سوال
کتاب مقدس درباره نادانی (حماقت) چه می گوید؟
جواب
نادانی (حماقت) نتیجه استفاده نادرست از هوش خدادادی است. یک نادان از مهارت های استدلالی خود برای اتخاذ تصمیمات اشتباه استفاده می کند. اساسی ترین نوع نادانی انکار وجود خدا و نه گفتن به اوست (مزامیر فصل 14 آیه 1). کتاب مقدس نادانی را با تندخویی (امثال فصل 14 آیه های 16-17)، گفتار منحرف (امثال فصل 19 آیه 1)، و نافرمانی از والدین (امثال فصل 15 آیه 5) مرتبط می کند. ما با یک حماقت ذاتی به دنیا می آییم، اما تربیت و تادیب به ما در کسب خرد و حکمت کمک می کند (امثال فصل 22 آیه 15).
امثال فصل 19 آیه 3 می گوید حماقت تباه کننده است: « انسان با حماقتش زندگی خود را تباه می‌كند و بعد تقصير را به گردن خداوند می‌اندازد.» عیسی مسیح در مرقس فصل 7 آیه 22 از کلمه ای به معنای «بیهودگی و بی معنایی» استفاده می کند که به «حماقت» ترجمه شده است. عیسی مسیح چیزی را توضیح می دهد که از قلب انسان بیرون می آید و او را آلوده می کند. حماقت یکی از نشانه های ذات گناه آلود انسان است. امثال فصل 24 آیه 9 می گوید نقشه های آدم احمق گناه آلود است. بنابراین، حماقت شکستن احکام خداوند است، و شکستن احکام خداوند گناه است (اول یوحنا فصل 3 آیه 4).
راه و روش های خداوند از نظر فرد نادان، احمقانه است: «من به خوبی می‌دانم كه برای آنانی كه به سوی هلاكت می‌روند، چقدر احمقانه به نظر می‌رسد وقتی می‌شنوند كه عيسی مسيح بر روی صليب جان خود را فدا كرد تا انسان را نجات بخشد» (اول قرنتیان فصل 1 آیه 18، همچنین نگاه کنید به آیه 23). انجیل برای کسانی که نجات نیافته اند احمقانه است، برای اینکه برای آنها معنایی ندارد. آدم احمق با خرد الهی به هیچ عنوان همخوانی ندارد. کتاب مقدس با عقل نجات نیافتگان مخالفت می کند و می گوید، « زيرا خدای حكيم صلاح ندانست كه انسان با منطق و حكمت خود او را بشناسد. بلكه او خود به ميان ما آمد و همهٔ آنانی را كه به پيام او ايمان آوردند نجات بخشيد، يعنی همان پيامی كه مردم دنيا، چه يهودی و چه غيريهودی، آن را بی‌معنی و پوچ می‌دانند» (اول قرنتیان فصل 1 آیه 21).
ایمانداران به مسیح ذات الهی را دریافت می کنند (دوم پطرس فصل 1 آیه 4) که شامل فکر مسیح نیز می باشد (اول قرنتیان فصل 2 آیه 16). ایماندار با تکیه بر قدرت روح القدس ساکن در قلبش، حماقت و نادانی را نمی پذیرد؛ افکار او باعث خشنودی خدا می شود، و او می تواند با تصمیماتش خدا را جلال دهد و زندگی خود و اطرفیانش را پربار کند (فیلیپیان فصل 4 آیه های 8-9، لفسسیان فصل 5 آیه 18- فصل 6 آیه 4).
انسان در برابر مقصد ابدی یا نادان است (یعنی انجیل مسیح را رد می کند) یا داناست (یعنی به عیسی مسیح ایمان می آورد) و در زندگی به او متعهد می شود (نگاه کنید به متی فصل 7 آیه های 24-27). ایمانداران به این حقیقت دست پیدا می کند که انجیل - چیزی که آن را حماقت می دانستند – در واقع حکمت الهی است و زندگی ابدی را به آنها می دهد.
English
کتاب مقدس درباره نادانی (حماقت) چه می گوید؟
