سوال
آیا در رابطه با بخشش گناهان، تفاوتی بین گناه عمدی (آگاهانه) و گناه غیر عمدی (غیرآگاهانه) وجود دارد؟
جواب
خداوند بین گناهان آگاهانه (عمدی) و غیرآگاهانه (غیرعمدی) تمایز قائل می شود (اعداد فصل 15 آیه های 27 تا 31). در هر صورت، توبه پیش نیاز بخشیده شدن است (مرقس فصل 1 آیه 15، اعمال رسولان فصل 2 آیه 38 و فصل 26 آیه 18). توبه در اصل به معنی تغییر رفتار یک فرد در برابر خداوند و ایمان نجات بخش به عیسی مسیح گفته می شود (اعمال رسولان فصل 3 آیه 19، فصل 20 آیه 21، فصل 26 آیه 20). بدون توبه، بخشش حاصل نخواهد شد. عیسی مسیح می گوید، «شما نيز اگر از راههای بد خويش باز نگرديد و به سوی خدا بازگشت ننماييد، مانند ايشان هلاک خواهيد شد!» (لوقا فصل 13 آیه 3، نگاه کنید به لوقا فصل 17 آیه های 3 تا 4، دوم پطرس فصل 3 آیه 9).
گناه عمدی علامت غرور و گستاخی در برابر خداوند و بی اعتنایی به اوست (مزامیر فصل 19 آیه 13، عبرانیان فصل 10 آیه 26). خداوند گناهان عمدی را قضاوت می کند، اما از گناهان غیر عمدی نیز چشم پوشی نمی کند: «بنابراین، از جانب خداوند به شما می‌گويم كه ديگر مانند كسانی كه هنوز نجات نيافته‌اند، زندگی نكنيد، چون ايشان كور و گمراه هستند و دل سنگشان پر از ظلمت است. ايشان از حيات خدا دورند، زيرا فكر و دل خود را به روی خدا بسته‌اند؛ در نتيجه نمی‌توانند راههای خدا را تشخيص دهند. برای ايشان اهميتی ندارد كه چه كاری خوبست و چه كاری بد؛ در فساد غرق شده‌اند و برای ارضای هوسها و شهوات خود، دست به هر عمل زشتی می‌زنند، و از هيچ كاری روی گردان نيستند» (افسسیان فصل 4 آیه های 17 تا 19، همچنین نگاه کنید به اعمال رسولان فصل 3 آیه های 17 تا 19 و فصل 17 آیه های 30 تا 31). بخشش در دسترسی همه قرار دارد، اما بخشش به لطف خداوند نسبت به گناهکاری که واقعا توبه می کند، بستگی دارد (افسسیان فصل 2 آیه 4).
کسانی که از روی ناآگاهی، عیسی مسیح و انجیل او را رد می کنند، باید توبه کرده، به او ایمان بیاورند تا گناهانشان بخشیده شود. عیسی مسیح به روشنی این موضوع را عنوان کرد: «راه منم، راستی منم، زندگی منم. هيچكس نمی‌تواند به خدا برسد مگر به‌وسیلهٔ من» (یوحنا فصل 14 آیه 6). فرقی نمی کند که انسان راهش را به دلیل ناآگاهی گم کرده باشد یا عمدی - به هر حال راه را گم کرده است.
مردم آن اندازه هم که تظاهر می کنند، ناآگاه نیستند. هیچ انسانی نمی تواند ادعا کند که کاملا از وجود خدا ناآگاه است، و هیچ بهانه ای هم برای نافرمانی وجود ندارد. پولس می گوید، « اما از سوی ديگر، خدا خشم و غضب خود را بر تمام اشخاص گناهكار و نادرست كه از حقيقت گريزانند، نازل می‌كند. برای آنان حقيقت وجود خدا كاملاً روشن است، زيرا خدا وجدانهايشان را از اين حقيقت آگاه ساخته است. انسان از ابتدا، آسمان و زمين و چيزهايی را كه خدا آفريده، ديده است و با ديدن آنها می‌تواند به وجود خدا و قدرت ابدی او كه ناديدنی هستند پی ببرد. پس وقتی در روز داوری در حضور خدا می‌ايستد، برای بی‌ايمانی خود هيچ عذر و بهانه‌ای ندارد» (رومیان فصل 1 آیه های 18 تا 20).
همه ما گاهی ناآگاهانه مرتکب گناه می شویم، اما همیشه تضمین بخشیده شدن از طرف خدا وجود دارد. پولس مثال بسیار خوبی از این حقیقت است: « گرچه قبلاً به مسيح كفر می‌گفتم و مسيحيان را تعقيب می‌كردم و آزار و شكنجه می‌دادم، اما خدا بر من رحم فرمود، زيرا نمی‌دانستم چه می‌كنم و هنوز مسيح را نشناخته بودم »(اول تیموتائوس فصل 1 آیه 13). پطرس این موضوع را برای کسانی که به صورت عمدی و از روی عادت گناه می کنند اینگونه روشن می کند: «هرگاه كسی با شناخت خداوند و نجات دهنده‌مان عيسی مسيح، از ناپاكی‌های اين دنيا رهايی يابد، ولی بعد از آن، بار ديگر اسير آن آلودگی‌ها گردد، وضعش بدتر از سابق می‌شود. اگر چيزی دربارهٔ مسيح نمی‌دانست، برايش بهتر بود از اينكه مسيح را بشناسد و سپس به احكام مقدسی كه به او سپرده شده است، پشت پا بزند» (دوم پطرس فصل 2 آیه های 20 تا 21).
یوحنا موضوع بخشش را برای ما روشن می کند: «اگر بگوييم گناهی نداريم، خود را فريب می‌دهيم و از حقيقت گريزانيم. ما اگر گناهان خود را به او اعتراف نماييم، می‌توانيم اطمينان داشته باشيم كه او ما را می‌بخشد و از هر ناراستی پاک می‌سازد. اين كار خدا كاملاً منصفانه و درست است، زيرا عيسی مسيح برای شستن و پاک كردن گناهان ما، جان خود را فدا كرده است» (اول یوحنا فصل 1 آیه های 8 تا 9).
English
آیا در رابطه با بخشش گناهان، تفاوتی بین گناه عمدی (آگاهانه) و گناه غیر عمدی (غیرآگاهانه) وجود دارد؟
