Ερώτηση
Γιατί ο Θεός δεν θεραπεύει τους ακρωτηριασμένους;
Απάντηση
Μερικοί χρησιμοποιούν το ερώτημα αυτό στην προσπάθειά τους να «διαψεύσουν» την ύπαρξη του Θεού. Πράγματι, υπάρχει μια δημοφιλής αντιχριστιανική ιστοσελίδα αφιερωμένη στο επιχείρημα: «Γιατί ο Θεός δεν θεραπεύει τους ακρωτηριασμένους;» (http://www.whywontgodhealamputees.com). Αν ο Θεός είναι παντοδύναμος και αν ο Χριστός υποσχέθηκε να κάνει οτιδήποτε Του ζητάμε (κάπως έτσι διατυπώνεται το επιχείρημα), τότε γιατί ο Θεός δεν θεραπεύει ποτέ ακρωτηριασμένους ανθρώπους, όταν προσευχόμαστε γι' αυτούς; Γιατί ο Θεός θεραπεύει θύματα του καρκίνου και του διαβήτη, για παράδειγμα, αλλά ποτέ δεν αναδημιουργεί ένα ακρωτηριασμένο μέλος; Το γεγονός πως ο ακρωτηριασμένος παραμένει στην ίδια κατάσταση είναι «απόδειξη» σε μερικούς ότι ο Θεός δεν υπάρχει, ότι η προσευχή αποβαίνει άχρηστη, ότι κάποιες θεωρούμενες θεραπείες αποτελούν σύμπτωση, κι ότι η θρησκεία είναι ένας μύθος.
Το παραπάνω επιχείρημα παρουσιάζεται συνήθως με βαθυστόχαστο και τεκμηριωμένο τρόπο, μ' ένα ορθολογικό βιβλικό πασπάλισμα για να το κάνει να φαίνεται όσο γίνεται αποδεκτό. Πρόκειται, όμως, για ένα επιχείρημα που βασίζεται σε μια εσφαλμένη αντίληψη του Θεού και σε παρερμηνεία των Γραφών. Ο συλλογισμός που χρησιμοποιείται στο επιχείρημα «γιατί ο Θεός δεν θεραπεύει τους ακρωτηριασμένους» κάνει τουλάχιστον επτά ψευδείς υποθέσεις:
Υπόθεση 1η: Ο Θεός δεν έχει θεραπεύσει ποτέ έναν ακρωτηριασμένο. Ποιος λέει ότι ο Θεός δεν έχει ποτέ στην Ιστορία του κόσμου μας αναδημιουργήσει ένα ακρωτηριασμένο μέλος; Το να πει κάποιος, «Δεν έχω εμπειρική μαρτυρία πως γίνεται να αναδημιουργηθούν ακρωτηριασμένα μέλη· συνεπώς, κανένας ακρωτηριασμένος δεν έχει ποτέ θεραπευθεί στην Ιστορία του κόσμου.» ισοδυναμεί με το να πει «δεν έχω εμπειρική μαρτυρία πως τα κουνέλια ζουν στην αυλή μου· συνεπώς, κανένα κουνέλι δεν έχει ζήσει ποτέ σ' αυτό το έδαφος στην Ιστορία του κόσμου μας.» Είναι ένα συμπέρασμα που δεν μπορεί να εξαχθεί. Εκτός αυτού, έχουμε την ιστορική καταγραφή ότι ο Ιησούς θεράπευσε λεπρούς, κάποιοι από τους οποίους, μπορούμε να υποθέσουμε ότι είχαν χάσει δάχτυλα ή χαρακτηριστικά προσώπου. Σε κάθε περίπτωση, οι λεπροί αποκαταστάθηκαν πλήρως (Μάρκος 1:40-42, Λουκάς 17:12-14). Επίσης, υπάρχει η περίπτωση του ανθρώπου με το παράλυτο χέρι (Ματθαίος 12:9-13), και η αποκατάσταση του αποκομμένου αυτιού του Μάλχου (Λουκάς 22:50-51), για να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι ο Χριστός ανέστησε νεκρούς (Ματθαίος 11:5, Ιωάννης 11), κάτι που αναμφισβήτητα είναι πιο δύσκολο από τη θεραπεία ενός ακρωτηριασμένου.
Υπόθεση 2η: Η καλοσύνη και η αγάπη του Θεού απαιτούν ο Θεός να τους θεραπεύει όλους. Η αρρώστια, η ταλαιπωρία και ο πόνος είναι τα αποτελέσματα του γεγονότος ότι ο κόσμος μας είναι καταραμένος εξαιτίας της αμαρτίας (Γένεση 3:16-19, Ρωμαίους 8:20-22). Η καλοσύνη και η αγάπη του Θεού Τον κίνησαν να προσφέρει Σωτήρα για να μας λυτρώσει από την κατάρα (Α΄ Ιωάννου 4:9-10), αλλά η πλήρης απολύτρωσή μας δεν θα συμβεί μέχρις ότου ο Θεός έχει δώσει τέλος στην αμαρτία του κόσμου. Μέχρι τότε, υποκείμεθα στον φυσικό θάνατο.
Αν η αγάπη του Θεού απαιτούσε να θεραπεύει κάθε αρρώστια και πάθηση, τότε κανένας δεν θα πέθαινε – διότι η «αγάπη» θα κρατούσε τον καθένα σε τέλεια υγεία. Ο βιβλικός ορισμός της αγάπης είναι «η θυσία που επιδιώκει το άριστο για το αγαπώμενο πρόσωπο». Η πλήρης σωματική υγεία δεν είναι πάντοτε το καλύτερο για τη ζωή μας. Ο απόστολος Παύλος προσευχήθηκε ο Θεός να πάρει το «αγκάθι στο σώμα του» αλλά ο Θεός είπε «όχι», διότι ήθελε ν' αντιληφθεί ο Παύλος ότι δεν απαιτείτο πλήρης σωματική υγεία προκειμένου η χάρη του Θεού να τον στηρίζει. Μέσα σ' αυτήν την κατάσταση, ο Παύλος ωρίμασε στην ταπεινοφροσύνη και στην κατανόηση του ελέους και της δύναμης του Θεού (Β΄ Κορινθίους 12:7-10).
Η μαρτυρία της Joni Eareckson Tada παρέχει ένα σύγχρονο παράδειγμα του τι ο Θεός μπορεί να κάνει μέσα σε μια φυσική τραγωδία. Ως έφηβη, υπέστη ένα ατύχημα κάνοντας βουτιά στη θάλασσα και καταστάθηκε τετραπληγική. Στο βιβλίο της Joni, αφηγείται πώς επισκέφθηκε πολλές φορές «θεραπευτές πίστης» και προσευχήθηκε απελπισμένα για τη θεραπεία που ποτέ δεν συνέβη. Τελικά, αποδέχθηκε την κατάστασή της ως θέλημα του Θεού και γράφει, «Όσο περισσότερο το σκέπτομαι, τόσο περισσότερο πείθομαι ότι ο Θεός δεν θέλει τον κάθε άνθρωπο υγιή. Χρησιμοποιεί τα προβλήματά μας για τη δόξα Του και το καλό μας.» (σελ. 190).
Υπόθεση 3η: Ο Θεός ενεργεί θαύματα και σήμερα όπως έκανε και στο παρελθόν. Στα χιλιάδες χρόνια της ιστορίας που η Αγία Γραφή καλύπτει, συναντούμε τέσσερις σύντομες περιόδους κατά τη διάρκεια των οποίων έγιναν πολλά θαύματα (η περίοδος της Εξόδου, η περίοδος των προφητών Ηλία και Ελισσαιέ, η περίοδος της διακονίας του Χριστού και η περίοδος των αποστόλων). Ενώ συνέβαιναν θαύματα καθ' όλη τη βιβλική ιστορική περίοδο, σ' αυτές τις τέσσερις περιόδους τα θαύματα ήταν «συνηθισμένα».
Η εποχή των αποστόλων έληξε με τη συγγραφή της Αποκάλυψης και τον θάνατο του Ιωάννη. Αυτό σημαίνει πως τώρα, για άλλη μια φορά, τα θαύματα σπανίζουν. Κάθε διακονία που ισχυρίζεται πως καθοδηγείται από ένα νέο είδος αποστόλων ή ισχυρίζεται ότι κατέχει την ικανότητα να θεραπεύει, εξαπατά τους ανθρώπους. Οι «θεραπευτές της πίστης» παίζουν με τα συναισθήματα των ανθρώπων και χρησιμοποιούν την αυθυποβολή για να παρουσιάζουν ανεπιβεβαίωτες «θεραπείες». Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός δεν θεραπεύει ανθρώπους σήμερα –πιστεύουμε ότι θεραπεύει- αλλά όχι στον αριθμό ή με τον τρόπο που μερικοί ισχυρίζονται.
Επιστρέφουμε πάλι στην ιστορία της Joni Eareckson Tada, η οποία κάποιον καιρό ζήτησε τη βοήθεια των «θεραπευτών πίστης». Στο ζήτημα των σύγχρονων θαυμάτων λέει, «η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό, στις ημέρες μας, βασίζεται πάνω στο λόγο του Θεού μάλλον παρά στα «σημεία και τεράστια» (ε.α., σελ. 190). Η χάρη Του είναι επαρκής και ο λόγος Του είναι βέβαιος.
Υπόθεση 4η: Ο Θεός είναι δεμένος να πει «ναι» σε κάθε προσευχή πίστης που γίνεται. Ο Ιησούς είπε, «Σας βεβαιώνω πως αυτός που πιστεύει σ' εμένα, θα κάνει κι εκείνος τα ίδια έργα που κάνω εγώ και μάλιστα ακόμη μεγαλύτερα απ' αυτά, γιατί εγώ πηγαίνω κοντά στον Πατέρα. Κι ό,τι ζητήσετε στο όνομά μου, θα το κάνω, ώστε η δόξα του Πατέρα να φανερωθεί μέσω του Υιού. Αν ζητήσετε κάτι στο όνομά μου, εγώ θα το πραγματοποιήσω». (Ιωάννης 14:12-14, ΝΜΒ). Μερικοί έχουν προσπαθήσει να ερμηνεύσουν την περικοπή αυτή πως ο Χριστός θα συμφωνήσει με οτιδήποτε Του ζητήσουμε. Αυτή όμως η ερμηνεία δεν αντιλαμβάνεται σωστά την πρόθεση του Χριστού. Σημείωσε, πρώτον, ότι ο Ιησούς απευθύνεται στους αποστόλους Του και η υπόσχεσή Του δίνεται σ' αυτούς. Μετά την ανάληψη του Χριστού, οι απόστολοι έλαβαν δύναμη να πραγματοποιήσουν θαύματα καθώς εξήγγειλαν το ευαγγέλιο (Πράξεις 5:12). Δεύτερον, ο Ιησούς δύο φορές χρησιμοποιεί τη φράση «στο όνομά μου». Αυτό δείχνει τη βάση για τις προσευχές των αποστόλων, αλλά επίσης υπονοεί πως οτιδήποτε προσεύχονταν θα εναρμονιζόταν με το θέλημα του Χριστού. Μια εγωιστική προσευχή, για παράδειγμα, ή κάποιος που παρακινείται από απληστία, δεν είναι αλήθεια πως προσεύχεται στο όνομα του Χριστού.
Προσευχόμαστε με πίστη, αλλά πίστη σημαίνει ότι εμπιστευόμαστε τον Θεό. Τον εμπιστευόμαστε να κάνει αυτό που είναι καλύτερο, και ότι γνωρίζει Εκείνος ποιο είναι αυτό. Όταν θεωρούμε ολόκληρη τη διδασκαλία της Γραφής σχετικά με την προσευχή (όχι μόνο την υπόσχεση που δόθηκε στους αποστόλους), μαθαίνουμε ότι ο Θεός μπορεί να ενεργεί με τη δύναμή Του σε ανταπόκριση της προσευχής μας ή μπορεί να μας εκπλήσσει με μια διαφορετική σειρά επεμβάσεών Του. Κάνει πάντοτε το καλύτερο ως σοφός Θεός (Ρωμαίους 8:28, ΝΜΒ).
Υπόθεση 5η: Η μελλοντική αποκατάσταση που θα φέρει ο Θεός (στην ανάσταση των νεκρών) δεν ισοσταθμίζει τα γήινα παθήματα. Η αλήθεια είναι, «πως αυτά που τώρα υποφέρουμε, δεν ισοσταθμίζουν τη δόξα που μας επιφυλάσσει ο Θεός στο μέλλον» (Ρωμαίους 8:18, ΝΜΒ). Όταν ένας πιστός χάνει ένα μέλος του σώματός του, έχει την υπόσχεση του Θεού της μελλοντικής αποκατάστασης και «πίστη σημαίνει σιγουριά γι' αυτά που ελπίζουμε και βεβαιότητα γι' αυτά που δεν βλέπουμε» (Εβραίους 11:1, ΝΜΒ). Ο Χριστός είπε, «είναι προτιμότερο για σένα να μπεις στην αληθινή ζωή κουλός ή κουτσός, παρά να έχεις δύο χέρια ή δύο πόδια και να σε ρίξουν στην αιώνια κόλαση» (Ματθαίος 18:8, ΝΜΒ). Τα λόγια Του επιβεβαιώνουν τη σχετική σπουδαιότητα της φυσικής μας κατάστασης σ' αυτόν τον κόσμο σε σύγκριση με την αιώνια κατάσταση. Το να εισέλθει κάποιος στη ζωή ακρωτηριασμένος (και ν' αποκατασταθεί κατόπιν) είναι ασύγκριτα καλύτερο από τον εισέλθει στην κόλαση πλήρης (αλλά να υποφέρει στην αιωνιότητα).
Υπόθεση 6η: Το σχέδιο του Θεού υπόκειται στην αποδοχή του ανθρώπου. Ένας από τους ισχυρισμούς του επιχειρήματος «γιατί ο Θεός δεν θεραπεύει τους ακρωτηριασμένους» είναι ότι ο Θεός δεν αντιμετωπίζει με «δικαιοσύνη» τους ακρωτηριασμένους. Αλλά οι Γραφές είναι σαφείς ότι ο Θεός είναι απόλυτα δίκαιος (Ψαλμός 11:7, Β΄ Θεσσαλονικείς 1:5-6) και καθώς είναι κυρίαρχος δεν χρωστάει καμία απάντηση (Ρωμαίους 9:20-21). Ο πιστός έχει πίστη στην καλοσύνη του Θεού, ακόμη και όταν οι συνθήκες είναι δύσκολες και η λογική φαίνεται πως κλονίζεται.
Υπόθεση 7η: Ο Θεός δεν υπάρχει. Αυτή είναι η υποβόσκουσα υπόθεση στην οποία το πλήρες επιχείρημα του «γιατί ο Θεός δεν θεραπεύει τους ακρωτηριασμένους» βασίζεται. Εκείνοι που υπερασπίζονται το επιχείρημα «γιατί ο Θεός δεν θεραπεύει τους ακρωτηριασμένους», ξεκινούν με την υπόθεση ότι ο Θεός δεν υπάρχει και κατόπιν προχωρούν να στηρίξουν την ιδέα τους όσο καλύτερα μπορούν. Γι' αυτούς, το ότι «η θρησκεία είναι μύθος» είναι προαποφασισμένο και παρουσιάζεται ως λογικό συμπέρασμα, αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί το θεμέλιο του επιχειρήματος.
Κατά μια έννοια, το ερώτημα του γιατί ο Θεός δεν θεραπεύει ακρωτηριασμένους είναι παραπλανητικό, όπως και το «μπορεί ο Θεός να φτιάξει έναν βράχο που δεν θα μπορεί να σηκώσει;» και είναι διατυπωμένο όχι για να βρει την αλήθεια αλλά για να κλονίσει την πίστη. Κατά μία άλλη έννοια, μπορεί ν' αποτελέσει ένα έγκυρο ερώτημα με βιβλική απάντηση. Αυτή η απάντηση, με δύο λόγια, εκφράζεται ως εξής: «Ο Θεός μπορεί να θεραπεύσει ακρωτηριασμένους και θα θεραπεύσει όλους αυτούς που εμπιστεύονται τον Χριστό ως Σωτήρα. Η θεραπεία θα έρθει, όχι ως αποτέλεσμα μιας παρούσας απαίτησης αλλά στον καιρό του Θεού, πιθανόν σ' αυτήν τη ζωή αλλά σίγουρα στον Ουρανό. Μέχρι τότε, περπατάμε με πίστη, εμπιστευόμενοι τον Θεό που μας λυτρώνει εν Χριστώ και μας υπόσχεται την ανάσταση του σώματος.»
Μια προσωπική μαρτυρία:
Ο πρώτος μας γιος γεννήθηκε με ελλιπή οστά στο κάτω τμήμα των ποδιών του, στα οποία είχε μόνο δύο δάχτυλα. Δύο μέρες μετά τα πρώτα του γενέθλια ακρωτηριάστηκε και στα δύο του πόδια. Σκεπτόμαστε τώρα να υιοθετήσουμε ένα παιδί από την Κίνα που θα χρειάζεται μια παρόμοια εγχείριση καθώς έχει παρόμοια ζητήματα. Αισθάνομαι πως ο Θεός με διάλεξε να είμαι μια πολύ ξεχωριστή μητέρα σ' αυτά τα ξεχωριστά παιδιά, και δεν είχα ιδέα μέχρις ότου είδα το θέμα ως ερώτημα «γιατί ο Θεός δεν θεραπεύει τους ακρωτηριασμένους», που οι άνθρωποι χρησιμοποιούν ως λόγο για ν' αμφισβητούν την ύπαρξη του Θεού. Ως μητέρα ενός παιδιού χωρίς πόδια και πιθανή μητέρα ενός ακόμη παιδιού που θα του λείπουν κάποια μέλη στα κάτω άκρα, δεν έχω δει το ζήτημα αυτό με αυτόν τον τρόπο σκέψης. Αντίθετα, θεωρώ το κάλεσμά Του σε μένα να είμαι μια ξεχωριστή μητέρα ως έναν τρόπο να διδάξω στους άλλους τις ευλογίες του Θεού. Με καλεί, επίσης, να δώσω σ' αυτά τα παιδιά την ευκαιρία να προστεθούν στη χριστιανική οικογένεια που θα τα διδάξει ν' αγαπούν τον Κύριο στον ιδιαίτερο δρόμο τους και να κατανοήσουν ότι μπορούμε να υπερνικήσουμε τα πάντα δια του Χριστού. Κάποιοι θα το δουν αυτό ως εμπόδιο· εμείς το βλέπουμε ως μια διδακτική εμπειρία και πρόκληση. Ευχαριστούμε, επίσης, τον Θεό που δίνει σε κάποιον τη γνώση να πραγματοποιήσει τις αναγκαίες εγχειρήσεις και να κάνει τις αναγκαίες προσθέσεις που επιτρέπουν στον γιο μου, κι ελπίζω στον νέο μας γιο, να είναι ικανός να περπατήσει, να τρέξει, να πηδάει, και να ζει να δοξάζει τον Θεό σε κάθε τι. «Είμαστε βέβαιοι ότι, αν αγαπά κανείς το Θεό, ο Θεός κάνει τα πάντα να συντελούν στο καλό του. Αυτό ισχύει για όσους κάλεσε ο Θεός σύμφωνα με το λυτρωτικό του σχέδιο.» (Ρωμαίους 8:28).
English
Γιατί ο Θεός δεν θεραπεύει τους ακρωτηριασμένους;
