Ερώτηση
Τι αναφέρει η Αγία Γραφή για την χριστιανή σύζυγο;
Απάντηση
Χριστιανή σύζυγος είναι μία γυναίκα που είναι πιστή στον Ιησού Χριστό, μια παντρεμένη γυναίκα που έχει σωστές προτεραιότητες. Εχει επιλέξει να εστιάσει την ζωή της στην ευσέβεια, και εφαρμόζει αυτήν την αφοσίωση σε κάθε σχέση, συμπεριλαμβανομένου του γάμου. Μια ευσεβής γυναίκα έχει κρίνει πως το να ευαρεστεί και υπακούει στον Θεό είναι πιο σημαντικό γι’ αυτήν από την πρόσκαιρη ευτυχία ή απόλαυση, και είναι πρόθυμη να κάνει οιεσδήποτε θυσίες είναι απαραίτητες προκειμένου να τιμήσει τον Κύριο στον ρόλο της ως σύζυγος.
Το πρώτο βήμα για να γίνει χριστιανή σύζυγος είναι η παράδοσή της στην κυριότητα τού Ιησού. Μόνο με την ενδυνάμωση τού Αγίου Πνεύματος μπορούμε να ζήσουμε ως ευσεβείς άνθρωποι (Γαλάτας 2:20, Τίτος 2:12). Όταν εμπιστευόμαστε τον Ιησού Χριστό ως Σωτήρα μας και Κύριο (Ιωάννης 3:3), αυτό που συμβαίνει μοιάζει με την ημέρα τού γάμου. Ολη η κατεύθυνση τής ζωής μας έχει αλλάξει (Β΄ Κορινθίους 5:17). Αρχίζουμε να βλέπουμε την ζωή μας από την προοπτική τού Θεού και δεν επιδιώκουμε να πραγματοποιήσουμε τα δικά μας σχέδια. Αυτό σημαίνει ότι η χριστιανή γυναίκα θα προσεγγίσει τον γάμο με διαφορετική νοοτροπία απ’ ό,τι μια κοσμική γυναίκα. Επιθυμεί όχι μόνο να είναι μια καλή σύζυγος στη σχέση με τον άνδρα της αλλά επίσης να είναι μια ευσεβής γυναίκα για τον Κύριο της.
Μία σύζυγος που είναι χριστιανή θα επιδιώκει να βιώνει την αρχή που βρίσκεται στην Φιλιππησίους 2:3-4: «Μη κάνοντας τίποτε από αντιζηλία ή κενοδοξία, αλλά με ταπεινοφροσύνη, θεωρώντας ο ένας τον άλλον ότι υπερέχει από τον εαυτό του. Κάθε ένας μην αποβλέπετε στα δικά του, αλλά κάθε ένας ας αποβλέπει και σ’ εκείνα που είναι των άλλων.». Όταν ακολουθούμε πιστά αυτήν την αρχή, εξαλείφεται η πλειονότητα τών συζυγικών καυγάδων. Καθώς είμαστε από την φύση μας εγωκεντρικοί, πρέπει να βασιστούμε στον Κύριο να σταυρώσει αυτήν την εγωκεντρική παρόρμηση για να μας βοηθήσει να επιζητούμε το καλύτερο συμφέρον τών συζύγων μας. Αυτό σημαίνει για την γυναίκα ότι κρατάει συνειδητά στη σκέψη της ότι ο άνδρας της δεν είναι γυναίκα και δεν σκέπτεται ως γυναίκα. Οι ανάγκες του διαφέρουν από τις δικές της και είναι ευθύνη της να κατανοήσει αυτές τις ανάγκες και να επιζητεί να τις καλύπτει όσο αυτό είναι εφικτό.
Ένα από τα πλέον συχνά ζητήματα σύγκρουσης στον γάμο είναι το σεξ. Οι άνδρες, γενικώς, επιθυμούν την σεξουαλική επαφή συχνότερα απ’ ό,τι οι γυναίκες τους. Οι άνδρες, ακόμη, δίνουν μεγαλύτερη αξία στην σεξουαλική σχέση, και η αυτοεκτίμησή τους ενδέχεται να απειλείται όταν οι γυναίκες τους αρνούνται να συνεργαστούν. Αν και δεν συμβαίνει πάντοτε έτσι, οι περισσότερες γυναίκες χάνουν τον βαθμό τού ενδιαφέροντος για το σεξ που είχαν στην αρχή τής σχέσης τους και βρίσκουν συναισθηματική εκπλήρωση μέσω άλλων σχέσεων, όπως είναι τα παιδιά και οι φίλες. Αυτό μπορεί να οδηγήσει τον άνδρα σε πικρία και εχθρότητα όταν η γυναίκα του δεν κατανοεί την πραγματική του ανάγκη για σεξουαλική έκφραση. Η χριστιανή σύζυγος επιζητεί να ικανοποιήσει αυτήν την ανάγκη, ακόμη και όταν είναι κουρασμένη ή δεν έχει όρεξη. Η περικοπή Α΄ Κορινθίους 7:1-5 εξηγεί ότι άνδρες και γυναίκες σύζυγοι δεν έχουν πλήρη έλεγχο πάνω στο σώμα τους αλλά το έχουν δώσει ο ένας στον άλλον. Η χριστιανή σύζυγος αντιλαμβάνεται πως δίνοντας το σώμα της στον άνδρα της, παραδίδεται στην πραγματικότητα στο σχέδιο τού Θεού γι’ αυτήν.
Στην Εφεσίους 5:22-24 θίγεται το ζήτημα τής υποταγής, το οποίο, δυστυχώς, πολλοί έχουν κακομεταχειριστεί. Οι γυναίκες-σύζυγοι καλούνται να υποτάσσονται στους άνδρες τους όπως κάνουν και στον Κύριο. Πολλές γυναίκες κάνουν έναν μορφασμό στο άκουσμα της λέξης υποτάσσομαι διότι αυτή έχει χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία να τις μεταχειρίζονται κάποιοι σαν σκλάβες. Όταν αυτά τα τρία εδάφια αποκοπούν από το πλαίσιό τους και εφαρμοστούν μόνο στις γυναίκες, γίνονται εργαλείο στα χέρια τού Σατανά. Ο Σατανάς διαστρέφει συχνά τις Γραφές για να πραγματοποιήσει τους κακούς σκοπούς του, και το έχει κάνει με την συγκεκριμένη περικοπή για να καταστρέψει το σχέδιο τού Θεού για τον γάμο. Η εντολή περί υποταγής αρχίζει ουσιαστικά στο εδάφιο 18, που λέει ότι όλοι οι χριστιανοί πρέπει να υποτάσσονται ο ένας στον άλλον. Κατόπιν το εφαρμόζει στις γυναίκες μέσα στον γάμο αλλά χρεώνει τον άνδρα με την μεγαλύτερη ευθύνη να αγαπάει την γυναίκα του με τον τρόπο που ο Χριστός αγαπάει την εκκλησία (Εφεσίους 5:25-32). Όταν ο άνδρας ζει σε υπακοή στις απαιτήσεις τού Θεού γι’ αυτόν, η χριστιανή σύζυγος δυσκολεύεται λίγο να υποταχθεί στην ηγεσία του.
Ενώ υπάρχουν χριστιανές σύζυγοι που δεν έχουν παιδιά, η πλειονότητα τών έγγαμων γυναικών γίνονται μητέρες κάποια στιγμή. Κατά την μετάβαση αυτήν, είναι φυσικό στην μητέρα να δώσει όλη της την προσοχή και την προσπάθεια στα παιδιά. Μπορεί να χρειαστεί κάποιος χρόνος να προσαρμοστεί στις νέες οικογενειακές ευθύνες, αλλά η χριστιανή γυναίκα θυμάται ότι ο άνδρας της είναι η πρώτη προτεραιότητά της. Οι ανάγκες του εξακολουθούν να υπάρχουν. Μπορεί να αισθάνεται κατά καιρούς ότι δεν της έχει απομείνει κάτι να του δώσει στο τέλος μιας κουραστικής ημέρας, αλλά μπορεί να τρέξει στον Κύριο να βρει δύναμη και ενέργεια να παραμείνει πρώτα σύζυγος και κατόπιν μητέρα (Παροιμίες 18:10, Ψαλμός 18:2).
Η επικοινωνία είναι κρίσιμη κατά την διάρκεια τών πρώτων χρόνων ανατροφής τών παιδιών, και η χριστιανή σύζυγος θ’ αρχίσει να συζητάει με τον άνδρα της χωρίς να του ασκεί κριτική, εξηγώντας του πώς μπορεί να βοηθήσει και τι χρειάζεται απ’ αυτόν ώστε ν’ ανταποκρίνεται περισσότερο στις ανάγκες του. Ζευγάρια που παραμένουν συνδεδεμένα και διαθέτουν σκοπίμως χρόνο μαζί γίνονται πιο δυνατά και οικοδομούν βαθύτερους δεσμούς και που κρατάνε τον γάμο τους υγιή. Η χριστιανή σύζυγος αντιλαμβάνεται, επίσης, ότι δεν αποτελεί εγωκεντρισμό η διάθεση χρόνου για τον εαυτό της. Ανοίγεται στον άνδρα της σχετικά με τις δικές της συναισθηματικές και ψυχολογικές ανάγκες. Γυναίκες που παραμελούν ή αποτυγχάνουν να εκφράσουν τις ανάγκες τους από φόβο μήπως φανούν εγωκεντρικές, το μόνο που καταφέρνουν είναι να προετοιμάζονται για πικρία και υπερκόπωση που θα έρθει αργότερα. Πριν μπορέσει μια σύζυγος και μητέρα να δώσει στην οικογένειά της αυτό που χρειάζεται, πρέπει να φροντίσει τον εαυτό της.
Το 31ο κεφάλαιο τών Παροιμιών έχει αντιμετωπιστεί με σκεπτικισμό από πολλές χριστιανές συζύγους διότι φαίνεται να εικονίζει την ευσεβή σύζυγο ως ένα απλησίαστο γυναικείο ιδεώδες. Αλλά είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως η ενάρετη γυναίκα που περιγράφεται δεν υπάρχει. Αποτελεί ένα μυθοπλαστικό υπόδειγμα γυναίκας που ένας άνδρας πρέπει ν’ αναζητεί ως σύζυγο. Στέκεται ως αντίθεση στα χαρακτηριστικά που καθιστούν μια γυναίκα ακατάλληλη ως σύζυγο, όπως η τεμπελιά, ο εγωκεντρισμός, η ανοησία, η αδιαφορία και η ατίμωση. Η χριστιανή γυναίκα επιζητεί να εκδηλώσει το αντίθετο αυτών των κακών χαρακτηριστικών, και το Παροιμίες 31 αποτελεί μια απεικόνιση τού πώς μπορεί να μοιάζει. Δεν είναι να το δούμε κυριολεκτικά, ως εάν κάθε γυναίκα τής οποίας τα παιδιά δεν «ντύνονται πορφύρα» (εδάφιο 21) ή που «το λυχνάρι της σβήνει τη νύχτα» (εδάφιο 18) έχει αποτύχει. Η περικοπή αυτή επιδοκιμάζει μάλλον τις ενάρετες, έξυπνες και εργατικές γυναίκες σε μια εποχή που η συνεισφορά τών συζύγων και μητέρων περνούσε σε μεγάλο βαθμό απαρατήρητη. Οι ευσεβείς γυναίκες χαίρονται μ’ αυτό όταν οι δικές τους επιλογές αντανακλούν κάποια από τα χαρακτηριστικά που περιγράφονται στην περικοπή.
Οι γυναίκες εκφράζουν συχνά πως θέλουν οι άνδρες τους να είναι καλοί ηγέτες, και κάποιες παραπονιούνται ότι οι άνδρες τους δεν ηγούνται καλώς. Είναι αλήθεια ότι ο Θεός απαιτεί από τους άνδρες να είναι υπεύθυνοι για την ευημερία τής οικογένειάς τους. Αλλά είναι σημαντικό να θυμούνται πως οι καλοί ηγέτες πρέπει να έχουν καλούς ακόλουθους. Ως τμήμα τής κατάρας τού Θεού πάνω στην Εύα εξαιτίας τής αμαρτίας της (Γένεση 3:16), οι γυναίκες έχουν από την φύση τους την τάση να επιθυμούν να εξουσιάζουν τους άνδρες τους. Πολλές γυναίκες βλέπουν τους άνδρες τους σαν ημιτελή σχέδια που εκείνες θα διορθώσουν. Οι προσπάθειες μιας γυναίκας να «τον βοηθήσουν», μπορεί συχνά να τον μπλοκάρουν, ιδιαιτέρως αν δεν νιώθει άνετα στον ηγετικό του ρόλο. Αυτό δεν δικαιολογεί την άρνησή του να προχωρήσει στο ρόλο που ο Θεός σχεδίασε γι’ αυτόν. Αλλά η χριστιανή γυναίκα αναγνωρίζει τον ρόλο της και τον αφήνει να ηγείται. Μπορεί να προσφέρει με σεβασμό την συμβουλή και την γνώμη της, κι ένας σοφός σύζυγος θα την επιζητήσει, αλλά αναγνωρίζει πως άπαξ και την πρόσφερε, η ευθύνη της έχει τελειώσει και η τελική απόφαση εναπόκειται σ’ αυτόν. Όταν γνωρίζει ο άνδρας ότι η γυναίκα του δεν θα τον αμφισβητήσει όταν διαφωνεί, το πιθανότερο είναι να προχωρήσει μπροστά και να ηγηθεί.
Ενας κίνδυνος που ενδέχεται ν’ αντιμετωπίσουν οι χριστιανές γυναίκες στον γάμο και στη μητρότητα είναι όταν επιτρέπουν να βασίζουν πλήρως την ταυτότητά τους στους οικογενειακούς ρόλους. To ολοένα κλιμακούμενο ποσοστό διαζυγίων μεταξύ μεσηλίκων ζευγαριών, σε διάφορα μέρη τού κόσμου, δίνει μαρτυρία γι’ αυτό το καταστροφικό μοτίβο. Συμβαίνει πολλές φορές η γυναίκα να εγκαταλείπει έναν καλό άνδρα, όχι για κανέναν άλλον λόγο παρά γιατί δεν είναι ευτυχισμένη. Μέρος τής απογοήτευσής της οφείλεται στον τρόπο που ο γάμος έχει εξυψωθεί ως ο υπέρτατος σκοπός τών νεαρών κοριτσιών. Εχει πιστέψει από τα παιδικά της χρόνια πως αν συναντήσει και παντρευτεί τον σωστό άνδρα, θα είναι πλήρης. Αρκετή διδασκαλία τής εκκλησίας έχει συμμετάσχει σ’ αυτήν την αποθέωση τού γάμου· έτσι, για μια χριστιανή γυναίκα, η απογοήτευση που μπορεί να νιώσει εκλαμβάνεται ως εάν ο Θεός την έχει εξαπατήσει. Ενώ ο γάμος είναι καλός και σωστός και αποτελεί όχημα προς ευλογία, δεν θα πρέπει ποτέ να θεωρείται ως η πηγή τής αξίας μιας γυναίκας και της πληρότητάς της. Μόνον ο Θεός είναι αυτή η πηγή και οι χριστιανές σύζυγοι αντιλαμβάνονται τους ρόλους τους όχι ως αυτοσκοπούς αλλά ως δρόμους δια των οποίων μπορούν να υπηρετήσουν καλύτερα τον Κύριο (Α΄ Κορινθίους 10:31).
Η γυναίκα που επιθυμεί να είναι ευσεβής, χριστιανή σύζυγος μπορεί να διερωτηθεί τα ακόλουθα ερωτήματα:
1. Διατηρώ μια υγιή πνευματική ζωή που ν’ αποτελεί την κορυφαία προτεραιότητα; (Ματθαίος 6:33)
2. Εχω αποδεχθεί πρόθυμα τον ρόλο που μου έδωσε ο Θεός ως σύζυγος τού άνδρα μου και όχι αφεντικό του; (Α΄ Κορινθίους 11:3)
3. Επιζητώ καθημερινά να μένω ταπεινή και να υπηρετώ όπως ο Ιησούς αντί να επιζητώ να με υπηρετούν; (Μάρκος 10:44-45)
4. Εχω καθαρίσει την καρδιά μου από είδωλα, όπως τα ψώνια, οι ερωτοτροπίες, ο αποθησαυρισμός ή οι εξαρτήσεις; (Εξοδος 20:3)
5. Ο ελεύθερος χρόνος μου δείχνει ότι εκτιμώ τον άνδρα μου, την οικογένειά μου και τον Σωτήρα μου; (Γαλάτας 5:13)
6. Προστατεύω το πνεύμα τού σπιτιού μου μέσω αυτών που επιτρέπω να κυκλοφορούν, όσον αφορά τα μέσα ενημέρωσης, τα περιοδικά και την μουσική; (Φιλιππησίους 4:8)
7. Ευχαριστώ σωματικά και συναισθηματικά τον άνδρα μου (Παροιμίες 27:15, 31:30)
8. Η ενδυμασία μου, ο στολισμός μου και η παρουσία μου δείχνουν ότι σέβομαι το σώμα μου, τον άνδρα μου και τον Σωτήρα μου; (Α΄ Πέτρου 3:3-5)
9. Εχω εξαλείψει από τα λόγια μου την αισχρότητα τού κόσμου (βρισιές, λόγια αγενή, βρώμικα αστεία) έτσι ώστε τα λόγια μου να είναι χαριτωμένα; (Κολοσσαείς 4:6)
10. Είμαι σοφή και προσεκτική διαχειρίστρια τών οικονομικών τού σπιτιού (Παροιμίες 31:16)
11. Σέβομαι τον άντρα μου ένεκα της θέσης του ή μόνον όταν νομίζω πως το αξίζει; (Εφεσίους 5:33)
12. Φροντίζω τον άντρα μου και τα παιδιά; (Παροιμίες 31:27-28)
13. Προστατεύω την καρδιά τού άντρα μου μη αποκαλύπτοντας δημοσίως ιδιωτικές συζητήσεις ή χρησιμοποιώντας τις αδυναμίες του εναντίον του (Παροιμίες 31:11)
14. Συνεχίζω ν’ αναπτύσσω τα χαρίσματα και τα πάθη που ο Θεός μού έχει εμπιστευθεί; (Β΄ Τιμόθεον 1:6)
15. Στηρίζομαι στην δική μου δύναμη ή στην δύναμη τού Αγίου Πνεύματος για να είμαι ευσεβής σύζυγος, μητέρα και μαθήτρια; (Γαλάτας 5:25)
Καθώς ο Ιησούς ακύρωσε το χρέος τής αμαρτίας μας (Κολοσσαείς 2:14), καθένας που έτσι επιθυμεί μπορεί να γίνει ένας ευσεβής άνθρωπος. Η ευσέβεια δεν εξαρτάται από την διάνοια, την μόρφωση ή την θρησκεία. Δεν είναι, ακόμη, εκτός ορίων για εκείνους που έχουν αμαρτωλό παρελθόν, διαζύγια ή ιστορικό φυλακίσεων. Ως ακόλουθοι τού Χριστού θα πρέπει όλοι να επιδιώκουμε να γίνουμε περισσότερο ευσεβείς σε κάθε ρόλο που έχουμε, διότι τέτοια εντολή λάβαμε (Α΄ Πέτρου 1:16) και διότι θέλουμε να μοιάσουμε περισσότερο σ’ Αυτόν που αγαπάμε.
English
Τι αναφέρει η Αγία Γραφή για την χριστιανή σύζυγο;
