سوال
روش عهد قدیم برای نجات انسان (رستگاری) چه بود؟
جواب
این موضوع که مردم در زمان عهد قدیم چگونه نجات پیدا می کردند برای بعضی ها مسئله ی گیج کننده ای است. ما می دانیم که نجات در دوران عهد جدید از روی لطف خداوند و از راه ایمان به عیسی مسیح به دست می آید (یوحنا فصل 1 آیه 12؛ افسسیان فصل 2 آیه های 8 تا 9). عیسی مسیح، راه است (یوحنا فصل 14 آیه 6) اما راه قبل از او چه بود؟
تصور رایج نادرستی که درباره نجات در عهد قدیم وجود دارد این است که یهودیان با عمل به قوانین شریعت نجات پیدا می کردند. اما کتاب مقدس این تصور را درست نمی داند. غلاطیان فصل 3 آیه 11 می گوید، «در نتیجه، روشن است که هیچ‌کس نمی‌تواند از راه اتکا به شریعت، مورد قبول خدا واقع شود، چنانکه در کتب مقدّس آمده: «درستکار، به ایمان خواهد زیست.» برخی ممکن است بگویند که این متن مخصوص عهد جدید است اما پولس این متن را از حبقوق فصل 2 آیه 4 نقل قول می کند. نجات از طریق ایمان - جدای از قانون شریعت - یک اصل در عهد قدیم بود. پولس هدف قانون شریعت را بیان می کند: «شریعت همچون دایه‌ای بود که از ما مراقبت می‌کرد تا زمانی که مسیح بیاید و ما را از راه ایمان، مقبول خدا سازد» (غلاطیان فصل 3 آیه 24). او در رومیان فصل 3 آیه 20 نیز می گوید که «هیچ‌کس نمی‌تواند با انجام احکام شریعت، در نظر خدا عادل شمرده شود. شریعت فقط نشان می‌دهد که تا چه حد گناهکاریم.» قانون شریعت هرگز برای نجات انسان طراحی نشد بلکه برای آگاهی او از گناه به او داده شد.
اگر روش نجات در عهد قدیم از طریق اجرای احکام شریعت نبود، پس مردم چگونه نجات را دریافت می کردند؟ خوشبختانه جواب این سوال را می توان به راحتی در کتاب مقدس پیدا کرد؛ بنابراین شکی در مورد راه نجات در عهد قدیم باقی نمی ماند. پولس این نکته را در رومیان فصل 4 کاملا روشن می کند که راه نجات در عهد قدیم مانند عهد جدید بوده است، یعنی در عهد قدیم نیز نجات با لطف الهی، از طریق ایمان و در عیسی مسیح دریافت می شود. پولس برای اثبات این نکته به ابراهیم اشاره می کند که از طریق ایمان نجات را دریافت کرده بود: «ابراهیم به خدا ایمان آورد، و این برای او عدالت شمرده شد» (رومیان فصل 4 آیه 3). پولس این متن را نیز از عهد قدیم (پیدایش فصل 15 آیه 6) نقل قول کرده است ابراهیم نمی توانسته با اجرای احکام شریعت نجات را دریافت کرده باشد، برای اینکه 400 سال پیش از تاسیس احکام شریعت زندگی می کرد.
سپس پولس نشان می دهد که داوود هم از طریق ایمان نجات پیدا کرد (رومیان فصل 4 آیه های 6 تا 8؛ نقل قول از مزامیر فصل 32 آیه های 1 تا 2). او روی این نکته تاکید می کند که نجات در عهد قدیم تنها از راه ایمان به دست می آمد. در رومیان فصل 4 آیه های 23 تا 24 نیز می گوید، «این عبارت که «از راه ایمان مورد قبول خدا واقع شد»، فقط دربارهٔ ابراهیم نوشته نشده است. بلکه برای این نوشته شد که ما اطمینان بیابیم که خدا ما را نیز از همان راه به حضور خود می‌پذیرد، یعنی از راه ایمان به وعدهٔ خدا، خدایی که خداوند ما عیسی را پس از مرگ زنده کرد.» به عبارت دیگر، تنها کسانی مورد قبول خدا واقع می شوند که به او ایمان دارند – ابراهیم، داوود و همه ما از همین راه به نجات دست پیدا می کنیم.
اکثر بخش های کتاب های رومیان و غلاطیان به این موضوع اشاره می کنند که تنها یک راه نجات و یک انجیل وجود دارد. مردم در طول تاریخ سعی کرده اند کتاب مقدس را تحریف کنند و تلاش های انسانی را به آن اضافه نمایند به این معنی که برای به دست آوردن نجات باید کارهای خاصی انجام داد. اما کتاب مقدس به روشنی می گوید که تنها راه نجات همیشه و تنها از طریق ایمان بوده است. در عهد قدیم، نجات در ایمان به قول خدا بود که او در آینده نجات دهنده ای خواهد فرستاد. کسانی که در زمان عهد قدیم زندگی می کردند منتظر مسیح بودند و به قول خداوند که روزی خدمتگزار خود را خواهد فرستاد باور داشتند (اشعیا فصل 53). کسانی که چنین ایمانی داشتند نجات پیدا کردند. امروز ما به زندگی، مرگ و رستاخیز مسیح تکیه می کنیم و از طریق ایمان به فداکاری عیسی مسیح برای پرداخت بهای گناهانمان نجات را دریافت می کنیم (رومیان فصل 10 آیه های 9 تا 10).
پیام انجیل تنها در عهد جدید وجود ندارند بلکه عهد قدیم نیز شامل پیام انجیل میشود. «علاوه بر این، در کتب مقدّس از پیش دیده شده بود که خدا غیریهودیان را نیز بر اساس ایمانشان بی‌گناه به شمار خواهد آورد. از این رو، خدا در همان زمان به ابراهیم مژده داد و فرمود: «همهٔ قومها از طریق تو برکت خواهند یافت.» بنابراین، هر که به ایمان توسل می‌جوید، از همان برکت و لطف الهی برخوردار خواهد شد که نصیب ابراهیم، آن مردِ ایمان، گردید» (غلاطیان فصل 3 آیه های 8 تا 9؛ نقل قول از پیدایش فصل 12 آیه 3).
ما از پیدایش فصل 3 آیه 15 شاهد قول ظهور نجات دهنده هستیم. و در سرتاسر عهد قدیم صدها قول وجود دارد که خبر از آمدن مسیح و نجات قوم خود از گناهان را می دهد (متی فصل 1 آیه 21؛ همچنین اشعیا فصل 53 آیه های 5 تا 6). ایمان ایوب از آنجا بود که می دانست «اما من می‌دانم که رهاننده‌ام زنده است و سرانجام بر زمین خواهد ایستاد» (ایوب فصل 19 آیه 25). مشخص است که پرهیزکاران عهد قدیم از قول ظهور نجات دهنده آگاهی داشتند و آنها نیز مانند مردم امروزی از طریق ایمان به نجات دهنده بود که هدیه نجات را دریافت می کردند؛ راه دیگری وجود ندارد. عیسی مسیح « همان سنگی است که شما معمارها رد کردید، ولی سنگ اصلی ساختمان شده است. غیر از عیسی مسیح کسی نیست که بتواند ما را رستگار سازد! چون در زیر آسمان، نام دیگری وجود ندارد که مردم بتوانند توسط آن از گناه نجات یابند» (اعمال رسولان فصل 4 آیه های 11 تا 12؛ نقل قول از مزامیر فصل 118 آیه 22).
English
روش عهد قدیم برای نجات انسان (رستگاری) چه بود؟
