Ερώτηση
Ποια είναι η Κίνηση τών Εβραϊκών Ριζών;
Απάντηση
Η υπόθεση τής Κίνησης τών Εβραϊκών Ριζών είναι η πίστη ότι η Εκκλησία έχει εκτραπεί πολύ από την αληθή διδασκαλία και τις εβραϊκές ιδέες τής Αγίας Γραφής. Η Κίνηση ισχυρίζεται ότι ο χριστιανισμός έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου από την κουλτούρα και τις πεποιθήσεις τής ελληνικής και ρωμαϊκής φιλοσοφίας και ότι ο βιβλικός χριστιανισμός που διδάσκεται στις εκκλησίες σήμερα έχει ουσιαστικά διαφθαρεί με μια παγανιστική απομίμηση τών Ευαγγελίων τής Καινής Διαθήκης.
Εκείνοι που κρατούν την πίστη τών Εβραϊκών Ριζών αποδέχονται την διδασκαλία ότι ο θάνατος τού Χριστού στον σταυρό δεν κατήργησε την μωσαϊκή Διαθήκη αλλά την ανανέωσε, επέκτεινε το μήνυμά της και την έγραψε στις καρδιές τών αληθινών μαθητών Του. Διδάσκουν ότι η κατανόηση τής Καινής Διαθήκης μπορεί να προέλθει μόνον από την εβραϊκή οπτική και ότι η διδασκαλία τού αποστόλου Παύλου δεν κατανοείται με σαφήνεια ή δεν διδάσκεται σωστά από τους χριστιανούς ποιμένες σήμερα. Πολλοί επιβεβαιώνουν την ύπαρξη μιας πρωτότυπης Καινής Διαθήκης στην εβραϊκή γλώσσα, και σε μερικές περιπτώσεις, δυσφημούν το υπάρχον κείμενο τής ελληνικής Καινής Διαθήκης. Αυτό αποβαίνει σε μια προσεγμένη επίθεση στην αξιοπιστία τού κειμένου της Αγίας Γραφής που έχουμε. Αν το ελληνικό κείμενο είναι αναξιόπιστο και έχει διαφθαρεί, όπως κάποιοι κατηγορούν, η Εκκλησία δεν διαθέτει πλέον το πρότυπο τής αλήθειας.
Αν και υπάρχουν πολλές διαφορετικές και ποικιλόμορφες συναθροίσεις Εβραϊκών Ριζών με ποικιλία στην διδασκαλία τους, όλες είναι προσκολλημένες στην κοινή έμφαση τής αποκατάστασης τής «αυθεντικής» ιουδαϊκότητας τού χριστιανισμού. Η υπόθεση που κάνουν είναι ότι ο χριστιανισμός έχει χάσει τις ιουδαϊκές ρίζες του και αγνοεί ότι ο Ιησούς και οι μαθητές Του ήταν Ιουδαίοι που υπάκουαν στην Τορά. Στο μέγιστο τμήμα, εκείνοι που εμπλέκονται υποστηρίζουν την ανάγκη κάθε πιστός να πορεύεται μια ζωή που τηρεί την Τορά. Αυτό σημαίνει ότι οι διατάξεις τής μωσαϊκής Διαθήκης πρέπει ν’ αποτελούν κεντρικό σημείο εστίασης στον τρόπο ζωής τών πιστών σήμερα όπως ήταν στους Ιουδαίους τής Παλαιάς Διαθήκης τού λαού Ισραήλ. Η τήρηση τής Τορά περιλαμβάνει την τήρηση τού Σαββάτου την έβδομη ημέρα τής εβδομάδας (Σάββατο), τον εορτασμό τών ιουδαϊκών θρησκευτικών εορτών, την τήρηση τών διατάξεων διατροφής, την αποφυγή τού «παγανιστικού» χριστιανισμού (Χριστούγεννα, Πάσχα κ.λπ.), και την μάθηση τής κατανόησης τών Γραφών από εβραϊκή σκοπιά. Διδάσκουν ότι οι εθνικοί χριστιανοί έχουν μπολιαστεί στον Ισραήλ, και αυτός είναι ένας λόγος που πρέπει κάθε αναγεννημένος πιστός στον Ιησού τον Μεσσία να συμμετέχει σ’ αυτά τα έθιμα. Τονίζεται ότι η τήρηση αυτών δεν απαιτείται από νομικίστικα δεσμά αλλά από μια καρδιά αγάπης και υπακοής. Διδάσκουν, ωστόσο, πως για να ζεις μια ζωή που ευαρεστεί τον Θεό, η τήρηση της Τορά πρέπει ν’ αποτελεί τμήμα της.
Οι συναθροίσεις τών Εβραϊκών Ριζών αποτελούνται κυρίως στην πλειονότητά τους από εθνικούς και περιλαμβάνουν μερικούς Ιουδαίους ραβίνους. Προτιμούν συνήθως να αυτοπροσδιορίζονται ως «μεσσιανικοί χριστιανοί». Πολλοί έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Θεός τούς έχει «καλέσει» να ιουδαΐζουν και έχουν αποδεχθεί την θεολογική θέση ότι η Τορά (ο Νόμος τής Παλαιάς Διαθήκης) είναι εξίσου δεσμευτική σε εθνικούς και Ιουδαίους. Φορούν συχνά παραδοσιακά ιουδαϊκά ενδύματα, εφαρμόζουν τον χορό τού Δαβίδ και ενσωματώνουν εβραϊκά ονόματα στα κείμενα και τις συζητήσεις τους. Πολλοί απορρίπτουν την χρήση τού ονόματος «Ιησούς» προτιμώντας το όνομα «Γεσούα» ή ΓΙΑΧΒΕ, ισχυριζόμενοι ότι αυτά είναι τα «αληθή» ονόματα που ο Θεός επιθυμεί για τον εαυτό Του. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ανυψώνουν την Τορά ως την θεμελιώδη διδασκαλία για την Εκκλησία, πράγμα που συντελεί στον υποβιβασμό τής Καινής Διαθήκης, καθιστώντας την δευτερεύουσα σε σπουδαιότητα και που πρέπει να γίνει αντιληπτή στο φως τής Παλαιάς Διαθήκης μόνο. Η ιδέα ότι η Καινή Διαθήκη σφάλλει και είναι σχετική μόνον στο φως της Παλαιάς Διαθήκης έχει θέσει περαιτέρω το δόγμα τής Τριάδας υπό διωγμό από πολλούς υποστηρικτές τών πεποιθήσεων τών Εβραϊκών Ριζών.
Η διδασκαλία τού αποστόλου Παύλου περί Καινής Διαθήκης είναι τελείως ξεκάθαρη και αυταπόδεικτη καθώς αντιτίθεται στους ισχυρισμούς τής Κίνησης τών Εβραϊκών Ριζών. Διαβάζουμε στην Κολοσσαείς 2:16-17, «Ας μη σας κρίνει, λοιπόν, κανένας για φαγητό ή για ποτό ή για λόγο γιορτής ή νεομηνίας ή Σαββάτων, που είναι σκιά των μελλοντικών πραγμάτων, το σώμα όμως είναι τού Χριστού». Στο Ρωμαίους 14:5, «Άλλος μεν κρίνει μία ημέρα αγιότερη παρά μία άλλη ημέρα, άλλος όμως κρίνει ίση κάθε ημέρα. Καθένας ας είναι πληροφορημένος στον δικό του νου.» Οι Γραφές δείχνουν καθαρά ότι τα ζητήματα αυτά αποτελούν αντικείμενο προσωπικής επιλογής. Τα εδάφια αυτά, όπως και πολλά άλλα, μαρτυρούν ξεκάθαρα ότι οι νόμοι και οι διατάξεις τού μωσαϊκού Νόμου έχουν καταργηθεί. Συνιστά ψευδή διδασκαλία το να συνεχίζει κάποιος να διδάσκει ότι η Παλαιά Διαθήκη εξακολουθεί να ισχύει ή να διαστρεβλώνει την Καινή Διαθήκη για να την κάνει να συμφωνεί με τις πεποιθήσεις περί Εβραϊκών Ριζών παρά τα όσα διδάσκει η Καινή Διαθήκη.
Υπάρχουν πλευρές τής διδασκαλίας περί Εβραϊκών Ριζών που σίγουρα είναι ωφέλιμες. Η αναζήτηση και εξερεύνηση τής ιουδαϊκής κουλτούρας και αντίληψης, μέσα στο πλαίσιο τής οποίας έχει γραφτεί το μεγαλύτερο τμήμα τής Αγίας Γραφής, βοηθάει και εμπλουτίζει την κατανόηση μας στις Γραφές, προσθέτοντας γνώση και βάθος σε πολλές περικοπές, παραβολές και ιδιωματισμούς. Δεν υπάρχει κάτι κακό όταν ενώνονται εθνικοί και Ιουδαίοι να γιορτάσουν μαζί τις θρησκευτικές γιορτές και ν’ απολαύσουν μία μεσσιανική μορφή λατρείας. Η συμμετοχή στα γεγονότα αυτά και η μάθηση τού τρόπου με τον οποίον οι Ιουδαίοι αντιλήφθηκαν την διδασκαλία τού Κυρίου μας μπορεί να καταστεί εργαλείο που θα μας δώσει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στο πλησίασμα απίστων Ιουδαίων με το ευαγγέλιο. Είναι καλό για μας τους εθνικούς, στο σώμα τού Μεσσία, να ταυτιζόμαστε στην κοινωνία μας με Ισραηλίτες. Η ταύτιση με Ισραηλίτες, ωστόσο, είναι διαφορετική από την ταύτιση μας «ως» Ισραήλ.
Οι εθνικοί δεν μπολιάζονται στον ιουδαϊσμό τής μωσαϊκής Διαθήκης· μπολιάζονται στο σπέρμα τής πίστης του Αβραάμ, ο οποίος προηγήθηκε του Νόμου και των ιουδαϊκών εθίμων. Είναι συμπολίτες με τους αγίους (Εφεσίους 2:19), αλλά δεν είναι Ιουδαίοι. Ο Παύλος το εξηγεί αυτό ξεκάθαρα όταν λέει σ’ εκείνους που είχαν περιτμηθεί (οι Ιουδαίοι) «να μην προσπαθήσουν να αποκαταστήσουν την ακροβυστία τους» και σ’ εκείνους που ήταν απερίτμητοι (οι εθνικοί) «να μην περιτμηθούν» (Α΄ Κορινθίους 7:18). Δεν είναι ανάγκη για την μια ή την άλλη κατηγορία πιστών να αισθάνεται πως πρέπει να γίνει κάτι που δεν είναι. Ο Θεός αντιθέτως έχει ενώσει Ιουδαίους και εθνικούς σε «έναν καινούριο άνθρωπο» εν Χριστώ Ιησού (Εφεσίους 2:15). Αυτός ο «καινούριος άνθρωπος» αναφέρεται στην Εκκλησία, το σώμα τού Χριστού, που δεν αποτελείται από Ιουδαίους μόνο ή από εθνικούς μόνο (Γαλάτας 3:27-29). Είναι σημαντικό, Ιουδαίοι και εθνικοί να παραμείνουν αυθεντικοί στην δική τους ταυτότητα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί κάποιος να δει καθαρά την εικόνα τής ενότητας τού σώματος τού Χριστού, καθώς Ιουδαίοι και εθνικοί είναι ενωμένοι από τον έναν Κύριο, σε μία πίστη, δι’ ενός βαπτίσματος. Αν οι εθνικοί μπολιάστηκαν στον Ισραήλ και έγιναν Ιουδαίοι, ο σκοπός και η εικόνα Ιουδαίων και εθνικών που ενώνονται σε έναν καινούριο άνθρωπο, χάνεται. Ο Θεός δεν είχε ποτέ την πρόθεση οι εθνικοί να γίνουν ένα εν τω Ισραήλ αλλά εν τω Χριστώ.
Η επιρροή τής Κίνησης αυτής κάνει το έργο της μέσα στις εκκλησίες μας και στα σεμινάρια. Είναι επικίνδυνη στον υπαινιγμό της ότι η τήρηση τού Νόμου τής Παλαιάς Διαθήκης προσφέρει έναν «ανώτερο δρόμο» και αυτός είναι ο μόνος δρόμος που ευαρεστεί τον Θεό και λαμβάνει τις ευλογίες Του. Πουθενά μέσα στην Αγία Γραφή δεν βρίσκουμε οδηγίες προς τους εθνικούς πιστούς ν’ ακολουθούν τους λευιτικούς νόμους ή τα ιουδαϊκά έθιμα· στην πραγματικότητα διδάσκεται το αντίθετο. Διαβάζουμε στο Ρωμαίους 7:6, «τώρα, όμως, απαλλαχτήκαμε από τον νόμο, αφού έχουμε πεθάνει σε σχέση με εκείνο που μας κρατούσε, για να δουλεύουμε σύμφωνα με το νέο πνεύμα, και όχι σύμφωνα με το παλιό γράμμα». Ο Χριστός εκπλήρωσε πλήρως τον μωσαϊκό Νόμο τηρώντας τέλεια κάθε διάταξη του. Όπως η τελευταία πληρωμή μιας κατοικίας εκπληρώνει μια συμφωνία και φέρνει σε πέρας την υποχρέωση κάποιου προς αυτήν, έτσι και ο Χριστός έχει πληρώσει οριστικά και έχει εκπληρώσει τον Νόμο, φέρνοντάς τον στο τέλος του για όλους εμάς.
Είναι ο ίδιος ο Θεός που έχει δημιουργήσει έναν κόσμο λαών με διαφορετικές κουλτούρες, γλώσσες και παραδόσεις. Ο Θεός δοξάζεται ότι αποδεχόμαστε ο ένας τον άλλον με αγάπη και ερχόμαστε κοντά ενωμένοι ως «ένας» εν Χριστώ Ιησού. Είναι σημαντικό ν’ αντιληφθούμε ότι δεν υπάρχει ανωτερότητα στο να γεννηθεί κάποιος Ιουδαίος ή εθνικός. Εμείς που ακολουθούμε τον Χριστό και συγκροτούμε πολλές διαφορετικές κουλτούρες και τρόπους ζωής, έχουμε όλοι αξία και μας αγαπάει πολύ ο Θεός διότι έχουμε γίνει μέλη τής οικογένειάς Του.
English
Ποια είναι η Κίνηση τών Εβραϊκών Ριζών;
