Pytanie
Dlaczego w Dziesięciu Przykazaniach znajduje się przykazanie „Nie cudzołóż”?
Odpowiedź
Zanim odpowiemy na to pytanie, musimy jasno określić definicję cudzołóstwa. Słownik definiuje „cudzołóstwo” jako „dobrowolny stosunek seksualny między osobą pozostającą w związku małżeńskim a osobą, która nie jest jej małżonkiem”. Biblia zgadza się z tą definicją. W Księdze Kapłańskiej 18:20 Bóg powiedział Mojżeszowi: „Nie obcuj z żoną bliźniego swego, aby się nią nie splamić”, a w Księdze Powtórzonego Prawa 22:22 znajdujemy podobną definicję: „Jeśli mężczyzna zostanie przyłapany na współżyciu z żoną innego mężczyzny, zarówno mężczyzna, który z nią współżył, jak i kobieta muszą ponieść śmierć”. Z definicji tych jasno wynika, że cudzołóstwo odnosi się do dobrowolnego stosunku płciowego. Nie jest jednak jasne, czy oboje partnerzy w tym nielegalnym stosunku seksualnym są małżeństwem. Biblijne przykazania zabraniają mężczyźnie poślubiania żony innego mężczyzny, ale nie wskazują, czy mężczyzna ten jest również żonaty. Niezależnie od tego, można śmiało powiedzieć, że jeśli osoba pozostająca w związku małżeńskim dobrowolnie szuka kontaktu seksualnego z inną osobą, niezależnie od tego, czy ta osoba również pozostaje w związku małżeńskim, obie osoby są winne cudzołóstwa.
Powody, dla których Bóg ustanowił przykazanie zakazujące cudzołóstwa, są dwojakie. Po pierwsze, Bóg ustanowił instytucję małżeństwa jako związek między jednym mężczyzną i jedną kobietą (Rdz 2:24; powtórzone przez Jezusa w Mt 19:5 i podobnych fragmentach). Bóg stworzył małżeństwo jako fundament swojego stworzenia i społeczeństwa. Nawet po upadku (Rdz 3) małżeństwo pozostaje świętym związkiem i fundamentem społeczeństwa. W małżeństwie w pełni objawia się obraz Boga, ponieważ mężczyzna i kobieta uzupełniają się i dopełniają. Biblia uczy nas również, że małżeństwo jest środkiem, poprzez który Bóg zaplanował prokreację rodzaju ludzkiego i zachowanie pobożnego potomstwa (Rdz 1:28, 9:1; Malachiasz 2:15). Biorąc pod uwagę tak wielką wartość małżeństwa, nic dziwnego, że Bóg pragnął chronić ten związek przed zbezczeszczeniem (List do Hebrajczyków 13:4) i dlatego zakazał cudzołóstwa, które jest naruszeniem świętego związku małżeńskiego.
Drugi powód wprowadzenia tego przykazania znajduje się w Księdze Kapłańskiej 18:1-5. Jako lud wybrany przez Boga, Izraelici mieli odzwierciedlać charakter Boga w Ziemi Obiecanej. Bóg nakazał swojemu ludowi, aby był święty, ponieważ On sam jest święty (Księga Kapłańska 11:44), a częścią świętego życia jest czystość seksualna. Bóg nie chciał, aby Jego lud naśladował zachowanie Egipcjan, od których ich wyzwolił, ani aby naśladował zachowanie ludu, do którego ziemi ich prowadził. Wynikało z tego, że cudzołóstwo (i inne grzechy seksualne) były powszechne w krajach, w których Izraelici przebywali i do których zmierzali.
Wiemy więc już, czym jest cudzołóstwo i dlaczego Bóg ustanowił to przykazanie. Na koniec musimy dowiedzieć się, co Bóg miał na myśli, wydając to przykazanie. Podobnie jak w przypadku wszystkich dziesięciu przykazań, są rzeczy, których powinniśmy unikać (negatywna część przykazania), i rzeczy, które powinniśmy robić (pozytywna część przykazania). Negatywna część przykazania jest oczywista: nie cudzołóż. Jednak przykazanie to oznacza coś więcej niż tylko unikanie związków pozamałżeńskich. Można argumentować, że zakaz ten obejmuje wszelkiego rodzaju grzechy seksualne (np. kazirodztwo, cudzołóstwo, homoseksualizm itp.), a argument ten można poprzeć na podstawie takich rozdziałów jak Księga Kapłańska 18. Ważne jest również unikanie rzeczy, które mogłyby skłaniać lub kusić do cudzołóstwa, takich jak niepotrzebne odmawianie praw małżeńskich (1 Koryntian 7:1-5). Jezus w Kazaniu na Górze wyjaśnił to przykazanie (Mateusz 5:27-30), uwzględniając wszelkiego rodzaju pożądliwe myśli. Fantazjowanie o stosunkach seksualnych z kimś jest w oczach Boga tym samym, co faktyczne cudzołóstwo. Dlatego musimy unikać wszystkiego, co mogłoby wywołać w nas pożądliwe myśli (np. sugestywne piosenki, zmysłowe filmy, pornografia itp.). Powinniśmy również unikać nieskromnego ubioru lub wszystkiego, co mogłoby spowodować potknięcie się brata lub siostry w Panu w tej dziedzinie (1 Tymoteusza 2:9; 1 Piotra 3:3).
Pozytywna strona tego przykazania polega na postępowaniu odwrotnym do tego, czego zakazuje: czystość ciała, umysłu, słów i czynów; czuwanie nad tym, co przyjmujemy naszymi oczami i innymi zmysłami; postawa umiarkowania i samokontroli (tj. umiar); rozróżnianie osób, z którymi się zadajemy; skromny ubiór; oraz wypełnianie ślubów małżeńskich w zakresie stosunków seksualnych i współżycia. Odnośnie grzechu seksualnego apostoł Paweł powiedział: „Uciekajcie od niemoralności seksualnej. Każdy inny grzech, który człowiek popełnia, jest poza ciałem, ale osoba niemoralna seksualnie grzeszy przeciwko własnemu ciału” (1 Koryntian 6:18). Jeśli chodzi o grzech seksualny, najlepszym rozwiązaniem jest usunięcie się z pokusy i całkowite unikanie takich sytuacji.
Cudzołóstwo jest całkowitym zepsuciem Bożego dobrego dzieła, jakim jest małżeństwo. Poprzez grzech cudzołóstwa szatan kusi nas, abyśmy szukali seksualnego spełnienia w innych sposobach niż ten, który wyznaczył Bóg – w ramach monogamicznego, heteroseksualnego małżeństwa. Cudzołóstwo niszczy tkankę społeczną, ponieważ rozrywa małżeństwa i rodziny, które są fundamentami społeczeństwa. Prawo Boże w ogóle, a siódme przykazanie w szczególności, jest uznawane za normę postępowania chrześcijańskiego.
English
Dlaczego w Dziesięciu Przykazaniach znajduje się przykazanie „Nie cudzołóż”?
