Τι είναι η φιλελεύθερη χριστιανική θεολογία;
Ερώτηση: Τι είναι η φιλελεύθερη χριστιανική θεολογία;
Απάντηση: Στη «φιλελεύθερη χριστιανική» διδασκαλία, που δεν είναι καθόλου χριστιανική, δίνεται έμφαση στη λογική του ανθρώπου, η οποία αντιμετωπίζεται ως η τελική εξουσία. Οι φιλελεύθεροι θεολόγοι επιζητούν να συμβιβάσουν τον χριστιανισμό με την κοσμική επιστήμη και τον «σύγχρονο τρόπο σκέψης». Κάνοντας έτσι, αντιμετωπίζουν την επιστήμη ως να γνωρίζει τα πάντα και την Αγία Γραφή ως φορτωμένη μύθους και ψέματα. Τα πρώτα κεφάλαια της Γένεσης περιορίζονται σε ποίηση ή φαντασία που έχουν ένα νόημα, αλλά δεν πρέπει να εκλαμβάνονται κυριολεκτικά (παρά το γεγονός ότι ο Χριστός μίλησε κυριολεκτικά γι' αυτά τα πρώτα κεφάλαια). Το ανθρώπινο γένος δεν θεωρείται πλήρως διεφθαρμένο, κι έτσι φιλελεύθεροι θεολόγοι έχουν μια αισιόδοξη άποψη για το μέλλον της ανθρωπότητας. Το κοινωνικό ευαγγέλιο τονίζεται ενώ αρνούνται την ανικανότητα του ξεπεσμένου ανθρώπου να το πραγματοποιήσει. Το κατά πόσον ένας άνθρωπος σώζεται από τις αμαρτίες του και την τιμωρία της κόλασης δεν είναι πλέον το ζητούμενο· το κύριο πράγμα είναι το πώς ο άνθρωπος μεταχειρίζεται τον συνάνθρωπό του. Η «αγάπη» προς τον συνάνθρωπο γίνεται το καθοριστικό ζήτημα. Ως αποτέλεσμα αυτής της λογικής των φιλελεύθερων θεολόγων, τα ακόλουθα δόγματα διδάσκονται από φιλελεύθερους παρ' ολίγον-χριστιανούς θεολόγους:
1) Η Αγία Γραφή δεν είναι «θεόπνευστη» και περιέχει σφάλματα. Εξαιτίας αυτής της πεποίθησης, ο άνθρωπος (ο φιλελεύθερος θεολόγος) πρέπει να καθορίσει ποιες διδασκαλίες είναι σωστές και ποιες όχι. Η πίστη ότι η Αγία Γραφή είναι «θεόπνευστη» (η αρχική λέξη του βιβλικού κειμένου) γίνεται αποδεκτή μόνο από αφελείς. Αυτή η κριτική αντιφάσκει ευθέως με την Β΄ Τιμόθεον 3:16-17: «Ολόκληρη η γραφή είναι θεόπνευστη και ωφέλιμη για διδασκαλία, για έλεγχο, για επανόρθωση, για διαπαιδαγώγηση, που γίνεται με δικαιοσύνη· για να είναι ο άνθρωπος του Θεού τέλειος, ετοιμασμένος για κάθε έργο αγαθό.»
2) Η παρθενική γέννηση του Χριστού είναι ένας μύθος, μια ψευδής διδασκαλία. Αυτό αντιφάσκει ευθέως με το Ησαΐας 7:14 και το Λουκάς 2.
3) Ο Χριστός δεν αναστήθηκε από τον τάφο σε σωματική μορφή. Αυτό αντιφάσκει με τις αφηγήσεις περί ανάστασης που υπάρχουν και στα τέσσερα ευαγγέλια και σε όλη την Καινή Διαθήκη.
4) Ο Χριστός ήταν ένας καλός, ηθικός δάσκαλος αλλά οι μαθητές Του και οι ακόλουθοί τους πήραν την πρωτοβουλία να καταγράψουν την ιστορία της ζωής Του, όπως την διαβάζουμε στις Γραφές (δεν υπήρξαν «υπερφυσικά» θαύματα), με τα ευαγγέλια να έχουν γραφτεί πολλά χρόνια αργότερα και απλώς αποδίδονται στους πρώτους μαθητές ώστε να δώσουν περισσότερη αξιοπιστία στις διδασκαλίες τους. Αυτά αντιφάσκουν στην περικοπή της Β΄ προς Τιμόθεον επιστολής και στο δόγμα της υπερφυσικής διαφύλαξης των Γραφών από τον Θεό.
5) Η κόλαση δεν είναι πραγματική. Ο άνθρωπος δεν είναι χαμένος στην αμαρτία και δεν είναι καταδικασμένος σε κάποια μελλοντική κρίση χωρίς σχέση με τον Ιησού Χριστός διαμέσου της πίστης. Ο άνθρωπος μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του· κανένας εξιλαστήριος θάνατος από τον Χριστό δεν ήταν απαραίτητος από τη στιγμή που ο Θεός της αγάπης δεν θα έστελνε τους ανθρώπους σ' έναν τόπο σαν τη κόλαση αλλά και ο άνθρωπος δεν γεννιέται αμαρτωλός. Αυτά αντιφάσκουν στα λόγια του Χριστού, ο οποίος είπε πως ο ίδιος είναι ο Δρόμος προς τον Θεό, μέσω του εξιλαστήριου θανάτου Του (Ιωάννης 14:6, Ματθαίος 20:28).
6) Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους συγγραφείς της Αγίας Γραφής δεν είναι οι άνθρωποι που παραδοσιακά πιστεύεται πως είναι. Για παράδειγμα, ο Μωυσής δεν έγραψε τα πέντε πρώτα βιβλία της Αγίας Γραφής. Το βιβλίο του Δανιήλ είχε δύο συγγραφείς διότι δεν είναι δυνατό οι λεπτομερείς «προφητείες» των τελευταίων κεφαλαίων να ήταν γνωστές εκ των προτέρων· πρέπει να γράφτηκαν μετά τα γεγονότα. Ο ίδιος τρόπος σκέψης εφαρμόζεται και για τα βιβλία της Καινής Διαθήκης. Οι ιδέες αυτές έρχονται σε αντίφαση όχι μόνο με τις Γραφές αλλά με ιστορικά κείμενα που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη όλων των ανθρώπων που οι φιλελεύθεροι αρνούνται.
7) Το σπουδαιότερο πράγμα που ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει είναι να «αγαπάει» τον πλησίον του. Το τι κάνει η αγάπη σε κάθε περίσταση δεν καθορίζεται από το τι η Γραφή λέει πως είναι καλό αλλά το τι αποφασίζουν οι φιλελεύθεροι θεολόγοι πως είναι καλό. Αυτό αρνείται το δόγμα της πλήρους εξαχρείωσης, το οποίο δηλώνει ότι ο άνθρωπος δεν είναι ικανός να πράξει κάτι καλό και αγαπητό (Ιερεμίας 17:9) μέχρις ότου λυτρωθεί από τον Χριστό και αποκτήσει καινούρια φύση (Β΄ Κορινθίους 5:17).
Υπάρχουν πολλές διακηρύξεις στις Γραφές ενάντια σ' εκείνους που αρνούνται τη θεότητα του Χριστού (Β΄ Πέτρου 2:1) (πράγμα που κάνει ο φιλελεύθερος χριστιανισμός)· σ' εκείνους που κηρύττουν ένα άλλο ευαγγέλιο από αυτό που κήρυξαν οι απόστολοι (Γαλάτας 1:8) (πράγμα που κάνουν οι φιλελεύθεροι θεολόγοι αρνούμενοι την αναγκαιότητα του εξιλαστήριου θανάτου και κηρύττοντας το κοινωνικό ευαγγέλιο αντί αυτού). Η Αγία Γραφή καταδικάζει εκείνους που αποκαλούν το καλό κακό και το κακό καλό (Ησαΐας 5:20) (το οποίο μερικές φιλελεύθερες εκκλησίες κάνουν ασπαζόμενοι την ομοφυλοφιλία ως εναλλακτικό τρόπο ζωής, ενώ η Αγία Γραφή επανειλημμένα καταδικάζει τις πρακτικές της).
Η Γραφή μιλάει ενάντια σ' εκείνους που φωνάζουν «ειρήνη, ειρήνη» ενώ δεν υπάρχει ειρήνη (Ιερεμίας 6:14) (το οποίο οι φιλελεύθεροι θεολόγοι κάνουν λέγοντας ότι ο άνθρωπος μπορεί να επιτύχει την ειρήνη με τον Θεό χωρίς τη θυσία του Χριστού στον σταυρό και ότι δεν χρειάζεται ν' ανησυχεί για κάποια μελλοντική κρίση από τον Θεό). Ο λόγος του Θεού μιλάει για εκείνον τον καιρό που οι άνθρωποι θα έχουν μορφή ευσέβειας αλλά θ' αρνούνται τη δύναμή τους (Β΄ Τιμόθεον 3:5) (η φιλελεύθερη θεολογία υποστηρίζει ότι υπάρχει κάποια εσωτερική καλοσύνη στον άνθρωπο που δεν απαιτεί αναγέννηση από το Άγιο Πνεύμα δια της πίστης στον Χριστό). Και μιλά ενάντια σ' εκείνους που λατρεύουν τα είδωλα αντί τον ένα αληθινό Θεό (Α΄ Χρονικών 16:26) (το οποίο ο φιλελεύθερος χριστιανισμός κάνει, καθότι δημιουργεί έναν ψεύτικο θεό, σύμφωνο με τη δική του εικόνα παρά λατρεύει τον Θεό, όπως Αυτός περιγράφεται σε όλη την Αγία Γραφή).
English
Τι είναι η φιλελεύθερη χριστιανική θεολογία;