Pytanie
Co Biblia mówi na temat nieśmiałości?
Odpowiedź
Nieśmiałość jest rodzajem lęku społecznego, który powoduje, że ludzie są nadmiernie skrępowani i zaniepokojeni tym, jak inni mogą ich ocenić. Słownik Webstera definiuje nieśmiałość jako "stan bycia nieśmiałym, łatwo przestraszonym, powściągliwym, wycofanym i stroniącym od kontaktu z innymi". Osoby cierpiące na skrajną nieśmiałość zazwyczaj doświadczają wyniszczających skutków, takich jak problemy w relacjach, trudności w nawiązywaniu przyjaźni, poznawaniu ludzi i cieszeniu się nowymi doświadczeniami. Osoby nieśmiałe mogą czuć się odizolowane, niespokojne, przygnębione, zakłopotane, niezręczne i pełne zwątpienia w siebie, a nawet nienawiści do siebie.
Większość ludzi doświadcza nieśmiałości w różnym stopniu w takim czy innym czasie lub w określonych sytuacjach. Na przykład dzieci są bardziej podatne na nieśmiałość niż dorośli (zob. Jeremiasza 1:6), a wystąpienia publiczne mogą przerażać ludzi, którzy są pewni siebie w większości innych sytuacji społecznych. Na nieśmiałość składa się kilka czynników. Nieśmiałe usposobienie może być związane z grzesznymi i samolubnymi motywacjami, ale zazwyczaj kryje się za tym coś więcej. Typ osobowości (introwertyk, ekstrawertyk itp.) odgrywa rolę w nieśmiałości, podobnie jak historia rodziny, rozwój w dzieciństwie i wczesne urazy emocjonalne.
Nieśmiałość sama w sobie nie jest niczym złym. Nieśmiałość może nieść ze sobą pozytywne cechy, które są pozytywnie postrzegane w Biblii. Osoby nieśmiałe częściej wykazują się skromnością (Rzymian 12:3), pokorą (Efezjan 4:2; Przysłów 25:6-7; 1 Piotra 5:5) i cichością ducha (Przysłów 29:23; 1 Tesaloniczan 4:11; 1 Tymoteusza 2:1-2; 1 Piotra 3:1-4), unikając samouwielbienia i szukania uwagi. Mogą być również bardziej skłonni do wykazywania się rozeznaniem (Przysłów 10:19; 17:28; 21:23; Kaznodziei 5:2) i dyskrecją (Amosa 5:13; Psalm 39:1).
Istnieją jednak przypadki, w których nieśmiałość jest szkodliwa. Nieśmiałość może być czasami powiązana z dumą, skupieniem na sobie i strachem. Martwienie się o to, co ludzie o nas myślą i nadmierna troska o aprobatę ludzi (Efezjan 6:6-7; Przysłów 29:25) może odzwierciedlać obsesję na punkcie samego siebie. Biblia radzi wierzącym, by nie szukali aprobaty ludzi ani nie obawiali się tego, co ludzie o nich myślą lub mówią, jeśli robią to, o czym wiedzą, że jest słuszne przed Panem (Galacjan 1:10; 1 Tesaloniczan 2:4). Jeśli naprawdę staramy się żyć pobożnie, możemy spodziewać się, że nie będziemy lubiani (2 Tymoteusza 3:12). Naszą główną troską powinno być podobanie się Bogu (Rzymian 12:1; Efezjan 5:8-10; Galacjan 6:8).
Jeśli nasza nieśmiałość i wstydliwość wynikają ze strachu, to musimy pamiętać, że strach jest przeciwieństwem wiary. Przezwyciężamy strach poprzez wiarę i zależność od Boga (List do Hebrajczyków 11:6) oraz miłość od Pana (1 List Jana 4:18-19). Cnoty wiary i miłości wyrastają z nasycenia naszych serc, umysłów i życia Pismem Świętym (Kol 3:16; Rz 10:17). Jeśli chodzi o wzrastanie w świętości (Jana 17:17) i przezwyciężanie strachu, wątpliwości i zamieszania, moc Słowa Bożego jest niezrównana (Psalm 19; 2 Tymoteusza 3:16-17).
Dla wielu chrześcijan problematyczne skutki skrajnej nieśmiałości mogą być opanowane lub przezwyciężone poprzez poleganie na Duchu Świętym. Biblia wyjaśnia to w 2 Liście do Tymoteusza 1:7: "Albowiem Duch Święty, dar Boży, nie chce, abyś się bał ludzi, lecz abyś był mądry i mocny, miłował ich i cieszył się z przebywania z nimi" (TLB). Bóg daje Ducha Świętego tym, którzy wierzą w ofiarę Jezusa Chrystusa jako zapłatę za ich grzech. Jako chrześcijanie musimy być napełnieni Duchem Świętym i poddani Jego kontroli. Medytacja nad Listem do Efezjan 5:17-21, Listem do Efezjan 4:30 i Listem do Kolosan 3:16 pomoże tym, którzy zmagają się z nieśmiałością.
Oprócz stania się chrześcijaninem, poddania się kontroli Ducha Świętego, zastąpienia strachu i dumy wiarą i miłością od Boga oraz nasycenia naszych umysłów Pismem Świętym, możemy dodać jeszcze jeden składnik do pokonania nieśmiałości. Świat zaleca pielęgnowanie "poczucia własnej wartości" lub rozwijanie lepszego "obrazu siebie". Biblia radzi jednak, by żyć naszą tożsamością w Jezusie Chrystusie. Medytacja nad Listem do Efezjan 1 ujawnia wszystko, czym jesteśmy w Chrystusie. Zamiast skupiać się na sobie, musimy uświadomić sobie, że nasze prawdziwe życie koncentruje się na Chrystusie, "który jest [naszym] życiem" (zob. Kol 3:4).
Nie musimy pozwalać, by paraliżował nas strach i samoświadomość. Możemy wyjść z wiarą i polegać na Bogu, okazywać zainteresowanie innym, rozpoczynać rozmowę i wyrażać prawdziwą miłość Chrystusa. Kiedy jesteśmy napełnieni Bożą mocą i zmotywowani Jego miłością, będziemy w stanie służyć ludziom w sposób, który sprawi, że poczują się zauważeni, wysłuchani i docenieni. Nacisk przenosi się z nas samych na innych i zaczynamy żyć w wolności (Galacjan 5:13), poświęceniu (Filipian 3:8; Jana 12:24-25) i bezinteresownej miłości (1 Jana 3:16-18; 1 Koryntian 13:3).
Kiedy Bóg powołał Corrie ten Boom do służby, była zdeterminowana, by przezwyciężyć swoją nieśmiałość. Zapisała się na kurs Dale Carnegie, aby rozwinąć umiejętności rozmawiania z ludźmi i stać się bardziej zdolnym mówcą publicznym i sługą ewangelii. Jeden z najważniejszych przywódców biblijnych, Mojżesz, również zmagał się z nieśmiałością, ale to nie przeszkodziło Bogu wybrać go na rzecznika wyzwolenia (Wj 4:10-15; 6:12, 30). Bóg często wykorzystuje nasze braki, takie jak nieśmiałość i strach, aby ujawnić naszą ludzką niezdolność i pomóc nam rozpoznać potrzebę polegania na Nim.
Nieśmiałość to nie koniec historii. Wszyscy chrześcijanie zmagają się z niedociągnięciami i słabościami ciała. "Jesteśmy jak kruche gliniane dzbany zawierające" "wielki skarb", którym jest życie Jezusa Chrystusa (2 Koryntian 4:7-10, NLT). Poddaj swoją nieśmiałość Bogu i patrz, jak On czyni z twojego życia coś niespodziewanie pięknego (zob. Izajasza 61:3; Rzymian 8:28).
English
Co Biblia mówi na temat nieśmiałości?
