Pytanie
Czym jest neopogaństwo?
Odpowiedź
Neopogaństwo (dosłownie "nowe pogaństwo" lub "odrodzone pogaństwo") to termin parasolowy, obejmujący szeroko zróżnicowany zestaw praktyk duchowych, zazwyczaj zaadaptowanych z religii przedchrześcijańskich lub antychrześcijańskich. Neopogaństwo obejmuje różne formy wierzeń New Age, Wicca, wersje greckiego i rzymskiego politeizmu oraz celtycki druidyzm. Przed 1960 rokiem tego typu wierzenia były w przeważającej mierze podziemne i postrzegane jako kontrkulturowe. Zmieniające się nastawienie do kontrkultury i rosnąca wrogość wobec chrześcijaństwa pozwoliły na rozwój neopogaństwa, szczególnie w połączeniu z innymi koncepcjami religijnymi.
Choć czerpie inspirację ze starożytnej historii, neopogaństwo generalnie zakłada światopogląd, który jest bardzo nowoczesny, jeśli nie postmodernistyczny. "Bogowie" i "boginie" tych systemów niekoniecznie są postrzegani jako istoty dosłowne. Dogmaty są generalnie odrzucane na rzecz relatywizmu i duchowości "miej to swoje". Niektórzy neopoganie traktują takie rzeczy poważnie, zachowując szczerą wiarę w różnorodne prawdy, które twierdzą. Inni są motywowani złośliwą niechęcią do zachodnich, chrześcijańskich lub tradycyjnych postaw.
Ponieważ istnieje tak wiele kolorów neopogaństwa, niemożliwe jest podanie jednego opisu wiary, który można zastosować sprawiedliwie we wszystkich dziedzinach. Kilka koncepcji, które prawie wszystkie systemy neopogańskie mają ze sobą wspólnego, w rzeczywistości skutkuje mniej spójnym, bardziej zróżnicowanym zbiorem poglądów. Wśród tych tematów są relatywizm, inkluzywizm i odrzucenie wyznań wiary.
Neopogaństwo jest w przeważającej mierze relatywistyczne, twierdząc, że prawda podlega indywidualnej rzeczywistości każdej osoby. Pozwala to na indywidualne podejście do spraw duchowych i moralnych. Jednak relatywizm jest również sprzeczny z podstawową zasadą logiki, prawem niesprzeczności. Dwóch neopogan może mieć odmienne poglądy na temat tego, czy grecki bóg Atena istnieje dosłownie, czy też nie, nie widząc w tym problemu. Jednak z logicznego punktu widzenia jeden z nich musi być w błędzie. Ten sam problem dotyczy twierdzeń moralnych i etycznych.
Inkluzywizm jest kolejnym wspólnym tematem religii neopogańskich. Inkluzywizm to zasada, zgodnie z którą praktycznie wszystkie interpretacje religijne są równie ważne. Oczywiście ta inkluzywna postawa nie jest zwykle rozszerzana na poglądy monoteistyczne, takie jak chrześcijaństwo. W rzeczywistości monoteizm jest często postrzegany w neopogaństwie jako jedno z niewielu - lub jedyne - niedopuszczalnych podejść do duchowości. Teoretycznie neopogaństwo jest "politeistyczne", chociaż nie wszyscy praktykujący wierzą w ten sam zestaw bóstw lub w ogóle w jakiekolwiek bóstwo. Podobnie jak w przypadku relatywizmu, inkluzywizm prowadzi do problemu sprzeczności. Całkowicie przeciwstawne idee moralne i duchowe nie mogą być równie prawdziwe.
Odrzucenie wyznań wiary lub jakiegokolwiek formalnego, wiążącego opisu wierzeń i praktyk znane jest jako anty-wyznaniowość. W neopogaństwie jest to po prostu praktyczna konsekwencja relatywizmu i inkluzywizmu. Podejście to odrzuca ideę "poprawnego" zestawu wierzeń. W rezultacie nawet neopoganie z nominalnie identycznych wyznań mogą mieć zupełnie inne opinie na temat tego, jak żyć, myśleć lub dyskutować o tych koncepcjach. Zgodnie ze swoimi kontrkulturowymi i antychrześcijańskimi motywami, neopogaństwo odrzuca ustalone wyznania wiary.
Odwracając się od jedynego prawdziwego Boga do boga lub bogów własnego autorstwa, neopoganie próbują wypełnić swoją duchową tęsknotę próżnością, tak jak starożytne Ateny były wypełnione bożkami (Dz 17:16). I podobnie jak starożytni Ateńczycy, muszą zostać przedstawieni Temu, którego nazywają "Nieznanym Bogiem" (Dz 17:23).
English
Czym jest neopogaństwo?
