سوال
اگر من نجات یافته ام و تمام گناهانم بخشیده شده اند، چرا به گناه کردن ادامه ندهم؟
جواب
پولس رسول به پرسشی بسیار شبیه به این در رومیان فصل 6 آیه های 1 تا 2 پاسخ می دهد: "خوب، اكنون چه بايد كرد؟ آيا بايد به زندگی گذشته و گناه‌آلود خود ادامه دهيم تا خدا نيز لطف و بخشش بيشتری به ما نشان دهد؟ هرگز! مگر نمی‌دانيد كه وقتی به مسيح ايمان آورديم و غسل تعميد گرفتيم، جزئی از وجود پاک او شديم و با مرگ او، طبيعت گناه‌آلود ما نيز مرد؟" این طرز فکر که شخصی می تواند به عیسی مسیح برای نجات توکل کند و سپس درست مثل قبل زندگی کند، مطلقاً با کتاب مقدس جور در نمی آید. ایمانداران به مسیح، خلقت تازه ای هستند (دوم قرنتیان فصل 5 آیه 17). روح القدس ما را از تولید اعمال جسم (غلاطیان فصل 5 آیه های 19 تا 21) به تولید میوه روح تغییر می دهد (غلاطیان فصل 5 آیه های 22 تا 23). زندگی مسیحی، یک زندگی تغییر یافته است، چرا که شخص مسیحی تغییر کرده است.
وجه تمایز مسیحیت با هر دین دیگری این است که مسیحیت بر پایه چیزی است که خدا از طریق عیسی مسیح برای ما انجام داد، یعنی دستاورد الهی. هر دین دیگری بر پایه کارهایی است که باید انجام دهیم تا لطف و آمرزش خدا را بدست آوریم، یعنی دستاورد بشری. ادیان و مذاهب دیگر تعلیم می دهند که برای بدست آوردن محبت و بخشش خدا باید یک سری کارهایی را انجام دهیم و یک سری کارهایی را نباید انجام دهیم. مسیحیت و ایمان به مسیح تعلیم می دهد که به خاطر آنچه مسیح برای ما انجام داده، ما کارهایی را انجام می دهیم و از انجام دادن کارهایی دیگر پرهیز می کنیم.
چطور کسی که از مجازات گناه که ابدیت در جهنم است رهانیده شده، می تواند به همان زندگی ای که او را در مسیر جهنم می بُرد، بر گردد؟ چگونه کسی که از آلودگی گناه پاک شده است، می تواند تمایل داشته باشد که به همان فاضلاب تباهی بازگردد؟ چگونه کسی که می داند عیسی مسیح برایش چه کرده است، می تواند طوری زندگی کند که گویی او و کار او مهم نبوده؟ چطور کسی که رنج کشیدن مسیح برای گناهان او را فهمیده، می تواند به گناه کردن ادامه دهد که گویی آن رنجها بیهوده بودند؟
رومیان فصل 6 آیه های 11 تا 15 می گوید: "به همين ترتيب، شما هم طبيعت كهنه و گناهكار خود را برای گناه مرده بدانيد، اما بوسيلۀ عيسی مسيح خود را برای خدا زنده تصور كنيد. خلاصه ديگر اجازه ندهيد كه گناه بر اين بدن فانی شما حكمرانی كند و به هيچ وجه تسليم خواهشهای گناه‌آلود نشويد. اجازه ندهيد هيچ عضوی از بدن شما وسيله‌ای باشد برای گناه كردن، بلكه خود را كاملاً به خدا بسپاريد و سراسر وجود خود را به او تقديم كنيد؛ زيرا شما از مرگ به زندگی بازگشته‌ايد و بايد وسيله‌ای مفيد در دست خداوند باشيد تا هدفهای نيكوی او را تحقق بخشيد. پس گناه ديگر ارباب شما نباشد، زيرا اكنون ديگر در قيد شريعت نيستيد تا گناه شما را اسير خود سازد بلكه به فيض و لطف خدا از قيد آن آزاد شده‌ايد. اما اگر نجات ما از راه اجرای شريعت و احكام خدا بدست نمی‌آيد، بلكه خدا آن را بخاطر فيض و لطف خود به ما عطا می‌كند، آيا اين بدان معناست كه می‌توانيم باز هم گناه كنيم؟ هرگز!".
ادامه دادن به زندگی گناه آلود، برای کسی که حقیقتاً ایمان آورده است، یک گزینه نیست. از آنجاییکه ایمان آوردن ما منجر به یک خلقت کاملاً تازه خواهد شد، امیال ما نیز دیگر نباید در گناه زندگی کنند. بله، ما هنوز گناه می کنیم، اما به جای اینکه همانند قبل از گناه لذت ببریم، اکنون از آن متنفریم و در آرزوی این هستیم که از آن رها شویم. این ایده که با سوء استفاده از قربانی شدن مسیح برای گناهان ما، بتوانیم به زندگی گناه آلود ادامه دهیم قابل تصور نیست. اگر شخصی خودش را مسیحی می داند و هنوز تمایل دارد که زندگی گناه آلوده و قدیمی اش را داشته باشد، منطقی است که به نجات خود شک کند. "خود را امتحان كنيد! آيا مسيحی واقعی هستيد؟ آيا از امتحان ايمان، سربلند بيرون خواهيد آمد؟ آيا حضور و قدرت مسيح را در وجودتان روزبروز بيشتر حس می‌كنيد يا اينكه فقط در ظاهر مسيحی هستيد؟" (دوم قرنتیان فصل 13 آیه 5).
English
اگر من نجات یافته ام و تمام گناهانم بخشیده شده اند، چرا به گناه کردن ادامه ندهم؟
