Pytanie
Co Biblia mówi o samozadowoleniu / samozadowoleniu?
Odpowiedź
Samozadowolenie jest aktem sprawiania sobie przyjemności lub zaspokajania swoich pragnień. Każda żywa istota dąży do samozadowolenia w celu przetrwania. Jesteśmy głodni, więc szukamy jedzenia. Jesteśmy spragnieni, więc szukamy wody. Bóg umieścił czujniki przyjemności w naszych mózgach, abyśmy odczuwali satysfakcję z zaspokojenia tych potrzeb. Nawet akt prokreacji został zaprojektowany tak, aby był przyjemny. Bóg stworzył nasze poczucie przyjemności, więc dążenie do jego zaspokojenia nie jest złe, dopóki środki do tego nie przekroczą pewnej granicy. Dokładne określenie, gdzie znajduje się ta granica, może być trudne, ale Biblia daje jasne wskazówki, które pomagają nam ją zidentyfikować.
Zwierzęta żyją przede wszystkim dla samozadowolenia, kierując się instynktem i wewnętrznym funkcjonowaniem łańcucha pokarmowego. Jednym z podstawowych praw natury jest "jedz lub bądź zjedzony". Zwierzęta łączą się w pary z powodu instynktu wplecionego w ich DNA przez Pana, aby utrzymać krąg życia w ruchu (Rdz 1:24). Istoty ludzkie zostały jednak stworzone inaczej niż rośliny i zwierzęta. Bóg "tchnął w nozdrza człowieka tchnienie życia i stał się człowiek duszą żyjącą" (Rdz 2:7). Ponieważ ludzkość została stworzona na obraz Boga i posiada tchnienie Boga, nie jesteśmy częścią królestwa zwierząt. Mamy ducha, który może rozumować, kochać, intuicyjnie i wybierać bezinteresowność. Dzięki naszemu duchowi możemy komunikować się z Bogiem, który również jest Duchem (Rz 8:16; Obj 3:20). W przeciwieństwie do zwierząt, mamy moralny kompas i potrafimy odróżnić dobro od zła (Rdz 1:27).
Termin samozadowolenie lub samozadowolenie jest często używany jako synonim masturbacji, ale mówiąc bardziej ogólnie, samozadowolenie to "życie według ciała" (Rz 8:12-13). Nasze "ciało" to samolubna część nas, która chce tego, czego chce, niezależnie od moralnych tabu. Samozachowawczość popycha nas do jedzenia, gdy jesteśmy głodni; samozadowolenie sugeruje, że jemy więcej niż potrzebujemy, ponieważ dobrze smakuje. Samozachowawczość popycha nas do budowania domów, które zapewniają nam ciepło i suchość; samozadowolenie popycha nas do budowania ładniejszych, większych domów niż ma ktokolwiek inny. Samozachowanie przyciąga nas do zjednoczenia seksualnego z naszymi małżonkami, aby stworzyć intymność i wprowadzić dzieci w tę intymność. Samozadowolenie dąży do aktu seksualnego dla niego samego, pozbawionego jego projektu i celu.
Samozadowolenie jest grzeszne. Sprawianie sobie przyjemności nigdy nie powinno być siłą napędową naszego życia. Zostaliśmy stworzeni, by podobać się Bogu, a nie samym sobie (1 Koryntian 10:31). Ostateczna przyjemność przychodzi w wyniku ukrzyżowania naszego ciała i porzucenia siebie na rzecz wyższych celów Boga (Łukasza 9:23). Życie w zgodzie z Duchem Bożym sprawia, że szybciej rozpoznajemy, kiedy nasze pragnienie samozadowolenia wchodzi w konflikt z tym, czego pragnie Pan (Ga 5:16-25). Naśladowcy Jezusa podjęli już decyzję o tym, czyje pragnienia powinny panować (Efezjan 5:10-11). Kiedy kłaniamy się pod krzyżem i poddajemy nasze życie pod panowanie Jezusa, zrzekamy się naszych praw do podobania się samym sobie. Zamiast tego decydujemy się powierzyć nasze potrzeby i pragnienia Temu, który kocha nas najbardziej (Filipian 4:19).
Ci, którzy żyją dla własnej przyjemności, nie zdają sobie sprawy ze źródła prawdziwej radości. Wierzą, że aby być szczęśliwymi, muszą zaspokajać swoje potrzeby na swój własny sposób. Takie nastawienie często rodzi postawę samolubstwa, ponieważ uważają, że ich własne pragnienia są ważniejsze niż potrzeby innych (Rzymian 12:3; Filipian 2:3-4). Podczas gdy samozadowolenie może obejmować zachowywanie się w sposób życzliwy, ta życzliwość rzadko wiąże się z osobistym poświęceniem lub przedkładaniem cudzych potrzeb nad własne. Wkrótce w życiu osoby zniewolonej własnymi pragnieniami zaczynają gromadzić się nieprzyjemne konsekwencje (J 8:34; Rz 6:16). Gdy samozadowolenie jest bogiem, każdy życiowy wybór kłania się w pokłonie.
Bożym lekarstwem na życie poświęcone samozadowoleniu jest śmierć naszej starej natury (1 P 2:24; Rz 6:1-6). Ciała nie można udoskonalić ani zreformować; musi ono zostać uśmiercone, abyśmy mogli żyć według Ducha. Jezus powiedział, że aby Go poznać, musimy być gotowi zaprzeć się samych siebie, codziennie brać swój krzyż i naśladować Go (Łk 9:23). I wyjaśnił dlaczego: "Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie dla Mnie, znajdzie je" (Mt 16:24). Samozaparcie jest przeciwieństwem samozadowolenia, ale skutkuje głębszym rodzajem radości (Dz 5:41).
Syn marnotrawny z przypowieści Jezusa był nastawiony na samozadowolenie (Łk 15:11-24). Dostał to, czego chciał: pieniądze, wolność od zasad, przyjaciół i imprezowe życie. Ale dostał też to, czego nie chciał: konsekwencje. Kiedy skończyły się pieniądze, skończyli się też przyjaciele i wolność. Zredukowany do pracy w chlewie i pragnący jedzenia dla świń, w końcu "opamiętał się" (werset 17). Samozadowolenie nie było wszystkim, na co wyglądało i młody człowiek wrócił do domu.
Samozaparcie nie oznacza życia bez przyjemności; oznacza po prostu, że nasze spojrzenie się zmieniło. Samozadowolenie podejmuje decyzje w oparciu o pytanie, czego chcę? Samozaparcie podejmuje decyzje w oparciu o to, co podobałoby się Panu? Decyzje bez podtekstu moralnego, takie jak to, co zjeść na śniadanie, pozostawiamy naszym własnym preferencjom. Nawet wtedy wszystko, co robimy, powinno być postrzegane jako akt uwielbienia, ponieważ całe nasze życie jest poświęcone chwale Bożej.
Przyjemność jest darem od Boga (List Jakuba 1:17). Kiedy ufamy Bogu, że dostarczy nam wszystkiego, czego potrzebujemy, możemy cieszyć się Jego dobrymi darami bez poczucia winy czy zastrzeżeń. Im bardziej zbliżamy się do Boga, tym wyraźniej widzimy, że samozadowolenie jest tanim substytutem, który niesie ze sobą konsekwencje odbierające radość. Boża satysfakcja zapewnia trwałą radość, która obejmuje mądrość, dojrzałość i czyste sumienie.
English
Co Biblia mówi o samozadowoleniu / samozadowoleniu?
