سوال
ایمان به خدا یعنی چه؟
جواب
به طور ساده می توان گفت که ایمان به خدا به معنی اعتماد داشتن به اوست. ایمان به خدا البته که شامل باور به وجود او می شود، اما ایمان واقعی فراتر از این است. اعتقاد به خدا نقطه آغاز بسیار خوبی است اما هدف و مقصود این سفر نیست.
باور به خدا لازمه ی داشتن ایمان مذهبی است. کتاب مقدس می گوید ایمان به خدای واقعی، پایه و اساس ارتباط با اوست: «اما خشنود ساختن خدا بدون ایمان و توکل به او محال است. هر که می‌خواهد به سوی خدا بیاید، باید ایمان داشته باشد که خدا هست و به آنانی که با دلی پاک در جستجوی او هستند، پاداش می‌دهد» (عبرانیان فصل 11 آیه 6).
مهمترین نکته این است که برای ایمان به خدا ابتدا باید به وجود او اعتقاد داشته باشیم. انسان های زیادی در سرتاسر جهان وجود دارند که به جهان ماورای طبیعی باور دارند و این شامل خدا یا خدایان می شود. حتی اگر پیروان ادیان بت پرست را کنار بگذاریم، باز هم آدمهای بسیار زیادی به شخص خدای یکتا اعتقاد دارند. این گام مهمی است اما فقط اعتقاد به وجود خدا کافی نیست. همانطوری که یعقوب فصل 2 آیه 19 حتی دیوها نیز به وجود خدا اعتقاد دارند. اقرار به وجود خدا به تنهایی از ما یک خداشناس نمی سازد.
اعتقاد به خدا شامل تعهد و تغییر سبک زندگی نیز می شود. همه ما حقایقی را در مورد یک سری چیزها می دانیم اما این دانش به تنها روش زندگی ما را تغییر نمی دهند. برای مثال، اکثر مردم به اطلاعاتی که در مورد لزوم رژیم غذایی مناسب و ورزش به آنها گفته شده ایمان دارند، با این وجود خیلی از آنها زندگی خود را بر اساس آن اطلاعات تغییر نمی دهند. بسیاری از کسانی که به وجود خدا اعتقاد دارند و برای آن کاری نمی کنند، اعتقادی خیلی بهتر از اعتقاد دیوها ندارند. ایمانی که به آن عمل نشود مرده است (یعقوب فصل 1 آیه 2).
اما حتی اعتقاد به خدا که باعث می شود انسان کاری انجام دهد نیز کافی نیست. زندگی برخی از مردم از ایمان به خدا پر شده است. آنها از خودگذشتگی ها بزرگی می کنند، فعالیت های مذهبی انجام می دهند و یا در نام خدا خدمت می کنند. اکثر ادیان پیروانی دارند که حاضر به انجام هر کاری برای خدا یا خدایان خود هستند. اما بسته به دین مورد نظر، درخواستی که از پیرو آن می شود می تواند آسیب به خود یا حتی قتل باشد. تعهد، خدمت و وقف خود به یک قدرت بالاتر تضمینی برای پارسایی اخلاقی نیست.
ایمان واقعی به خداوند بر اساس ماهیت واقعی اوست. کتاب مقدس در مورد این حقیقت می گوید: «هر که می‌خواهد به سوی خدا بیاید، باید ایمان داشته باشد که خدا هست» (عبرانیان فصل 11 آیه 6)، فرض این آیه بر اساس ایمان به خدای کتاب مقدس است نه خدای دیگری. بسیاری از مردم به وجود خدا اعتقاد دارند و مایل به خدت به او هستند اما خدایی که پرستش می کنند را خودشان طراحی کرده اند. مردم گاهی ویژگی ها و ابعادی که در خدای واقعی دوست دارند را انتخاب کرده و او را به شکل خود از نو می سازند. آنها ممکن است باور داشته باشند که خدا محبت است (این اعتقاد بر اساس اول یوحنا فصل 4 آیه 8 کتاب مقدسی است)، اما محبت خدا را بر اساس تعریف خودشان از عشق تفسیر می کنند. خدا برای برخی از انسان ها یک پدر عاشق است که به آنها چیزهای خوب می دهد و خوشحال شان می کند. اعضای فرقه های مسیحی ممکن است خود را به خدا اختصاص داده باشند، اما نه به خدایی که خودش را در کتاب مقدس آشکار کرده است. ایمان به خدای ساخت دست خودمان، بی ارزش است. اگر ایمان ما منطبق بر حقیقت باشد باید به خدایی که خودش را در کتاب مقدس به ما معرفی می کند ایمان داشته باشیم، یعنی خدای تثلیث که کامل، عالم مطلق، قادر مطلق، کافی، تغییر ناپذیر، واقعی، وفادار، بخشنده، دوست داشتنی، مهربان، مقدس و عادل است.
برای اعتقاد و ایمان واقعی به خدا همانطوری که خودش را در کتاب مقدس آشکار کرده باید به عیسی مسیحی ایمان بیاوریم، چراکه او «منعکس‌کنندۀ جلال خدا و مظهر کامل وجود اوست» (عبرانیان فصل 1 آیه 3). عیسی مسیح، خدا در جسم انسان است و خدا خودش را از طریق او به شکل قابل فهمی برای ما آشکار کرده است: «در زمانهای گذشته، خدا بارها و به شیوه‌های گوناگون، از طریق پیامبران با نیاکان ما سخن گفت، اما در این ایام آخر، توسط پسرش با ما سخن گفت. خدا در واقع، اختیار همه چیز را به پسر خود سپرده و جهان و تمام موجودات را به‌وسیله او آفریده است» (عبرانیان فصل 1 آیه های 1 تا 2). همانطوری که عیسی مسیح گفت، «هر که مرا ببیند، خدای پدر را دیده است. پس دیگر چرا می‌خواهی او را ببینی؟ آیا ایمان نداری که من در پدر هستم و او در من است؟ سخنانی که می‌گویم، از خودم نیست بلکه از پدر من است که در من ساکن است؛ و اوست که این کارها را می‌کند. فقط ایمان داشته باش که من در خدای پدر هستم و او در من است؛ وگرنه به خاطر این معجزات بزرگ که از من دیده‌ای، به من ایمان آور» (یوحنا فصل 14 آیه های 9 تا 11).
در فرهنگ های امروزی، ایمان کلی به خدا و حتی وقف خود به او و خدمت به دیگران همچنان از نظر اجتماعی قابل قبول است. با این وجود، ایمان به عیسی مسیح به عنوان مکاشفه ی نهایی خداوند و تنها راه رسیدن به خدا از نظر جامعه پذیرفتنی نیست. اعتقاد کلی به خدا می تواند یهودیان، مسیحیان و مسلمانان خوش نیت را با هم متحد کند. اما عیسی مسیح آنها را از هم جدا می کند (متی فصل 10 آیه 34). کتاب مقدس می گوید کسی نمی تواند به خدا همانطوری که هست ایمان بیاورد، مگراینکه به عیسی مسیح ایمان بیاورد (یوحنا فصل 14 آیه 6). اگر کسی به عیسی مسیح احترام نگذارد در واقع به خدای پدر بی احترامی کرده است (یوحنا فصل 5 آیه 23).
English
ایمان به خدا یعنی چه؟
