώς πιστεύουν ότι μπορούν να λάβουν άφεση από τον Θεό;

Η ιουδαϊκή πρακτική τών θυσιών ζώων έπαψε να λειτουργεί το 70 μ.Χ., το έτος που οι Ρωμαίοι κατέστρεψαν τον Ναό στην Ιερουσαλήμ. Χωρίς Ναό πλέον, δεν υπάρχει τόπος για προσφορά θυσιών σύμφωνα με τον μωσαϊκό Νόμο (δες Δευτερονόμιο 12:13-14). Στην Παλαιά Διαθήκη επαναλαμβάνεται η αλήθεια ότι οι θυσίες ήταν απαραίτητες για να πραγματοποιείται εξιλασμός για τις αμαρτίες (π.χ., Έξοδος 29:36, Λευιτικό 4:31, 9:7, 14:19, 15:15, Αριθμοί 15:25). Η αιματοχυσία είναι αυτή που αγίαζε πράγματα και ανθρώπους για τον Κύριο (Λευιτικό 16:19, σύγκρινε Εβραίους 9:22).

Χωρίς θυσία αίματος σήμερα, οι Ιουδαίοι δεν έχουν νόμιμο τρόπο εξιλασμού για την αμαρτία τους. Εξακολουθούν να τηρούν το Πάσχα αλλά χωρίς να προσφέρουν την θυσία. Η Ημέρα τού Εξιλασμού (Γιομ Κιπούρ) εξακολουθεί να περιλαμβάνεται στο ημερολόγιο, αλλά ποτέ δεν προσφέρεται η περί αμαρτίας θυσία. Οι διατάξεις τού μωσαϊκού Νόμου παραμένουν ανάλλαχτες αλλά οι Ιουδαίοι δεν μπορούν να πράξουν το δίκαιο που ζητάει ο Θεός —δεν μπορούν να λάβουν άφεση— χωρίς θυσίες ζώων.

Οι σύγχρονοι Ιουδαίοι πιστεύουν ότι η άφεση τών αμαρτιών λαμβάνεται δια της μετάνοιας, της προσευχής και των καλών έργων. Επικαλούνται εδάφια όπως το Ωσηέ 6:6 για να υποτιμήσουν την ανάγκη τών θυσιών: «έλεος θέλω, και όχι θυσία· και επίγνωση Θεού περισσότερο, παρά ολοκαυτώματα». Είναι ωστόσο δύσκολο να παραβλέψουμε περικοπές όπως το Λευιτικό 17:11, «Η ζωή τής σάρκας είναι στο αίμα· κι εγώ το έδωσα σε σας, για να κάνετε εξιλέωση για τις ψυχές σας επάνω στο θυσιαστήριο· επειδή αυτό το αίμα κάνει εξιλασμό υπέρ τής ψυχής.»

Το γεγονός παραμένει πως δεν υπάρχει άφεση χωρίς αιματοχυσία (Εβραίους 9:22). Οι θυσίες τών ζώων της Παλαιάς Διαθήκης έχουν αντικατασταθεί από την άπαξ προσφερθείσα θυσία τού Ιησού, του Μεσσία, για την αμαρτία. Καθώς ο Ιησούς σύναψε την Καινή Διαθήκη, «διαμέσου τού θανάτου, που έγινε για απολύτρωση τών παραβάσεων κατά την πρώτη διαθήκη» (Εβραίους 9:15).

Στο χρονικό πλαίσιο μιας γενιάς από την θυσία τού Χριστού, ο ιουδαϊκός Ναός καταστράφηκε· δεν υπήρχε πλέον ανάγκη για θυσίες ζώων, διότι ο Χριστός είχε εκπληρώσει τις δίκαιες απαιτήσεις τού Νόμου (Ματθαίος 5:17). Οι θυσίες ζώων ήταν απλώς ένας τύπος τής τέλειας θυσίας — του Αμνού τού Θεού που σηκώνει την αμαρτία του κόσμου (Ιωάννης 1:29). Η θυσία τού Χριστού πλήρωσε το χρέος τής αμαρτίας για όλο το ανθρώπινο γένος, για τους Ιουδαίους και τους εθνικούς (Ρωμαίους 1:16, Εβραίους 9:12-15).

English

---

Επιστροφή στην Ελληνική αρχική σελίδα

Αν οι Ιουδαίοι δεν προσφέρουν θυσίες ζώων, πώς πιστεύουν ότι μπορούν να λάβουν άφεση από τον Θεό;