Pytanie
Kim jest niewolnik?
Odpowiedź
Sługa to niewolnik. W niektórych Bibliach słowo sługa jest tłumaczeniem greckiego słowa doulos, które oznacza "tego, który jest podporządkowany swojemu panu i całkowicie do jego dyspozycji; niewolnik". Różne tłumaczenia używają słowa niewolnik lub sługa.
W czasach rzymskich termin sługa lub niewolnik mógł odnosić się do kogoś, kto dobrowolnie służył innym. Zwykle jednak odnosił się do osoby, która była utrzymywana w stałej pozycji niewolniczej. Zgodnie z prawem rzymskim niewolnik był uważany za osobistą własność właściciela. Niewolnicy zasadniczo nie mieli żadnych praw i mogli nawet zostać bezkarnie zabici przez swoich właścicieli.
Hebrajskie słowo oznaczające "niewolnika", 'ebed, miało podobną konotację. Prawo Mojżeszowe zezwalało jednak, by niewolnik dobrowolnie stawał się niewolnikiem: "Jeżeli niewolnik oświadczy wyraźnie: Miłuję mojego pana, moją żonę i moje dzieci i nie chcę wyjść na wolność, wtedy jego pan zaprowadzi go przed Boga, potem postawi go u drzwi albo u odrzwi i przekłuje mu pan jego ucho szydłem, i będzie niewolnikiem jego na zawsze." (Wj 21:5-6).
Wielu wybitnych mężów Starego Testamentu było określanych jako słudzy. Bóg mówił o Abrahamie jako o swoim słudze (Rodzaju 26:24; Liczb 12:7). Jozue jest nazywany sługą Pana (Joz 24:29), podobnie jak Dawid (2 Samuela 7:5) i Izajasz (Iz 20:3). Nawet Mesjasz jest nazywany Sługą Bożym (Izajasza 53:11). We wszystkich tych przypadkach termin sługa niesie ze sobą ideę pokornej szlachetności. Bycie sługą Bożym to zaszczytna pozycja.
W czasach Jezusa i Kościoła pierwszego wieku, aż jedna trzecia rzymskiej populacji była niewolnikami, a kolejna jedna trzecia była nimi wcześniej. Powszechne było, że wolni mężczyźni i kobiety pracowali ramię w ramię z niewolnikami jako zamiatacze ulic, robotnicy portowi, lekarze, nauczyciele i menedżerowie biznesowi. Skazani przestępcy stawali się niewolnikami państwa i zazwyczaj umierali pracując w kopalniach lub na galerach.
Zapisy historyczne ujawniają, że posiadanie niewolników przez Żydów w okresie Nowego Testamentu nie było niczym niezwykłym. Ponieważ niewolnictwo było znaną częścią kultury, Jezus czasami odnosił się do niewolników i właścicieli w swoich przypowieściach (np. Mt 25:14-30 i Łk 12:41-48). Jezus nauczał również, że największy w królestwie Bożym będzie musiał stać się "sługą wszystkich" (Mk 9:35). Taka koncepcja była nie do pomyślenia dla obywatela rzymskiego, który szczycił się swoją wolnością i nigdy nie określiłby siebie jako niewolnika. Ale królestwo Jezusa nie jest z tego świata (J 18:36), a egoistyczne wartości ziemskie nie mają znaczenia w niebie.
W całym Nowym Testamencie słowo niewolnik lub sługa jest stosowane metaforycznie do kogoś całkowicie oddanego Jezusowi. Paweł, Tymoteusz, Jakub, Piotr i Juda opisują siebie jako "niewolników Chrystusa" (Rzymian 1:1; Filipian 1:1; Jakuba 1:1; 2 Piotra 1:1; Judy 1:1).
Dzisiejsi wierzący nadal powinni uważać się za sługi lub niewolników Chrystusa (1 Koryntian 7:22; Efezjan 6:6; 2 Tymoteusza 2:24). On jest naszym Panem i tylko Jemu jesteśmy wierni. Jako niewolnicy wyrzekamy się innych panów (Mt 6:24) i całkowicie oddajemy się Jemu (Mt 16:24).
Bycie sługą Chrystusa to nie harówka. Jego "brzemię jest lekkie" (Mt 11:30). Mamy również obietnicę: "Teraz zaś, wyzwoleni od grzechu, a oddani w służbę Bogu, macie pożytek w poświęceniu, a za cel żywot wieczny" (List do Rzymian 6:22).
English
Kim jest niewolnik?
