ප්‍රශ්නය
යේසුස්වහන්සේ පැමිණියේ පව්කාර මාංසයට සමාන යැයි අදහස් කරන්නේ කුමක්ද?
පිළිතුර
රෝම 8:3-4 පවසනවා, “මාංශයෙන් දුර්වල වූ නිසා නීතිය කිරීමට නොහැකි වූ නිසා, දෙවියන්වහන්සේ තම පුත්‍රයාව පව්කාර මාංශයට සමානව පාප පූජාවක් ලෙස යැවීමෙන් එය කළා. මාංසය අනුව නොව ආත්මයාණන් වහන්සේ අනුව ජීවත් වන ව්‍යවස්ථාවේ ධර්මිෂ්ඨ අවශ්‍යතාවය අප තුළ සම්පූර්ණ වන පිණිස උන් වහන්සේ මාංසයේ පාපය හෙළා දුටුවේය. ” යේසුස්වහන්සේ “පව්කාර මාංසයට සමානව” පැමිණීම යන්නෙන් අදහස් කරන්නේ කුමක්ද යන්න තේරුම් ගැනීමට, අපි පද කිහිපයක් අර්ථ දැක්විය යුතුය.
බයිබලය “මාංසය” ගැන සඳහන් කරන විට (යොහන් 6:63; රෝම 8:8), සාමාන්‍යයෙන් එයින් අදහස් කරන්නේ අප සියල්ලන්ම ආදම්ගෙන් උරුම වූ පාපයට ඇති මිනිස් ප්‍රවණතාවයයි (රෝම 5:12). ආදම් සහ ඒව දෙවියන් වහන්සේගේ ආඥාවට විරුද්ධව කැරලි ගැසීමට තීරණය කළ විට, ඔවුන් “පව්කාර මාංශයක්” බවට පත්විය. ඒ මොහොතේදී, පාපය දෙවියන් වහන්සේගේ පරිපූර්ණ ලෝකයට ඇතුළු වී සියල්ල දූෂණය කිරීමට පටන් ගත්තේය (උත්පත්ති 3). සෑම මනුෂ්‍යයෙක්ම ආදම්ගෙන් පැමිණි බැවින්, ඔහුගේ වැටී ඇති ස්වභාවය අප සැමට උරුම වී තිබේ. එබැවින් සෑම පුද්ගලයෙකුම පව්කාරයෙකු ලෙස උපත ලබයි (රෝම 3:10, 23).
සමානකම යන වචනයේ තේරුම “සාදෘශ්‍යය” හෝ “වෙනත් දෙයක් මෙන් වීමේ තත්වය” යන්නයි. සමානකමක් ද්‍රව්‍යයේ හෝ ස්වභාවයේ සමාන නොවේ, නමුත් එය පෙනුමට සමාන වේ. සමානකමක් යනු මුල් පිටපත නිරූපණය කිරීමයි. නිදසුනක් වශයෙන්, පිළිම සාදනු ලබන්නේ කුරුල්ලන්ගේ හා තිරිසනුන්ගේ ස්වරූපයෙන් වන අතර ඒවා නිර්මාණය කළ (රෝම 1:22-23; නික්මයාම 20:4-5). ඡායාරූපයක් යනු සමානකමකි. පිලිප්පි 2:6-8 විස්තර කරන්නේ යේසුස්වහන්සේ තම දිව්‍යමය වරප්‍රසාද දෙවියන්වහන්සේ ලෙස මැවූ මිනිසුන්ගේ සමානත්වය ලබා ගැනීම සඳහා වෙන් කර ඇති බවය (යොහන් 1: 3 ද බලන්න).
කෙසේ වෙතත්, යේසුස්වහන්සේට භූමික පියෙක් සිටියේ නැත, එබැවින් අනෙක් සියලුම මනුෂ්‍යයන් මෙන් උන්වහන්සේට පාප ස්වභාවයක් උරුම නොවීය (ලූක් 1:35). උන්වහන්සේ මිනිස් මාංසය ලබා ගත්තේය, නමුත් උන්වහන්සේ සිය සම්පූර්ණ දේවත්වය රඳවා ගත්තේය. උන්වහන්සේ අප ජීවත් වූ ජීවිතය, අප දුක් විඳින විට දුක් විඳ, ඉගෙන ගෙන වර්ධනය වන විට ඉගෙන ගෙන වර්ධනය විය, නමුත් උන්වහන්සේ ඒ සියල්ල කළේ පාපයෙන් තොරවය (හෙබ්‍රෙව් 4:15; 5:7-8). දෙවියන්වහන්සේ උන් වහන්සේගේ පියාණන් වූ බැවින් උන්වහන්සේ ජීවත් වූයේ පව්කාර මාංසයට සමාන ය. යේසුස්වහන්සේ තම මව වූ මරියාගෙන් මාංශ උරුම කර ගත් නමුත් යෝසෙප්ගේ පාපය නොවේ.
යේසුස්වහන්සේ මිනිසෙකු බවට පත්වූයේ අපගේ ආදේශකයෙකු වීමටය. උන්වහන්සේගේ මාංසය තුළ, උන්වහන්සේට ශාරීරික වේදනාව, චිත්තවේගීය ප්‍රතික්ෂේප කිරීම සහ දෙවියන් වහන්සේගෙන් අධ්‍යාත්මික වෙන්වීම විඳීමට සිදුවිය (මතෙව් 27:46; මාක් 15:34). උන්වහන්සේ ජීවත් වූයේ මනුෂ්‍යයන් ජීවත් වන නමුත් උන්වහන්සේ එසේ කළේ අප ජීවත් වීමට අදහස් කළ ආකාරයටය - එනම් ශුද්ධ දෙවි කෙනෙකු සමඟ පරිපූර්ණ ඇසුරක් පැවැත්වීමෙනි (යොහන් 8:29). උන්වහන්සේ පැමිණියේ පව්කාර මාංසයට සමාන නිසා, සියලු මනුෂ්‍ය වර්ගයාගේ පව්වලට වන්දි ගෙවීමට ප්‍රමාණවත් අවසාන පූජාව ලෙස උන්වහන්සේට ඉදිරිපත් විය හැකිය (යොහන් 10:18; හෙබ්‍රෙව් 9:11-15).
දෙවියන්වහන්සේගෙන් සම්පූර්ණ සමාව දීමනාව ලැබීමට නම්, සෑම පුද්ගලයෙකුම ඔහුගේ හෝ ඇයගේ පෞද්ගලික ආදේශකයක් වීමට යේසුස් වහන්සේට ඉඩ දිය යුතුය. එයින් අදහස් කරන්නේ අප ඇදහිල්ලෙන් උන් වහන්සේ වෙතට පැමිණීම, උන්වහන්සේ පව්කාර මාංශයට සමාන වූ නිසා, කුරුසියේ ඇණ ගසනු ලැබූ බවත්, ලෝකයේ පව් භාරගත් නිසාත්, අපගේ පාපයට සම්පූර්ණ වන්දි ගෙවිය හැකි බවය (2 කොරින්ති 5:21). අපගේම පව්කාර මාංසය උන්වහන්සේ සමග කුරුසියේ ඇණ ගසනු ලැබේ, එවිට දෙවියන්වහන්සේට පූර්ණ කීකරුකමින් ආත්මයාණන් වහන්සේව අනුගමනය කිරීමට අපට නිදහස තිබේ (රෝම 6:6-11; ගලාති 2:20).
කිතුනුවන් යනු ක්‍රිස්තුස්වහන්සේගේ මරණය හා නැවත නැඟිටීම ඔවුන්ගේ ගිණුමට බැර කර ඇති අතර එමඟින් අප දෙවියන් වහන්සේට ගෙවිය යුතු ණය අතුගා දමයි (කොලොස්සි 2:14). මෙම සම්පූර්ණ සමාව නිසා, කිතුනුවන් දිනපතාම තමන්ගේ පව්කාර මාංශයට මැරී ඇතැයි සිතති. ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ උන්වහන්සේගේ මාංශයෙන් පාපය හා මරණය ජයගත් බැවින්, අපට ජීවත් විය හැක්කේ උන්වහන්සේගේ ආත්මයේ බලයෙන් ය. ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ කෙරෙහි විශ්වාස කරන සියල්ලන් තුළ පාපය හා මරණය ජය ගන්නා (ගලාති 5:16, 25; රෝම 8:37).
English
යේසුස්වහන්සේ පැමිණියේ පව්කාර මාංසයට සමාන යැයි අදහස් කරන්නේ කුමක්ද?
