Ερώτηση
Ήταν ειρηνιστής ο Χριστός;
Απάντηση
Ειρηνιστής είναι κάποιος που αντιτίθεται στη βία, ιδιαιτέρως στον πόλεμο, για οποιοδήποτε λόγο. Ένας ειρηνιστής αρνείται να πάρει όπλα για λόγους συνείδησης ή θρησκευτικών πεποιθήσεων.
Ο Ιησούς είναι ο «άρχοντας της ειρήνης» (Ησαΐας 9:6) καθότι μια μέρα θα φέρει αληθινή και διαρκή ειρήνη στη γη. Το μήνυμά Του σ' αυτόν τον κόσμο ήταν αξιοσημείωτα μη βίαιο (Ματθαίος 5:38-44). Η Αγία Γραφή όμως είναι σαφής πως μερικές φορές ο πόλεμος είναι αναγκαίος (δες Ψαλμός 44:2). Με δεδομένες κάποιες προφητείες περί Χριστού, είναι δύσκολο να Τον αποκαλέσουμε ειρηνιστή. Διαβάζουμε στην Αποκάλυψη 19:15, που αναφέρεται στον Χριστό, «Και από το στόμα του βγαίνει μια κοφτερή ρομφαία, για να χτυπάει μ' αυτήν τα έθνη· κι αυτός θα «τους ποιμάνει με σιδερένια ράβδο»· κι αυτός πατάει τον ληνό του κρασιού του θυμού και της οργής του Θεού, του Παντοκράτορα.» Η εγκαθίδρυση της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού θα καταστήσει αναγκαία τη βία με τη μορφή ενός πολέμου ενάντια στις δυνάμεις του Αντιχρίστου. Το ιμάτιο του Χριστού θα βαφτεί μέσα στο αίμα (Αποκάλυψη 19:13).
Στην επικοινωνία του Χριστού με τον Ρωμαίο εκατόνταρχο, ο Χριστός δέχθηκε την επιδοκιμασία του εκατόνταρχου, θεράπευσε τον δούλο του και τον επαίνεσε για την πίστη του (Ματθαίος 8:5-13). Ο Χριστός όμως δεν είπε στον εκατόνταρχο να εγκαταλείψει το στράτευμα – για τον απλούστατο λόγο ότι ο Χριστός δεν κήρυττε ειρηνισμό. Ο Ιωάννης ο βαπτιστής, επίσης συζήτησε με στρατιωτικούς που τον ρώτησαν, «κι εμείς τι θα κάνουμε;» (Λουκάς 3:14). Αυτή θα ήταν η τέλεια ευκαιρία για τον Ιωάννη να τους πει να καταθέσουν τα όπλα. Δεν το έκανε. Αντιθέτως, είπε στους στρατιωτικούς, «Κανένα να μην εκβιάζετε ούτε να συκοφαντείτε, αλλά να αρκείστε στον μισθό σας».
Οι μαθητές του Χριστού είχαν όπλα, πράγμα που συγκρούεται με την ιδέα ότι ο Χριστός ήταν ειρηνιστής. Τη νύχτα που προδόθηκε ο Χριστός, είπε στους ακόλουθούς Του να φέρουν μάχαιρες. Είχαν δύο και ο Χριστός τις θεώρησε αρκετές (Λουκάς 22:37-39). Όταν συνέλαβαν τον Χριστό, ο Πέτρος τράβηξε τη μάχαιρα του και έκοψε το αυτί ενός δούλου του Αρχιερέα (Ιωάννης 18:10). Ο Χριστός θεράπευσε τον άνθρωπο (Λουκάς 22:51) και διέταξε τον Πέτρο να βάλει τη μάχαιρα στη θήκη της (Ιωάννης 18:11). Είναι αξιοπρόσεκτο το γεγονός ότι ο Χριστός δεν κατηγόρησε τον Πέτρο για την κατοχή της μάχαιρας αλλά μόνο για την κακή της χρήση.
Το βιβλίο του Εκκλησιαστή παρουσιάζει την ισορροπία της ζωής μεταξύ αντιθέτων δραστηριοτήτων: «Για όλα πάνω στη γη υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος και ο συγκεκριμένος καιρός:… Καιρός που θανατώνει κανείς και που θεραπεύει· που γκρεμίζει και που χτίζει… Καιρός που αγαπάει κανείς
και καιρός που μισεί· καιρός για πόλεμο και καιρός για ειρήνη.» (Εκκλησιαστής 3:1, 3, και 8, ΝΜΒ). Αυτά δεν είναι τα λόγια ενός ειρηνιστή.
Ο Χριστός δεν φαινόταν να είναι ειρηνιστής όταν έλεγε, «Μη νομίσετε ότι ήρθα να βάλω ειρήνη επάνω στη γη· δεν ήρθα να βάλω ειρήνη, αλλά μάχαιρα. Επειδή, ήρθα να διαχωρίσω άνθρωπο ενάντια στον πατέρα του, και θυγατέρα ενάντια στη μητέρα της, και νύφη ενάντια στην πεθερά της. Και εχθροί του ανθρώπου θα είναι οι άνθρωποι του σπιτιού του. (Ματθαίος 10:34-36). Ενώ είναι αλήθεια πως ο Χριστός δεν προαπαιτεί τον πόλεμο, είναι βέβαιο πως αγκαλιάζει τη σύγκρουση που πηγάζει από την εισβολή της αλήθειας.
Δεν μας δόθηκε ποτέ η εντολή να γίνουμε ειρηνιστές, με τη συνήθη χρήση του όρου. Έχουμε κληθεί να μισούμε το πονηρό και να προσκολλούμαστε στο αγαθό (Ρωμαίους 12:9). Ενεργώντας κατ' αυτόν τον τρόπο οφείλουμε να πάρουμε θέση ενάντια στο κακό αυτού του κόσμου (που απαιτεί σύγκρουση) και να επιδιώκουμε τη δικαιοσύνη (Β΄ Τιμόθεον 2:22). Ο Χριστός αποτέλεσε υπόδειγμα σ' αυτήν την επιδίωξη και ποτέ δεν έδειξε συστολή στο να συγκρουστεί, όταν αυτό ήταν μέρος του κυρίαρχου σχεδίου του Θεού. Ο Χριστός μίλησε ανοικτά ενάντια στους θρησκευτικούς και πολιτικούς ηγέτες του καιρού Του διότι δεν επιδίωκαν τη δικαιοσύνη του Θεού (Λουκάς 13:31-32, 19:45-47).
Όταν αναφερόμαστε στην καταπολέμηση του κακού, ο Θεός δεν είναι ειρηνιστής. Η Παλαιά Διαθήκη είναι γεμάτη με παραδείγματα του πώς ο Θεός χρησιμοποίησε τον λαό Του στον πόλεμο, για να φέρει κρίση πάνω στα έθνη των οποίων η αμαρτία είχε φτάσει στο απροχώρητο. Τέτοια παραδείγματα διαβάζουμε στη Γένεση 15:16, Αριθμούς 21:3, 31:1-7, 32:20-21, Δευτερονόμιο 7:1-2, Ιησούς του Ναυή 6:20-21, 8:1-8, 10:29-32, 11:7-20. Πριν τη μάχη της Ιεριχώ, ο Ιησούς του Ναυή συναντήθηκε με τον «Αρχιστράτηγο της δύναμης του Κυρίου» (Ιησούς του Ναυή 5:14). Η προσωπικότητα αυτή, ήταν πιθανότατα ο προ-ενσαρκωθείς Χριστός, και κρατούσε γυμνή μάχαιρα στο χέρι Του (εδάφιο 13). Ο Κύριος ήταν έτοιμος για τη μάχη.
Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι πως ο Θεός πάντοτε κρίνει και πολεμάει με δικαιοσύνη (Αποκάλυψη 19:11). «Επειδή, ξέρουμε αυτόν που είπε: «Σε μένα ανήκει η εκδίκηση, εγώ θα κάνω ανταπόδοση», λέει ο Κύριος. Και πάλι: «Ο Κύριος θα κρίνει τον λαό του». Είναι φοβερό το να πέσει κάποιος σε χέρια του ζωντανού Θεού.» (Εβραίους 10:30-31). Αυτό που μαθαίνουμε από αυτές και άλλες βιβλικές περικοπές είναι ότι πρέπει να συμμετέχουμε σε πόλεμο, όταν αυτός είναι δικαιολογημένος. Η αντίδραση σε μια επίθεση, αδικία ή γενοκτονία δικαιολογεί τον πόλεμο, και πιστεύουμε ότι οι ακόλουθοι του Χριστού είναι ελεύθεροι να καταταγούν στον στρατό για να συμμετέχουν σε πολεμικές επιχειρήσεις.
English
Ήταν ειρηνιστής ο Χριστός;
