سوال
کتاب مقدس درباره محبوبیت / تمایل به محبوبیت چه می گوید؟
جواب
همه ما تشنه پذیرفته شدن از طرف دیگران هستیم. کودکان نیز روش پذیرفته شدن از طرف اطرافیان را پیدا می کنند، رفتار خود را با آن روش ها هماهنگ کرده و با آنها ارتباط برقرار می کنند. با این وجود، وقتی فقط به دنبال تایید و ارزش خودمان از نظر دیگران هستیم، در مسیر غلطی قرار می گیریم. نظرات مردم مدام در حال تغییر است و اگر اهمیت زیادی به آنها بدهیم همیشه ناامید خواهیم شد. تا زمانیکه به دنبال محبوبیت، به عنوان راهی برای خوشحالی و خوشبختی هستیم، در حال بت پرستی می باشیم. ما وقتی ارزش خود را در چیزی یا کسی غیر از خدا پیدا می کنیم، در واقع از آن شخص یا چیز یک بت می سازیم. بت به کسی یا چیزی گفته می شود که از طریق آن نیازهای عمیق قلبی خود را برآورده می کنیم، نیازهایی که فقط خدا می تواند آنها را برطرف سازد.
تمایل به محبوبیت چیزی بیش از انتظار از دیگران برای خوب دانستن ما است – خواسته ما باید این باشد که شهادت خوبی برای مسیح در این دنیا باشیم (فیلیپیان فصل 2 آیه 15). تمرکز بر روی محبوبیت، یک نوع رفتار وسواس گونه شخصی است. تشنه محبوبیت بخشی از غرور زندگی عنوان شده در اول یوحنا فصل 2 آیه 16 است. ضمیر انسان از محبوب بودن حس خوبی دریافت می کند، ما به جای رویایی صادقانه با ضعف هایمان از محبوبیت لذت می بریم، و این موضوع به غرور منجر می شود. غرور به ما حس خود بزرگ بینی می دهد و چشمان ما را به روی گناهان و خطاهایمان می بندد (امثال فصل 16 آیه 18، رومیان فصل 12 آیه 3).
محبوبیت، خدای گنگ و مبهمی است که بسیاری از کسانی که در پی آن بوده اند را به نابودی کشانده است. هیرودیس در زمان مرگ هولناکش در میان مردم غرق در محبوبیت بود (اعمال رسولان فصل 12 آیه های 19-23). معلمان دروغین همیشه در میان کسانی که به میل آنها سخن می گویند محبوب هستند (دوم تیموتائوس فصل 4 آیه 3). یکی از حقایق غم انگیز ترجیح محبوبیت به خداوند را در یوحنا فصل 12 آیه های 42-43 می بینیم: «با اين همه، بعضی از سران قوم يهود ايمان آوردند كه او براستی همان مسيح است، ولی به كسی نگفتند چون می‌ترسيدند ايشان را از عبادتگاه بيرون كنند. در واقع چيزی كه برای اين اشخاص اهميت داشت، جلب نظر و احترام مردم بود نه جلب رضای خدا.» کسانی که محبوبیت را دوست دارند در اکثر مواقع بین انتخاب تایید دیگران و تایید خدا قرار می گیرند. برنامه خدا برای ما معمولا در تضاد با برنامه دنیا برای ما قرار دارد (اول یوحنا فصل 2 آیه 15). برای محبوب شدن باید دنیا را انتخاب کنیم. اما با این کار، ما سرور زندگی خود می شویم نه عیسی مسیح (لوقا فصل 9 آیه 23).
غلاطیان فصل 1 آیه 10 می گوید، «هدف من اين نيست كه با تملق و چاپلوسی، اعتماد شما را به خود جلب كنم. كوشش من خشنود ساختن خداست؛ اگر تا به حال در پی جلب خشنودی مردم می‌بودم، هرگز نمی‌توانستم خدمتگزار واقعی مسيح باشم.» بر اساس این آیه، ما نمی توانیم به طور یکسان خدا و مردم را راضی نگه داریم. عشق به محبوبیت ریشه در طبیعت گناه آلود قدیمی ما دارد. وقتی تن به طبیعت کهنه خود می دهیم، بر اساس تمایلات دنیوی زندگی می کنیم (رومیان فصل 8 آیه های 5، 12). حتی رهبران مسیحی هم می توانند در دام این خواسته اغواکننده بیفتند. معلمان و بشارت دهندگانی که سرخوش محبوبیت خود هستند، در خطر جدی قرار دارند. تمایل به محبوبیت باعث می شود تا آنها به دنبال راضی کردن مردم و تعالیم بدعت گذارانه بروند (دوم پطرس فصل 2 آیه 1)، و خدمات خود را طوری تنظیم کنند که به جای اینکه مباشران واقعی خدا باشند (اعمال رسولان فصل 20 آیه 27)، باعث خوشحالی اکثریت مردم شوند (دوم تیموتائوس فصل 4 آیه 3).
عیسی مسیح الگو ماست. او هنگام رشد مورد پسند خدا و مردم بود (لوقا فصل 2 آیه 52). اما هرگز در ذهن خود شک و جدالی برای انتخاب یکی از آنها نداشت و این را بارها ثابت کرد (یوحنا فصل 8 آیه 29، مرقس فصل 1 آیه 11). او اجازه نداد تا محبوبیت گذرا روی او تاثیر بگذارد و او را از هدفش منصرف کند (یوحنا فصل 6 آیه 15). او هرگز از حقیقت فرار نکرد، حتی زمانیکه انکار شد (یوحنا فصل 6 آیه 66)، تهدید شد (یوحنا فصل 11 آیه های 53-54) و در نهایت کشته شد (یوحنا فصل 19 آیه 16).
عیسی مسیح الگوی بی نقصی برای ارتباط ما با دیگران است. ما اینجا نیامده ایم تا محبوبیتی برای خود درست کنیم. ما اینجا هستیم تا تکلیفی که پدر آسمانی به ما داده است را انجام دهیم (اعمال رسولان فصل 1 آیه 8، متی فصل 28 آیه 19). مردم ممکن است ما را دوست داشته باشند یا از ما متنفر باشند، اما هدف و تعهد ما به خدا هرگز نباید تغییر کند (عبرانیان فصل 12 آیه های 1-3). وقتی تصمیم می گیریم که خدا به جای مردم ارزش ما را تعیین کند، آزادانه از دستورات عیسی مسیح پیروی خواهیم کرد. او می دانست که این کار سختی است به همین دلیل ما را راهنمایی کرد و گفت: «هرگاه به خاطر من شما را ناسزا گفته، آزار رسانند و به شما تهمت زنند، شاد باشيد. بلی، خوشی و شادی نماييد، زيرا در آسمان پاداشی بزرگ در انتظار شماست. بدانيد كه با پيامبران گذشته نيز چنين كردند» (متی فصل 5 آیه های 11-12).
English
کتاب مقدس درباره محبوبیت / تمایل به محبوبیت چه می گوید؟
