Савол
Насрони чист?
Чавоб
Дар лугати Вебстер насрони ба таври зер маънидод карда шудааст “шахсе, ки ба Исо хамчун Худо ва ё ба дини бар таълимоти Исо асосёфта бовар мекунад.” Ин барои фахмидани чи будани Насрони ба мисли дигар таърифхои дуняви огози хуб бошад хам, барои фахмонидани хакикати инчили оид ба маънои Насрони каме заифи мекунад.
Дар Ахди Чадид калимаи Насрони се маротиба истифода шудааст. (Фаъолияти апостолхо 11:26; Фаъолияти апостолхо 26:28; Паёми 1 Пётр 4:16). Пайравони Исо аввалин маротиба дар Антиохия хамчун «Насрони» ном гирифта шудаанд (Фаъолияти апостолхо 11:26), чунки рафтор, фаъолият ва тарзи нуткронии онхо ба Исо монанд буд. Он асосан аз чониби шахсони начотнаёфтаи Антиохия хамчун як лакаби тахкиромез бо максади аз руи насронихо хандидан истифода бурда шуда буд. Маънои адабии он, “ба гурухи Исо тааллук доштан” ё “тарафдор ё пайрави Исо” мебошад, ки ба таърифи дар лугати Вебстер хело монанди дорад.
Мутаассифона бо гузашти вакт мафхуми «Насрони» маънои аслии худро гум кард ва дар зери ин мафхум ба чои пайрави хакикии Исо бештар шахсе дар назар дошта мешавад, ки диндор аст ё арзишхои баланди маънави дорад. Бисер шахсоне, ки ба Исо бовари надоранд, танхо аз сабаби он, ки ба калисо мераванд ё дар байни «Насронихо» зиндаги мекунанд, худро Насрони мехисобанд. Аммо ба калисо рафтан, хизмат кардан ба шахсони нисбат ба Шумо камтар хушбахт ё шахси хуб будан Шуморо Насрони намекунад. Чи хеле, ки замоне евангелисте гуфта буд, «Чи хеле, ки бо рафтан ба гараж одам автомобил намешавад, одам хам бо рафтан ба калисо насрони намешавад». Бо узви калисо будан, иштирок кардан дар хамаи маросимхо ва бо кори калисо машгул шудан Шумо хеч гох насрони намешавед.
Дар Инчил гуфта мешавад, ки корхои хубе, ки мо мекунем, ба мо барои дар назди Худованд хуш омадан кумак намерасонад. Дар Паём ба Тит 3:5 гуфта мешавад, ки “у моро на барои корхои хубамон, балки ба шарофати рахму шафкати худаш начот дод. У моро тавассути шустани эхё ва азнавкунии Рухи Илохи начот дод.” Хамин тавр, Насрони шахсест, ки бо кудрати Худо аз нав таваллуд ефтааст, (Паёми Иоан 3:3; Паёми Иоан 3:7; Паёми 1 Пётр 1:23) ва ба Исо бовари хосил намудааст. Дар Паём ба ефесянихо 2:8 гуфта мешавад, ки “…ту ба шарофати лутфу мархамат, ба шарофати бовари начот ефти — ва ин аз худат омада набаромад, ин хадяи Худо мебошад.” Насронии хакики хамон касест, ки аз гунохи кардаи худ пушаймон шудааст ва танхо ба Исо бовари хосил намудааст. Боварии онхо ин пайрави кардан ба ягон дин ё мачмуи коидахои тартиб ё руйхати корхои шоям ва ношоям намебошад.
Насронии хакики ин шахсест, ки ба шахсияти Исо, ба далели он, ки У барои чавоб гуфтан ба гуноххои мо дар руи салиб вафот кард ва дар рузи сеюм барои галаба бар марг, ба инъом кардани хаети абади ба хамаи шахсоне, ки ба У бовари мекунанд, аз нав эхё шуд, бовари хосил намудааст. Дар Паёми Иоан 1:12 гуфта мешавад: “Ба хамаи шахсоне, ки Уро кабул карданд ва ба номи У бовар карданд, У хукуки фарзанди Худо шуданро дод.” Насронии хакики албатта фарзанди Худо, як узви оилаи хакикии Худо аст ва шахсест, ки дар насрония ба у хаети нав дода шудааст. Аломати Насронии хакики ин мухаббат нисбат ба дигарон ва итоат намудан ба гуфтахои Худо мебошад. (Паёми 1 Иоан 2:4; Паёми 1 Иоан 2:10).
Оё Шумо нисбат ба Исо пас аз хондани маълумоти дар ин чо овардашуда карор кардед? Агар хамин тавр бошад, хохиш мекунем тугмачаи "Ман Исоро имруз кабул кардам"-ро пахш кунед.
English
Насрони чист?
