คำถาม
ศาสตร์แห่งการตีความพระคัมภีร์คืออะไร?
คำตอบ
ศาสตร์แห่งการตีความพระคัมภีร์เป็นการศึกษาหลักการและวิธีการแปลความเนื้อหาในของพระคัมภีร์ 2 ทิโมธี 2:15 สั่งให้ผู้เชื่อมีส่วนร่วมในศาสตร์แห่งการตีความคือ "จงอุตส่าห์สำแดงตนว่าได้ทรงพิสูจน์แล้วเป็นคนงานที่...ใช้พระวจนะแห่งความจริงอย่างถูกต้อง" วัตถุประสงค์ของการแปลความหมายในพระคัมภีร์คือการช่วยให้เรารู้วิธีการแปลความอย่างถูกต้อง สามารถเข้าใจได้และนำพระคัมภีร์ไปใช้อย่างเหมาะสม
กฎที่สำคัญที่สุดของศาสตร์แห่งการตีความพระคัมภีร์คือการแปลความพระคัมภีร์อย่างแท้จริง เราต้องเข้าใจพระคัมภีร์ในความหมายปกติหรือธรรมดาเว้นแต่ว่าตอนนั้นจะมีจุดประสงค์เพื่อใช้เป็นสัญลักษณ์หรือมีการใช้คำอุปมา พระคัมภีร์กล่าวถึงความหมายและมีวิธีการตามที่มันกล่าว ยกตัวอย่างเช่นเมื่อพระเยซูกล่าวถึงการเลี้ยง "คนห้าพันคน" ในมาระโก 8:19 กฎของศาสตร์แห่งการตีความกล่าวว่าเราควรเข้าใจว่ามีคนห้าพันคนอย่างแท้จริง มีคนหิวโหยจำนวนมากที่มีตัวเลขห้าพันคนซึ่งได้รับขนมปังและปลาโดยการทำงานอย่างอัศจรรย์ของพระผู้ช่วยให้รอด ความพยายามใดๆ ที่จะ "ทำให้จิตวิญญาณ" เพิ่มจำนวนหรือปฏิเสธปาฏิหาริย์ที่แท้จริงคือการทำสิ่งที่ไม่ยุติธรรมต่อเนื้อหาและเพิกเฉยต่อวัตถุประสงค์ของภาษาซึ่งใช้เป็นการสื่อสาร ผู้แปลความบางคนทำผิดพลาดในการพยายามอ่านระหว่างบรรทัดของพระคัมภีร์เพื่อทำให้เกิดความหมายที่ลึกลับซึ่งไม่ได้อยู่ในเนื้อความอย่างแท้จริง ราวกับว่าทุกตอนมีความจริงทางจิตวิญญาณซ่อนเร้นที่เราควรพยายามถอดรหัส ศาสตร์แห่งการตีความพระคัมภีร์ช่วยให้เราสัตย์ซื่อต่อความหมายตามพระคัมภีร์และอยู่ห่างจากข้อพระคัมภีร์ที่ถูกเปรียบเทียบตอนซึ่งควรเป็นที่เข้าใจอย่างแท้จริง
กฎข้อที่สองซึ่งสำคัญของศาสตร์แห่งการตีความพระคัมภีร์คือแต่ละตอนจะต้องแปลความทางประวัติศาสตร์ ตามหลักไวยากรณ์และตามบริบท การแปลความตอนหนึ่งในอดีตหมายความว่าเราต้องพยายามทำความเข้าใจวัฒนธรรม ภูมิหลังและสถานการณ์ที่กระตุ้นเนื้อหานั้น ยกตัวอย่างเช่นเพื่อให้เข้าใจการหลบหนีของโยนาห์ในโยนาห์ 1: 1 – 3 เราควรศึกษาประวัติศาสตร์ของชาวอัสซีเรียที่เกี่ยวข้องกับคนอิสราเอล การแปลความตอนหนึ่งทางด้านไวยากรณ์ต้องให้คนคนหนึ่งปฏิบัติตามกฎของไวยากรณ์และยอมรับความแตกต่างของภาษาฮีบรูและกรีก ยกตัวอย่างเช่นเมื่อเปาโลเขียนถึง "พระเจ้าใหญ่ยิ่งคือพระเยซูคริสต์ พระผู้ช่วยให้รอดของเรา" ในทิตัส 2:13 กฎของไวยกรณ์กล่าวว่าพระเจ้าและพระผู้ช่วยให้รอดเป็นคำศัพท์ที่คล้ายคลึงกันและทั้งคู่ต่างก็มีส่วนร่วมในพระเยซูคริสต์ กล่าวอีกนัยหนึ่งคือเปาโลเรียกพระเยซูอย่างชัดเจนว่า "พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ของเรา" การแปลความตอนหนึ่งในบริบทเกี่ยวข้องกับการพิจารณาคำอธิบายของข้อหรือตอนเมื่อพยายามกำหนดความหมาย บริบทนั้นรวมถึงข้อก่อนหน้าและข้อถัดไป บท พระธรรมและอย่างกว้างขวางมากที่สุดคือพระคัมภีร์ทั้งเล่ม ยกตัวอย่างเช่นข้อความที่ทำให้หลายข้อความในพระธรรมปัญญาจารย์นั้นชัดเจนขึ้นเมื่ออยู่ในบริบท พระธรรมปัญญาจารย์เขียนขึ้นจากมุมมองของโลก "ภายใต้ดวงอาทิตย์" (ปัญญาจารย์ 1:3) ตามข้อเท็จจริงวลีภายใต้ดวงอาทิตย์มีการใช้ซ้ำประมาณสามสิบครั้งในพระธรรมนั้น สร้างบริบทสำหรับทุกสิ่งที่เป็น "ความหยิ่งยโส" ในโลก
กฎข้อที่สามของศาสตร์แห่งการตีความพระคัมภีร์คือว่าพระคัมภีร์เป็นผู้แปลความที่ดีที่สุดของพระคัมภีร์เสมอ ด้วยเหตุนี้เราจึงเปรียบเทียบพระคัมภีร์กับพระคัมภีร์เสมอเมื่อพยายามกำหนดความหมายของตอนหนึ่ง ตัวอย่างเช่นการกล่าวโทษของอิสยาห์เกี่ยวกับความปรารถนาของยูดาในการขอความช่วยเหลือจากอียิปต์และการพึ่งพาทหารม้าที่แข็งแกร่ง (อิสยาห์ 31:1) ได้รับการกระตุ้นบางส่วนโดยคำสั่งที่ชัดเจนของพระเจ้าว่าประชาชนของพระองค์ไม่ให้ไปที่อียิปต์เพื่อไปตามหาม้า (เฉลยธรรมบัญญัติ 17:16)
บางคนหลีกเลี่ยงการศึกษาศาสตร์แห่งการตีความพระคัมภีร์เพราะพวกเขาเชื่ออย่างผิดๆ ว่ามันจะจำกัดความสามารถในการเรียนรู้ความจริงใหม่จากพระวจนะของพระเจ้าหรือยับยั้งการอธิบายพระคัมภีร์ของพระวิญญาณบริสุทธิ์ แต่ความกลัวของพวกเขาไม่มีมูลความจริง ศาสตร์แห่งการตีความพระคัมภีร์นั้นเกี่ยวกับการค้นหาการแปลความที่ถูกต้องของเนื้อหาที่ได้รับการดลใจ จุดประสงค์ของศาสตร์แห่งการตีความพระคัมภีร์คือเพื่อปกป้องเราจากการใช้พระคัมภีร์ในทางที่ผิดหรือการอนุญาตให้อคติกล่าวอ้างต่อการเข้าใจความจริงของเรา พระวจนะของพระเจ้าคือความจริง (ยอห์น 17:17) เราต้องการเห็นความจริง รู้จักความจริงและดำเนินชีวิตตามความจริงอย่างดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้และนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมศาสตร์แห่งการตีความในพระคัมภีร์จึงมีความสำคัญอย่างยิ่ง
English
ศาสตร์แห่งการตีความพระคัมภีร์คืออะไร?
