سوال
آیا خدا دارد منصب رسولان و انبیا را به کلیسای امروز بازمی گرداند؟
جواب
جنبش احیای منصب رسالت و انبیا ادعایش بر این اساس واقع شده که رسولان و انبیا بر طبق افسسیان ۴:¬۱۱-۱۲ بایستی جزئی از کلیسا باشند: «و اوست که بخشید برخی را به عنوان رسول، برخی را به عنوان نبی، برخی را به عنوان مبشر، و برخی را به عنوان شبان و معلّم، تا مقدسین را برای کار خدمت آماده سازند، برای بنای بدن مسیح.»
در طول قرن اول کلیسا، منصب رسول و عطای روحانی رسالت وجود داشت. دوازده شاگرد عیسی به اضافۀ متیاس که جایگزین یهودا شد و پولس منصب یا جایگاه رسول را برعهده داشتند. رسولان به طور خاص از سوی مسیح انتخاب شده بودند (مرقس ۳:۱۶-۱۹). انتخاب فردی به جای یهودا را در اعمال ۱:۲۰-۲۶ می بینیم. در این متن دقت کنید که جایگاه یهودا یک «منصب» خوانده شده است. باید اشاره کرد که پولس از سوی مسیح انتخاب شد (اول قرنتیان ۱۵:¬۸-۹؛ غلاطیان ۱:۱؛ ۲:۶-۹). نقش بنا نهادن شالودۀ کلیسای جهانی بر عهدۀ این مردان بود (افسسیان ۲:¬۲۰). شالوده کلیسای جهانی در قرن نخست بنا نهاده شد. به همین دلیل است که منصب رسول دیگر کارکردی ندارد. از زمانی که شالوده بنا شد، ما دیگر نیاز به کسانی که شالوده بنا کنند نداریم.
عطای روحانی رسالت نیز وجود داشت (نباید آن را با منصب اشتباه کرد- آنها جدا هستند). یعقوب (اول قرنتیان ۱۵:¬۷؛ غلاطیان ۱:¬۱۹)، برنابا (اعمال ۱۴:¬۴، ۱۴؛ اول قرنتیان ۹:¬۶)، آندْرونیکوس و یونیاس (رومیان ۱۶:¬۷)، احتمالاً سیلاس و تیموتائوس (اول تسالونیکیان ۱:۱؛ ۲:¬۷) و آپولس (اول قرنتیان ۴:¬۶، ۹). این گروه دوم عطای رسالت داشتند نه «منصب» رسولی که بر دوازده شاگرد و پولس گماشته شده بود. آنانی که عطای رسالت را داشتند، کسانی بودند که پیغام انجیل را با اقتدار خدا حمل می کردند. کلمۀ رسول به معنای کسی است «که به عنوان یک نمایندۀ معتبر و مقتدر فرستاده شده باشد.» این در مورد منصب رسول (مثل پولس) و آنانی که عطای روحانی داشتند (مثل آپولس) نیز صدق می کرد. هرچند امروز هم چنین مردانی وجود دارند، مردانی که از سوی خدا برای انتشار انجیل فرستاده شدند، اما بهتر این است که به آنها رسول نگوییم زیرا ابهام و سردرگمی ایجاد می کند. بسیاری از دو کاربرد متفاوت اصطلاح «رسول» آگاهی ندارند.
عطای نبوت نیز عطایی موقتی بود که از سوی مسیح برای بنیان نهادن شالودۀ کلیسای جهانی داده شد (افسسیان ۲:¬۲۰). در قرن نخست، نبی پیغامی را از جانب خداوند برای ایمانداران اعلان می کرد. این ایمانداران از امکاناتی که ما امروز برخورداریم مثل داشتن یک کتاب مقدس کامل برخوردار نبودند. آخرین کتاب عهدجدید (مکاشفه) تا اواخر قرن نخست کامل نشده بود. بنابراین خداوند مردانی مستعد به نام انبیا را انتخاب کرد که پیامها را از جانب خدا اعلان کردند تا زمانی که کانن کتاب مقدس کامل شد.
باید به این نکته اشاره کنیم که تعلیم فعلی احیا و بازگردانی انبیا و رسولان کاملاً به دور است از آنچه کتاب مقدس در شرح مردانی که دارای عطای نبوت و خدمت رسالت بودند می گوید. آنانی که چنین بازگشتی را تعلیم می دهند، بر این عقیده هستند که هرگز نباید بر ضد رسولان و انبیا صحبت کرد یا حتی آنها را زیر سوال برد زیرا این کار به منزلۀ صحبت کردن بر ضد خداست. با این وجود، پولس رسول به مردم بیریه فرمان داد که کلام او را با کلام خدا مقایسه و ارزیابی کنند تا مطمئن شوند که او حقیقت را گفته است (اعمال ۱۷:¬۱۰-۱۱). پولس رسول نیز به کسانی که در غلاطیه می زیستند گفت که اگر کسی (از جمله خودِ او) انجیل دیگری را وعظ کند، آن شخص بایستی «معلون» شود (غلاطیان ۱:¬۸-۹). پولس در همه چیز توجه مردم را به کتاب مقدس به عنوان مرجع نهایی اقتدار جلب می کرد. مردانی که امروز ادعا می کنند رسول و نبی هستند، خود را مرجع نهایی اقتدار می دانند، پولس و دوازده شاگرد هرگز این کار را نکردند.
همچنین، باید بدین نکته اشاره شود که کتاب مقدس با فعل گذشته به رسولان و انبیا اشاره می کند. دوم پطرس ۳:¬۲ و یهودا ۳-۴ بیان می کنند که مردم نباید از پیامی که رسولان دادند (فعل گذشته) منحرف شوند. عبرانیان ۲:¬۳-۴ نیز دربارۀ آنانی صحبت می کند که از طریق عطایای روح القدس «آیات و عجایب و معجزات گوناگون» انجام دادند (فعل گذشته).
English
آیا خدا دارد منصب رسولان و انبیا را به کلیسای امروز بازمی گرداند؟
