Ερώτηση
Πώς κάνω τον Ιησού Κύριο τής ζωής μου;
Απάντηση
Το κλειδί είναι η κατανόηση ότι ο Ιησούς είναι ήδη Κύριος τής ζωής σου. Δεν κάνουμε εμείς τον Ιησού, Κύριο. Ο Ιησούς είναι Κύριος. Αυτό που καλούμαστε να κάνουμε είναι να υποταχθούμε στην κυριότητά Του. Μια άλλη λέξη για την ανταπόκρισή μας στην κυριότητα τού Ιησού είναι «υποταγή». Υποτάσσομαι σημαίνει παραδίδομαι στην βούληση και την εξουσία κάποιου άλλου, και, αναφορικά με τους χριστιανούς, σημαίνει παράδοση στην βούληση και εξουσία τού Ιησού Χριστού. Αυτό σημαίνει πως όταν οι Γραφές εντέλλονται τους πιστούς ν’ αγαπούν ο ένας τον άλλον (Ιωάννης 5:17), αυτό πρέπει να γίνει. Σημαίνει πως όταν οι Γραφές λένε πως δεν πρέπει να μοιχεύουμε ή να κλέβουμε (Εξοδος 20:14-15), τότε δεν πρέπει να διαπράττουμε αυτές τις πράξεις. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η υποταγή ή η υπακοή στις εντολές τού Θεού, σχετίζεται με την χριστιανική αύξηση και ωριμότητα και όχι με την μεταστροφή κάποιου ώστε να γίνει χριστιανός. Ενας άνθρωπος γίνεται χριστιανός δια της πίστης μόνον στον Χριστό άνευ έργων (Εφεσίους 2:8-9).
Θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι πλήρης υπακοή δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί απλώς και μόνο επειδή θέλουμε να υπακούσουμε ή επειδή διαθέτουμε μέσα στην ύπαρξή μας αυτήν την δύναμη. Δεν θα συμβεί απλώς διότι «αποφασίζουμε» έτσι να πράξουμε. Αυτό ισχύει διότι ακόμη και οι πιστοί ρέπουν στην αμαρτωλή συμπεριφορά και σκέψεις χωρίς το έργο και την δύναμη τού Αγίου Πνεύματος. Προκειμένου να είμαστε υπάκουοι, πρέπει να βασιστούμε στην δύναμη που παρέχει το Αγιο Πνεύμα που κατοικεί μέσα μας (Ιωάννης 14:16-17). Η πράξη αυτή καθ’ εαυτή συνιστά υπακοή, διότι μας έχει δοθεί η εντολή στο Εφεσίους 5:18 να πληρούμαστε με το Πνεύμα. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο πιστός λαμβάνει περισσότερο Πνεύμα αλλά μάλλον ότι το Πνεύμα αποκτά μεγαλύτερη κυριότητα πάνω στον πιστό — και πρόκειται για την όλη ιδέα τής υποταγής. Πλήρωση με το Πνεύμα είναι η παράδοση στην εξουσία τού Πνεύματος. Μιλώντας πρακτικά, αυτό συμβαίνει καθώς ο πιστός ανταποκρίνεται θετικά στην οδηγία τού Αγίου Πνεύματος. Αυτό δεν ταυτίζεται με την αίσθηση που έχει κάποιος πως το Πνεύμα τον οδηγεί σε πλήρη απασχόληση στην χριστιανική διακονία και την υπακοή σ’ αυτήν την αίσθηση, αν και δεν αποκλείεται αυτό να συμβεί. Αναφέρεται μάλλον στις καθημερινές αποφάσεις που παίρνουμε, όπως μια ευγενική απόκριση σε κάποιον που μας κακομεταχειρίστηκε (Ρωμαίους 12:17), το να είμαστε αληθείς στην επικοινωνία μας με την αδελφότητα (Εφεσίους 4:25), το να είμαστε τίμιοι στις εργασιακές συναλλαγές μας (Εφεσίους 4:28), ή η διάθεση χρόνου σε προσευχή και μελέτη τού λόγου τού Θεού όπως η εντολή υπαγορεύει (Β΄ Τιμόθεον 2:15). Αυτά είναι μερικά, μόνον, παραδείγματα καθημερινών αποφάσεων που δείχνουν την υποταγή μας στον Χριστό.
Είναι σημαντικό να σημειώσουμε πως ακόμη και όταν αποτυγχάνουμε να υπακούσουμε, ο Θεός έχει προνοήσει γι’ αυτό ώστε να διατηρηθεί η κοινωνία μας μαζί Του. Διαβάζουμε στην Α΄ Ιωάννου 1:9, «Αν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, ο Θεός είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συγχωρήσει σε μας τις αμαρτίες, και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία.» Ακόμη κι αυτό αποτελεί μέρος τής υποταγής και υπακοής —η ομολογία τών αμαρτιών μας στον Θεό ώστε να συνεχίζουμε να έχουμε κοινωνία μαζί Του. Είναι σημαντικό να σημειώσουμε πως όταν ανακύπτουν σκληρές αποφάσεις, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι προσευχή, ζητώντας από τον Κύριο να μας βοηθήσει να λάβουμε την σωστή απόφαση και/ή να υπακούσουμε σ’ αυτό που ήδη γνωρίζουμε πως είναι ορθό με βάση τον λόγο τού Θεού.
Συγκεφαλαιώνοντας, η ιδέα τής κυριότητας τού Χριστού δεν συνίσταται σε μία πράξη υπακοής αλλά αντιθέτως αξιολογείται από το σύνολο τής υπακοής μας, και δεν μπορεί να επιτευχθεί με την δική μας δύναμη αλλά με αυτήν που είναι διαθέσιμη σε μας δια του ενοικούντος Αγίου Πνεύματος. Γινόμαστε πιο δυνατοί όταν στηριζόμαστε σ’ Αυτόν (Β΄ Κορινθίους 12:10).
English
Πώς κάνω τον Ιησού Κύριο τής ζωής μου;
