คำถาม
ทำไมจึงเรียกพระคัมภีร์ว่าพระคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์?
คำตอบ
วลี บิบลิอา แซคครา ( "หนังสือศักดิ์สิทธิ์") ปรากฏครั้งแรกช่วงเวลาหนึ่งในยุคกลาง ในภาษาอังกฤษ หนึ่งในยุคแรกๆ ---ถ้าไม่ใช่ยุคแรกสุด การใช้ "พระคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์" -ปรากฏในค.ศ. 1611 บนปกหน้าของคัมภีร์รุ่นที่ได้แปลออกเป็นภาษาอังกฤษ หรือที่รู้จักกันในสหรัฐอเมริกาว่าเป็นฉบับคิงเจมส์ คำว่า ศักดิ์สิทธิ์ มีความหมายหลายอย่าง และ อย่างที่เราจะได้เห็น พวกมันทั้งหมดบรรยายพระวจนะของพระเจ้า
ความหมายหนึ่งของคำว่าศักดิ์สิทธิ์ คือ "ศักดิ์สิทธิ์ ทำให้บริสุทธิ์ เป็นที่เคารพสักการะ " เมื่อพระเจ้าตรัสกับโมเสสที่พุ่มไม้ที่ไฟลุกโชนอยู่ พระองค์ทรงสั่งให้ท่านถอดรองเท้าแตะของท่าน เพราะท่านกำลังยืนอยู่บน "แผ่นดินศักดิ์สิทธิ์" พื้นดินที่ทำให้บริสุทธิ์โดยการปรากฏขององค์พระเจ้า เพราะพระเจ้าทรงศักดิ์สิทธิ์ นอกจากนี้พระคำที่ทรงตรัสยังศักดิ์สิทธิ์ด้วย ในทำนองเดียวกัน พระคำที่พระเจ้าทรงประทานแก่โมเสสบนภูเขาซีนายยังศักดิ์สิทธิ์ด้วย เช่นเดียวกับทุกคำตรัสที่พระเจ้าทรงประทานแก่มนุษย์ในพระคัมภีร์ เพราะว่าพระเจ้าทรงสมบูรณ์แบบ คำตรัสของพระองค์ก็สมบูรณ์แบบ
เพลงสดุดี 19:7-8 “กฎหมายของพระเจ้ารอบคอบ และฟื้นฟูจิตวิญญาณ กฎเกณฑ์ของพระเจ้านั้นแน่นอน กระทำให้คนรู้น้อยมีปัญญา ข้อบังคับของพระเจ้านั้นถูกต้อง กระทำให้จิตใจเปรมปรีดิ์ พระบัญญัติของพระเจ้านั้นบริสุทธิ์ กระทำให้ดวงตากระจ่างแจ้ง”
เพราะพระเจ้าทรงชอบธรรมและบริสุทธิ์ ดังนั้นพระวจนะของพระองค์ก็เช่นเดียวกัน พระคัมภีร์ยังศักดิ์สิทธิ์ด้วย เพราะมันถูกเขียนขึ้นโดยคนหลายคน ภายใต้การทรงนำและอำนาจของพระวิญญาณบริสุทธิ์
2 ทิโมธี 3:16 “พระคัมภีร์ ทุกตอนได้รับการดลใจจากพระเจ้า และ เป็นประโยชน์ในการสอน การตักเตือนว่ากล่าว การปรับปรุงแก้ไขคนให้ดี และการอบรมในทางธรรม”
คำภาษากรีกที่แปลว่า "พระเจ้าทรงระบายลมหายใจออก" เป็น Theopneustos จาก Theos ความหมาย "พระเจ้า" และ pneo ความหมาย "หายใจหรือหายใจออก " เรารับคำภาษาอังกฤษ pneumonia จากรากคำศัพท์ภาษากรีก ดังนั้น พระเจ้าองค์บริสุทธิ์ของเรา ในสภาพบุคคลของพระวิญญาณบริสุทธิ์ ตามความ หมายที่แท้จริงของคำ ทรงระบายลมหายใจออกเป็นพระคำศักดิ์สิทธิ์ของพระคัมภีร์ ให้ผู้เขียนจารึกลงหนังสือแต่ละเล่มของพระคัมภีร์. พระเจ้าผู้ทรงเขียนนั้นบริสุทธิ์ ดังนั้นสิ่งที่ทรงเขียนจึงศักดิ์สิทธิ์
ความหมายอีกอย่างของคำว่า ศักดิ์สิทธิ์ก็คือ "แยกออก" พระเจ้าทรงตั้งประเทศอิสราเอลแยกออกจากประเทศร่วมสมัยของเธอ ให้เป็น "อาณาจักรแห่งปุโรหิตและประเทศศักดิ์สิทธิ์"
อพยพ 19:6 “เจ้าทั้งหลายจะเป็นอาณาจักรปุโรหิต และเป็นชนชาติบริสุทธิ์สำหรับเรา นี่เป็นถ้อยคำที่เจ้าต้องบอกให้คนอิสราเอลฟัง”
ในทำนองเดียวกัน พวกคริสเตียนถูกแยกออกจากบรรดาผู้ไม่เชื่อ ผู้ที่เดินอยู่ในความมืด ตามที่เปโตรได้บรรยายไว้: " แต่ท่านเป็นผู้ที่ได้รับการเลือกสรร เป็นพวกปุโรหิตหลวง เป็นประเทศที่ศักดิ์สิทธิ์ เป็นประชากรของพระเจ้า ที่คุณอาจร้องสรรเสริญพระองค์ ที่ทรงเรียกคุณออกจากความมืดสู่ความสว่างอันน่าอัศจรรย์ของพระองค์" ด้านความศักดิ์สิทธิ์ที่ "แยกออก" เป็นจริงในพระคัมภีร์ เพราะมันเป็นหนังสือที่แยกออกจากหนังสืออื่น ๆ มันเป็นหนังสือเล่มเดียวที่เขียนขึ้นโดยพระเจ้าเอง หนังสือเล่มเดียวที่มีอำนาจที่จะปลดปล่อยคนเป็นอิสระ ที่จะเปลี่ยนชีวิตของพวกเขา และทำให้พวกเขาฉลาด ที่จะชำระล้างพวกเขา และทำให้พวกเขาบริสุทธิ์
ยอห์น 8:32 “และท่านทั้งหลายจะรู้จักสัจจะ และสัจจะจะทำให้ท่านทั้งหลายเป็นไท”
เพลงสดุดี 19:7 “กฎหมายของพระเจ้ารอบคอบ และฟื้นฟูจิตวิญญาณ กฎเกณฑ์ของพระเจ้านั้นแน่นอน กระทำให้คนรู้น้อยมีปัญญา”
ยอห์น 17:17 “ขอทรงโปรดชำระเขาให้บริสุทธิ์ด้วยความจริง พระวจนะของพระองค์เป็นความจริง“
เพลงสดุดี 119:50 “นี่คือการเล้าโลมในความทุกข์ยากของข้าพระองค์ คือพระสัญญาของพระองค์ให้ชีวิตแก่ข้าพระองค์”
มัทธิว 5:18 “เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า ตราบใดที่ฟ้าและดินดำรงอยู่ แม้อักษรหนึ่งหรือขีดๆ หนึ่งก็จะไม่สูญไปจากธรรมบัญญัติ จนกว่าสิ่งที่จะต้องเกิด ได้เกิดขึ้นแล้ว”
English
ทำไมจึงเรียกพระคัมภีร์ว่าพระคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์?
