คำถาม
คริสเตียนควรไปงานสังสรรค์หรือไม่ พระคัมภีร์กล่าวอะไรเกี่ยวกับการสังสรรค์
คำตอบ
คำตอบสั้นๆ ของคำถามนี้คือ “ขึ้นอยู่กับงานสังสรรค์นั้นๆ” งานสังสรรค์เป็นที่นิยมเพราะเป็นโอกาสอันสนุกสนานที่จะรวมตัวกับเพื่อน พบปะผู้คนใหม่ๆ และผ่อนคลาย รวมถึงใช้เวลาร่วมกันกับเพื่อน เราในฐานะมนุษย์ เราได้รับการออกแบบมาให้เป็นสิ่งมีชีวิตที่ต้องเข้าสังคม เราอาศัยอยู่กันเป็นกลุ่ม ทำงานเป็นกลุ่ม และเข้าสังคมเป็นกลุ่มๆ ดังนั้นเมื่อเราปรารถนาที่จะสังสรรค์ เราก็ตอบสนองต่อการมีปฏิสัมพันธ์กับมนุษย์ ความสนุกสนาน และการผ่อนคลาย สิ่งนี้เป็นเรื่องปกติและเป็นธรรมชาติ
สำหรับคริสเตียนนั้นความปรารถนาที่จะมีปฏิสัมพันธ์กับมนุษย์มีมิติเพิ่มเติมต่อความต้องการและความจำเป็นในการสามัคคีธรรม คำในภาษากรีกที่แปลว่า “การสามัคคีธรรม” ของพระคัมภีร์พันธสัญญาใหม่คือ koinonia ซึ่งหมายถึง “พันธมิตร การมีส่วนร่วม การปฏิสัมพันธ์ทางสังคม และการสื่อสาร” แนวคิดที่สำคัญสำหรับการสามัคคีธรรมของคริสเตียนคือ “การเป็นพันธมิตรต่อกัน” พระคัมภีร์บอกเราว่าเราถูกเรียกให้สามัคคีธรรม (เป็นพันธมิตร) กับพระคริสต์ (1 โครินธ์ 1:9) กับพระบิดา (1 ยอห์น 1:3) และกับพระวิญญาณบริสุทธิ์ (ฟิลิปปี 2:1) ยอห์นบอกเราว่า ในฐานะผู้เชื่อเรามีสามัคคีธรรมด้วยกันโดยความบริสุทธิ์ของพระโลหิตที่พระเยซูทรงหลั่งบนไม้กางเขนเพื่อเรา (1 ยอห์น 1:7) เปาโลเพิ่มเติมความคิดที่ว่าการสามัคคีธรรมกับพระคริสต์คือการเข้าร่วมในการทนทุกข์ทรมานของพระองค์ (ฟิลิปปี 3:10) เราได้รับการเตือนเช่นเดียวกันว่าเราต้องไม่มีการสามัคคีธรรมกับความชั่ว (1 โครินธ์ 10:20) ความสว่างและความมืดไม่สามารถเข้ากันได้ฉันใด ก็ไม่ควรมีการสามัคคีธรรมระหว่างคริสเตียนกับความบาปเช่นนั้น
ปัญหาสำหรับคำถามที่ว่า “คริสเตียนควรไปงานสังสรรค์ไหม” ก็คือว่า “งานสังสรรค์” ที่มีการถามถึงกันมากที่สุดเสมอมักจะไม่ใช่ “งานสังสรรค์สามัคคีธรรม” ไม่มีเหตุผลแม้แต่จะถามคำถามเกี่ยวกับงานสังสรรค์ที่เน้นไปทางการสามัคคีธรรมของคริสเตียน ไม่ คำถามนี้มักจะกล่าวถึงงานปาร์ตี้ที่เกี่ยวข้องกับการดื่มแอลกอฮอล์ที่เกินขนาด การดื่มของผู้ที่ยังอายุไม่ถึงเกณฑ์ ยาเสพติด และ/หรือการมีเพศสัมพันธ์ แน่นอนว่าก็มีผู้ที่ไม่ได้เป็นคริสเตียนซึ่งจัดงานสังสรรค์แบบไม่มีพิษมีภัย แต่งานสังสรรค์ที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่ผิดจริยธรรมและ/หรือสิ่งผิดกฎหมายนั้นต้องหลีกเลี่ยง ในฐานะผู้เชื่อเราต้องป้องกันตัวเองจากการล่อลวง ให้จำไว้ว่า “การคบคนชั่วย่อมทำลายนิสัยที่ดีงาม” (1 โครินธ์ 15:33) มากไปกว่านั้นการร่วมงานสังสรรค์ซึ่งมีกิจกรรมที่เป็นบาปเกิดขึ้น แม้ว่าเราจะไม่ได้มีส่วนร่วมในสิ่งเหล่านั้น ก็ทำให้การเป็นพยานของเราอ่อนแอลงและนำมาซึ่งการเสื่อมเสียต่อพระนามของพระคริสต์ (โรม 2:24) “ให้ทุกคนที่ออกพระนามขององค์พระผู้เป็นเจ้าละทิ้งความชั่ว” (2 ทิโมธี 2:19)
มีผู้ที่อาจมองว่าการไปงานสังสรรค์เป็นโอกาสในการแบ่งปันเรื่องราวของพระคริสต์กับผู้ที่ไม่เชื่อ และในขณะที่เราต้องเตรียมพร้อมที่จะคำตอบถามสำหรับความหวังที่อยู่ภายในเราเสมอ (1 เปโตร 3:15) ซึ่งสันนิษฐานว่าผู้ที่ไม่เชื่อในงานปาร์ตี้จะสนใจในข่าวประเสริฐ โอกาสเช่นนี้เกิดขึ้นไม่บ่อยนักในงานปาร์ตี้ซึ่งมีการดื่ม ใช้ยาเสพติด และมีกิจกรรมทางเพศ ดังนั้นในขณะที่คริสเตียนควรแสวงหาทุกโอกาสในการสามัคคีธรรมกับผู้เชื่อคนอื่นๆ เราก็ต้องแยกแยะเกี่ยวกับการเปิดรับสิ่งล่อลวงหรือสิ่งใดก็ตามที่จะเป็นการอะลุ้มอล่วยต่อชีวิตในพระคริสต์และการเป็นพยานของเราต่อโลกที่เฝ้ามองอยู่
English
คริสเตียนควรไปงานสังสรรค์หรือไม่ พระคัมภีร์กล่าวอะไรเกี่ยวกับการสังสรรค์
