Ερώτηση
Πώς ο Ιησούς αποτελεί την ανάπαυση του Σαββάτου;
Απάντηση
Το κλειδί για την κατανόηση του πώς ο Ιησούς είναι η ανάπαυση του Σαββάτου για μας, είναι η εβραϊκή λέξη σαβάτ, που σημαίνει «αναπαύομαι» ή «σταματώ» ή «παύω να εργάζομαι». Η προέλευση του Σαββάτου βρίσκεται στη Δημιουργία. Ο Θεός, αφού δημιούργησε τους ουρανούς και τη γη σε έξι ημέρες, «και αναπαύθηκε την έβδομη ημέρα από όλα τα έργα του, που έκανε» (Γένεση 2:2). Αυτό δεν σημαίνει πως ο Θεός κουράστηκε και χρειαζόταν ανάπαυση. Γνωρίζουμε πως ο Θεός είναι παντοδύναμος. Δεν κουράζεται ποτέ και η πλέον κοπιαστική δραστηριότητα ή ενέργεια δεν μειώνει τη δύναμή Του στο ελάχιστο. Έτσι, τι σημαίνει ότι ο Θεός αναπαύθηκε την έβδομη ημέρα; Απλά, πως σταμάτησε να κάνει αυτό που έκανε. Έπαυσε να εργάζεται. Είναι σημαντικό να εννοήσουμε τη θεμελίωση της ημέρας του Σαββάτου και τον ρόλο του Χριστού ως την δική μας σαββατική ανάπαυση.
Ο Θεός χρησιμοποίησε το παράδειγμα της δικής Του ανάπαυσης την έβδομη ημέρα της Δημιουργίας για να καθιερώσει την αρχή της ημέρας του Σαββάτου για τον λαό Του. Στην Έξοδο 20:8-11 και στο Δευτερονόμιο 5:12-15, ο Θεός έδωσε στους Ισραηλίτες την τέταρτη, από τις δέκα εντολές. Έπρεπε να «θυμούνται» την ημέρα του Σαββάτου και να την «αγιάζουν». Οι Ισραηλίτες καλούνταν να αναπαύονται από των έργων τους μία από τις επτά ημέρες και το ίδιο να κάνουν οι υπηρέτες τους και τα ζώα τους. Αφορούσε πλήρη παύση εργασίας. Οποιαδήποτε και αν ήταν η εργασία τους, έπρεπε να σταματήσουν για μια πλήρη ημέρα. (Διάβασε και άλλα σχετικά με το Σάββατο άρθρα, όπως, «Πρέπει οι χριστιανοί να κρατούν την ημέρα της αργίας», για περαιτέρω μελέτη.) Η ημέρα του Σαββάτου καθιερώθηκε έτσι που ο λαός να μπορεί ν’ αναπαύεται από τους κόπους του και να ξεκινά πάλι μετά από ανάπαυση μιας ημέρας.
Τα διάφορα στοιχεία του Σαββάτου συμβόλιζαν τον ερχομό του Μεσσία, που θα παρείχε μια μόνιμη ανάπαυση στον λαό Του. Υπό το καθεστώς του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης, οι Ιουδαίοι «μοχθούσαν» αδιάκοπα να καταστούν αποδεκτοί από τον Θεό. Προσπαθούσαν να υπακούσουν το πλήθος των εντολών, να πράξουν και να μην πράξουν τους τελετουργικούς νόμους, τους νόμους του Ναού, τον πολιτικό νόμο κ.λπ. Φυσικά, δεν μπορούσαν να τηρήσουν όλους αυτούς τους νόμους, έτσι ο Θεός παρείχε διάφορες θυσίες και προσφορές περί αμαρτίας ώστε να Τον πλησιάζουν για συγχώρηση και ν’ αποκαθιστούν την κοινωνία μαζί Του, αλλά μόνον προσωρινά. Όπως ξανάρχιζαν τον φυσικό τους μόχθο μετά από την ανάπαυση της μιας μέρας, έτσι, επίσης, έπρεπε να συνεχίσουν να προσφέρουν θυσίες. Στην Εβραίους 10:1 μας λέει ότι ο Νόμος «δεν μπορεί ποτέ με τις ίδιες θυσίες που προσφέρονται πάντοτε, κάθε χρόνο, να τελειοποιήσει αυτούς που προσέρχονται». Αυτές οι θυσίες, όμως, έδειχναν προς το μέλλον. Προσφέρονταν με αναμονή της υπέρτατης θυσίας του Χριστού στο σταυρό, ο οποίος «αφού πρόσφερε μία θυσία υπέρ των αμαρτιών, κάθισε για πάντα στα δεξιά του Θεού» (Εβραίους 10:12). Αφού ο Χριστός πραγματοποίησε την υπέρτατη θυσία, κάθισε και «αναπαύθηκε» -που σημαίνει, έπαυσε να κοπιάζει για τον εξιλασμό μας διότι δεν υπήρχε πλέον κάτι περισσότερο να γίνει. Το έργο της λύτρωσης τελείωσε (Ιωάννης 19:30). Επί τη βάσει του έργου που έκανε ο Χριστός, εμείς δεν έχουμε πλέον να «κοπιάσουμε» για την τήρηση του Νόμου με σκοπό τη δικαίωσή μας ενώπιον του Θεού. Ο Ιησούς ήρθε έτσι ώστε εμείς να μπορούμε ν’ αναπαυθούμε στον Θεό και στη σωτηρία που Εκείνος προμήθευσε.
Ένα άλλο στοιχείο της ανάπαυσης της ημέρας του Σαββάτου είναι ότι ο Θεός την ευλόγησε και την αγίασε. Εδώ βλέπουμε ξανά το σύμβολο του Χριστού ως την σαββατική μας ανάπαυση –ο άγιος και τέλειος Γιος του Θεού που αγιάζει όλους όσους πιστεύουν σ’ Αυτόν. Όπως ο Θεός αγίασε το Σάββατο, αγίασε τον Χριστό και τον έστειλε στον κόσμο (Ιωάννης 10:36). Βρίσκουμε εν τω Χριστώ πλήρη ανάπαυση από τις προσπάθειες μας, διότι Αυτός μόνον είναι άγιος και δίκαιος. «Εκείνον που δεν γνώρισε αμαρτία, τον έκανε για χάρη μας αμαρτία, για να γίνουμε εμείς δικαιοσύνη του Θεού διαμέσου αυτού.» (Β΄ Κορινθίους 5:21) Έχουμε τώρα πνευματική ανάπαυση εν Αυτώ, όχι για μια μέρα της εβδομάδας αλλά παντοτινά.
Ο Χριστός είναι επίσης το Σάββατό μας διότι Αυτός είναι «ο Κύριος του Σαββάτου» (Ματθαίος 12:8). Ως ενσαρκωθείς Θεός, ορίζει την αληθή σημασία του Σαββάτου διότι το δημιούργησε και είναι Αυτός η σαββατική μας ανάπαυση εδώ στη γη. Όταν οι Φαρισαίοι άσκησαν κριτική στον Ιησού για τη θεραπεία που χάρισε το Σάββατο, τους υπενθύμισε πως δεν θα δίσταζαν ν’ ανασύρουν ένα βόδι έξω από το πηγάδι το Σάββατο. Καθώς Εκείνος ήρθε ν’ αναζητήσει και να σώσει το χαμένο «πρόβατο», μπορούσε να παραβεί το νόμο του Σαββάτου. Οι άνθρωποι είναι πιο σημαντικοί από τα πρόβατα, και η σωτηρία που προσφέρει είναι πιο σημαντική από τους κανόνες. Λέγοντας, «Το Σάββατο έγινε για τον άνθρωπο, όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο» (Μάρκος 2:27), ο Ιησούς επαναδιατύπωσε την αρχή της σαββατικής ανάπαυσης, πως καθιερώθηκε για ν’ ανακουφίσει τον άνθρωπο από τους κόπους του. Οι Φαρισαίοι είχαν διαστρεβλώσει το Σάββατο σε ημέρα εκτέλεσης κοπιαστικών διατάξεων. Ο Ιησούς ήρθε να μας ελευθερώσει από τον Νόμο με τη χάρη Του (Ιωάννης 1:17, Ρωμαίους 6:14). Είναι ο Κύριος του Σαββάτου, που μας ανακουφίζει από την προσπάθειά μας να επιτύχουμε τη σωτηρία μας. Αναπαυόμαστε εν Αυτώ από τα έργα μας και Τον εμπιστευόμαστε για το έργο Του υπέρ ημών.
Το Εβραίους 4 είναι η συγκεκριμένη περικοπή που αναφέρεται στον Ιησού ως την σαββατική μας ανάπαυση. Μας καλεί να «εισέλθουμε» στην ανάπαυση του Σαββάτου που μας παρέχει ο Χριστός. Η εναλλακτική θέση είναι να σκληρύνουμε την καρδιά μας απέναντί Του, όπως έκαναν οι Ισραηλίτες στην έρημο. Ο Θεός αρνήθηκε σ’ εκείνη τη γενιά των Ισραηλιτών να εισέλθει στην υπεσχημένη χώρα, ένεκα της απιστίας των, λέγοντας «Δεν θα μπουν μέσα στην κατάπαυσή μου» (Εβραίους 3:11). Ο συγγραφέας της προς Εβραίους επιστολής μας καλεί να μην κάνουμε το ίδιο σφάλμα απορρίπτοντας την σαββατική ανάπαυση του Θεού εν Χριστώ Ιησού. «Επομένως, απομένει κατάπαυση στον λαό τού Θεού. Επειδή, αυτός που μπήκε μέσα στην κατάπαυσή του, κατέπαυσε και ο ίδιος από τα έργα του, όπως και ο Θεός από τα δικά του. Ας φροντίσουμε, λοιπόν, με επιμέλεια να μπούμε μέσα σ’ εκείνη την κατάπαυση, για να μην υποπέσει κάποιος στο ίδιο παράδειγμα της απείθειας.» (Εβραίους 4:9-11)
Δεν υπάρχει άλλη σαββατική ανάπαυση εκτός από τον Ιησού. Αυτός, μόνον, ικανοποίησε τις απαιτήσεις του Νόμου και Αυτός μόνον παρείχε τη θυσία που εξιλέωσε την αμαρτία. Αυτός είναι η παροχή του Θεού σε μας, που μας επιτρέπει να σταματήσουμε να μοχθούμε με τα έργα μας. Δεν τολμούμε ν’ απορρίψουμε τον ένα και μοναδικό δρόμο σωτηρίας (Ιωάννης 14:6). Η αντίδραση του Θεού σ’ εκείνους που επιλέγουν ν’ απορρίψουν το σχέδιό Του, φαίνεται στους Αριθμούς 15. Εκεί, ένας άνθρωπος πιάστηκε να μαζεύει ξύλα την ημέρα του Σαββάτου, παρά την σαφή εντολή να μην εργάζονται. Η παράβαση αυτή ήταν ηθελημένη αμαρτία που έγινε προκλητικά στο φως της ημέρας, σε καθαρή ανταρσία απέναντι στη θεία εξουσία. «Και ο Κύριος είπε στον Μωυσή: Ο άνθρωπος θα θανατωθεί οπωσδήποτε.» (εδ. 35) Έτσι θα συμβεί με όλους όσους απορρίπτουν τη σαββατική ανάπαυση του Θεού εν Χριστώ. «Πώς εμείς θα ξεφύγουμε, αν αμελήσουμε μια τόσο μεγάλη σωτηρία;» (Εβραίος 2:3)
English
Πώς ο Ιησούς αποτελεί την ανάπαυση του Σαββάτου;
