คำถาม
การเป็นต้นเหตุให้ผู้อื่นสะดุดหมายความว่าอย่างไร ?
คำตอบ
ในชุดกฎหมายทางด้านแนวทางการปฏิบัติต่อผู้อื่น เราพบว่า “อย่าแช่งคนหูหนวก หรือวางของให้คนตาบอดสะดุด แต่เจ้าจงยำเกรงพระเจ้าของเจ้า เราคือพระเยโฮวาห์” (เลวีนิติ 19:14) เห็นได้ชัดว่าการนำหินหรือก้อนอิฐไปวางไว้หน้าคนตาบอดนั้นเป็นสิ่งที่โหดร้าย แต่พระคัมภีร์พันธสัญญาใหม่นำภาษิตในทางปฏิบัติมาทำให้เป็นคำอุปมาทางฝ่ายวิญญาณ
หลังจากที่เปโตรประณามพระเยซู ปฏิเสธการเกิดขึ้นของการตรึงที่กางเขน พระเยซูตรัสว่า “จงถอยไปข้างหลังเรา เจ้าเป็นเครื่องกีดขวางเรา เพราะเจ้ามิได้คิดตามพระดำริของพระเจ้า แต่ตามความคิดของมนุษย์” (มัทธิว 16:23) เปโตรภายใต้แรงจูงใจของซาตาน พยายามหันเหความสนใจของพระเยซูไปจากสิ่งที่พระองค์มาเพื่อที่จะกระทำ เขาพยายามที่จะทำให้พระเยซู “สะดุด” ในเส้นทางไปยังการตรึงที่กางเขนของพระองค์ เปาโลกล่าวซ้ำในแนวความคิดนั้นคือ “แต่เราประกาศเรื่องพระคริสต์ทรงถูกตรึงที่กางเขนนั้น อันเป็นสิ่งที่พวกยิวสะดุด และพวกต่างชาติถือว่าเป็นเรื่องโง่” (1 โครินธ์ 1:23) แนวคิดที่ว่าพระเมสสิยาห์จะมาเพื่อถูกตรึงที่กางเขนเป็นสิ่งที่ทำให้ชาวยิวสะดุด เป็นสิ่งที่ทำให้ความเชื่อของพวกเขาติดขัดในเรื่องที่ว่าพระเมสสิยาห์นั้นเป็นอย่างไร
แต่ส่วนใหญ่ “สิ่งที่ทำให้สะดุด” นั้นเป็นการกล่าวถึงบางสิ่งบางอย่างหรือบางคนที่หลีกเลี่ยงไม่ให้อีกคนหนึ่งมีความสัมพันธ์กับพระเจ้า ในพระธรรมมัทธิว 18:5 – 7 พระเยซูตรัสว่า “และถ้าใครจะยอมรับเด็กเล็กๆ อย่างนี้สักคนหนึ่งในนามของเรา คนนั้นก็ยอมรับเราด้วย การทดลองให้ทำบาป แต่ถ้าใครทำให้ผู้เล็กน้อยเหล่านี้คนหนึ่งที่วางใจในเราหลงผิดไป เอาหินโม่ก้อนใหญ่ผูกคอคนนั้นแล้วถ่วงเขาเสียที่ทะเลลึกก็จะดีกว่า วิบัติแก่โลกนี้ที่ทำให้มีการหลงผิด การหลงผิดย่อมจะต้องมี แต่วิบัติจงมีแก่คนที่ทำให้เกิดการหลงผิด” ก็จะดีกว่าเสียอีกที่จะตัดมือของคนคนหนึ่งแทนที่จะทำบาป (มัทธิว 18:8) ในมุมมองของอาณาจักรของพระเจ้าจะเป็นสิ่งที่ดีกว่าถ้าจะทำให้เด็กจมน้ำแทนที่จะนำให้เด็กคนนั้นทำบาป คล้ายๆ กันในพระธรรมโรม 14:13 เปาโลชี้ออกมาว่าพระเจ้าเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่ทำการตัดสินคือ เราต้องไม่ตัดสินผู้อื่นแต่ควรเป็นกังวลว่าเราไม่ใช่ผู้ที่นำเขาเข้าไปยังความบาปที่เรานั้นเกี่ยวข้องด้วยเป็นอย่างมาก
สิ่งที่ทำให้สะดุดจะสามารถเกิดขึ้นเมื่อหนทางนั้นไม่ชัดเจนมากขึ้นเช่นเดียวกัน ชีวิตคริสเตียนที่เติบโตอย่างเต็มที่อนุญาตให้อิสระบางประการที่ดูเหมือนว่าตรงกันข้ามกับการเชื่อฟังและความเชื่อที่มีวินัย ชาวโครินธ์นั้นเป็นกังวลเกี่ยวกับการกินเนื้อที่บูชาแก่รูปเคารพ ประเด็นสมัยใหม่รวมถึงการดื่มเหล้าแต่พอดีและการเต้น “แต่จงระวังอย่าให้สิทธิของพวกท่าน ทำให้พวกที่มีความเชื่ออ่อนแอสะดุด” (1 โครินธ์ 8:9) อิสรภาพของเราไม่คุ้มค่ากับการเดินของอีกคนหนึ่งกับพระเจ้า ถ้ามีบางสิ่งบางอย่างที่พระเจ้าอนุญาตแต่สิ่งนั้นอาจนำให้อีกผู้หนึ่งทำบาป เราก็จำเป็นต้องหลีกเลี่ยงสิ่งนั้น เราได้รับอิสรภาพที่ยิ่งใหญ่ในฐานะคริสเตียน แต่สิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคืออิสรภาพที่จะพิจารณาถึงสวัสดิภาพของผู้อื่นเหนือสวัสดิภาพของเรา
การป้องกันตัวเองจากการเป็นสิ่งที่ทำให้ผู้อื่นสะดุดหมายถึงการไม่นำผู้อื่นไปสู่ความบาป การที่เราจะทำสิ่งนี้ให้สำเร็จนั้นขึ้นอยู่กับสถานการณ์และหัวใจของผู้ที่อยู่รอบๆ เรา ความปลอดภัยที่เรามีในความรักของพระเจ้าและสิ่งที่พระเจ้าประทานให้ทั้งในตอนนี้และชั่วนิรันดร์ อนุญาตให้เราแสดงความห่วงใยต่อผู้ที่อ่อนแอกว่า คือผู้ที่ต้องการการหนุนใจที่เฉพาะเจาะจงเพื่อที่เขาจะเข้าใจว่าพระเจ้าคือใคร ในบางสถานการณ์หมายถึงการดำเนินชีวิตในอิสรภาพเหล่านั้นเพื่อเป็นตัวอย่างว่าพระเจ้าเป็นพระเจ้าแห่งพระคุณ ในผู้อื่นสิ่งนี้หมายถึงการสร้างวินัยให้แก่ตัวเราเองเพื่อสร้างผู้เชื่อที่อ่อนแอให้เข้มแข็งและไม่ผลักพวกเขาไปสู่อิรภาพที่พวกเขาไม่พร้อมที่จะรับ แต่นั่นไม่ได้หมายถึงการส่งเสริมกันและกันให้มีท่าที่ที่พระคัมภีร์ระบุอย่างชัดเจนว่าเป็นความบาป
English
การเป็นต้นเหตุให้ผู้อื่นสะดุดหมายความว่าอย่างไร ?
