سوال
آیا صحیح است که زنان مسیحی آرایش کنند یا زیورآلات به تن کنند؟
جواب
برخی از مسیحیان بر این اعتقادند که درست نیست زنان آرایش کنند یا زیورآلات به تن کنند، و به دو متن از عهد جدید اشاره می کنند که به نظر این چیزها را منع می کند. در عین حال که برای اعتقاد فرزندانِ خدا که تولد تازه یافته اند احترام قائل هستیم، اما همچنین می خواهیم مطمئن باشیم که تعلیم ما فراتر از آنچه واقعاً کلام خدا می گوید نرود. ما نمی خواهیم که عقاید بشری را به عنوان فرامین خدا آموزش دهیم (مرقس فصل 7 آیه 7).
در بررسی اینکه آیا آرایش کردن یا استفاده از زیورآلات برازنده است یا خیر، با اول سموئیل فصل 16 آیه 7 شروع می کنیم: «خداوند مثل انسان قضاوت نمی‌كند. انسان به ظاهر نگاه می‌كند، اما او به دل». این آیه اصل محدودیت دیدگاه ما را توصیف می کند: ما بطور ذاتی ظاهر بین هستیم؛ خدا به راستی درون را می نگرد. این بدان معنا نیست که ظواهر مهم نیستند، البته ما به آسانی از طریق علائم دیداری با دیگران ارتباط برقرار می کنیم، و ظاهری که برای خود انتخاب می کنیم می تواند بیانگر سرکشی، تقوا، بی توجهی، وسواس، و غیره باشد. اما ظاهر می تواند فریبنده باشد، و موضوع عمیقتر، قلب است. هر آنچه که در ظاهر بیرونی انجام می شود، برای این است که مردم ببیند، و ما باید مراقب این موضوع باشیم، اما خدا بیشتر به آنچه که در قلب می گذرد توجه می کند.
پولس در چارچوب قواعد مربوط به پرستش عمومی می گوید: «زنان نيز بايد در طرز پوشاک و آرايش خود باوقار باشند. زنان مسيحی بايد برای نيكوكاری و اخلاق خوب خود مورد توجه قرار گيرند، نه برای آرايش مو و يا آراستن خود به زيور آلات و لباسهای پرزرق و برق» (اول تیموتائوس فصل 2 آیه های 9-10). این یکی از متونی است که منجر شده برخی از زنان از آرایش و یا زیورالات کلاً اجتناب کنند.
دو نکته درباره این متن: نخست اینکه، استانداردی برای لباس پوشیدن زنان در جلسات پرستشی وجود دارد. پولس هیچ جزئیاتی بیان نمی کند، اما لباس زن باید باحیا، پوشیده، و مناسب باشد. پوشیدن هر چیزی که زننده، ناشایست، نامرتب و بی آبرو باشد نادرست است. مشخص کردن مرز بین عفت و بی عفتی می تواند غیرقابل دیدن باشد، و عفت بستگی به آداب فرهنگی دارد، اما هر ایماندار باید تا به اندازه کافی دارای قدرت تشخیص باشد تا از رنجاندن دیگران پرهیز کند.
دوم اینکه، برای زنی که خدا را پرستش می کند هم آرایش مناسب و هم آرایش نامناسب وجود دارد. آرایش مناسب برای یک زن با ایمان اعمال نیکوی اوست. طبیتا خود را به زیبایی «با وقف خود به کارهاي نيک و دستگيري از مستمندان» آراسته کرده بود. (اعمال رسولان فصل 9 آیه 36). آرایش نامناسب برای زنی با ایمان آرایشی است که باعث شود باد در غبغب خود بیندازد تا توجه دیگران به ظاهر خود جلب کند: نمونه هایی از آن عبارتند از مدل موهای پیچیده، طلا و مروارید و لباس گران قیمت. تمرکز جلسه پرستشی باید خداوند باشد، نه آخرین مد، بزرگترین الماس، یا آخرین مدل مو. پوشیدن لباس 3000 دلاری یا نمایش دادن زیورآلات پر زرق و برق هیچ ربطی به آراستن حقیقی زن خداشناس ندارد. او غنی تر می بود (و فقیران را بهتر خدمت می کرد) اگر لباسش را می فروخت و پولش را به یک خیریه ی مسیحی می داد. شاید زمانی که او صرف آرایش مدل پیچیده مویش کرد را می توانست بهتر در خدمت به یک نیازمند صرف کند.
پولس در اول تیموتائوس فصل 2 آیه های 9-10 تضادی را بین تلاش برای خشنود ساختن خدا و تلاش برای خشنود ساختن انسانها ایجاد می کند. یک جلسه پرستشی عمومی نباید یک شوی مد باشد. منظور این نیست که زنان هیچ وقت نمی بایست زیورآلات به تن کنند یا موهایشان را مدل بدهند. منظور این است که زیاده روی و افراط در کلیسا صحیح نیست. ما باید خودمان را از غرور محفوظ نگاه داریم و مراقب باشیم که توجه دیگران یا خودمان را از آنچه که حقیقتاً مهم است منحرف نسازیم، یعنی از پرسش خدا و خدمت به دیگران.
آیات دیگری که به موضوع آرایش کردن و جواهرات به تن کردن زنان مربوط می شود اول پطرس فصل 3 آیه های 3-5 می باشد: «برای زيبايی، به آرايش ظاهری نظير جواهرات و لباسهای زيبا و آرايش گيسوان، توسل نجوييد، بلكه بگذاريد باطن و سيرت شما زيبا باشد. باطن خود را با زيبايی پايدار يعنی با روحيۀ آرام و ملايم زينت دهيد كه مورد پسند خداست. اينگونه خصايل، در گذشته در زنان مقدس ديده می‌شد. ايشان به خدا ايمان داشتند و مطيع شوهران خود بودند».
پطرس تاکید می کند که تفاوتی بین زیبایی زودگذر ظاهری، و زیبایی ماندگار درونی یک زن وجود دارد. یک زنِ حقیقتاً زیبا «روح ملایم و آرامی» دارد. او خیلی در این دنیا مورد توجه قرار نمی گیرد، آما خدا قلب را می بیند. به رخ کشیدن زیبایی برای تحسین خودپسندانه سازگار با فروتنی مسیح نیست، بخصوص وقتی که این خودنمایی در جلسه پرستشی بروز می کند. باز می گوییم که منظور این نیست که موی افشان و بافته شده گناه آلود است، اما کسانیکه بر مدل مو، زیورآلات و لباس خود تکیه می کنند تا زیبا شوند در پی غرور و پوچی هستند . ارزنده تر آن است که شخصیت خداپسندانه را در خود پرورش داد.
در مجموع، هیچ ایراد ذاتی در زیورآلات به تن کردن، آرایش، یا موهای بافته شده وجود ندارد، مادامی که به شیوه معتدل و متناسب باشد. همچنین این چیزها هرگز نمی تواند جای کارهای نیک یا روح فروتن و افتاده را بگیرد. زن مسیحی نباید آنچنان بر ظاهر بیرونی اش متمرکز باشد که از زندگی روحانی اش غافل شود. جلسه پرستشی باید متمرکز بر خدا باشد، نه بر ما. اگر زنی وقت بیش اندازه و هزینه زیادی را صرف ظاهرش می کند، مشکل این است که اولویتهای زن نابجا می باشد. جواهرات و لباسهای گران قیمت نتیجه ی یک مشکل هستند و خود آن مشکل نیستند.
English
آیا صحیح است که زنان مسیحی آرایش کنند یا زیورآلات به تن کنند؟
