Pytanie
Jakie jest główne przesłanie Proroków Mniejszych?
Odpowiedź
Prorocy Mniejsi, czasami nazywani "Księgą Dwunastu", stanowią ostatnią część Starego Testamentu. Składają się z Ozeasza, Joela, Amosa, Abdiasza, Jonasza, Micheasza, Nahuma, Habakuka, Sofoniasza, Aggeusza, Zachariasza i Malachiasza. Określenie "mniejszy" odnosi się wyłącznie do ich krótszej długości w porównaniu z pięcioma "Wielkimi Prorokami", ale nie oznacza, że mają one mniejsze znaczenie teologiczne. Co więcej, aby w pełni zrozumieć Proroków Mniejszych, ważne jest, aby uchwycić główne przesłanie, które przekazują czytelnikom.
Podczas gdy wszystkie siedemnaście proroczych ksiąg Starego Testamentu ma wspólne cechy, takie jak styl pisania, wielu uczonych uważa, że Prorocy Mniejsi są wyjątkowo zjednoczeni. Dowodem na to jest fakt, że (1) są one zgrupowane razem, pomimo różnych kontekstów historycznych, co sugeruje spójność teologiczną; (2) są one określane w tekstach niebiblijnych jako pojedynczy zbiór, takich jak Sirach 49:10, który nazywa je "Dwunastoma Prorokami"; (3) liczą dwanaście, co symbolizuje kompletność w tradycji hebrajskiej; oraz (4) zawierają liczne wewnętrzne powiązania. Na przykład księgi Joela i Amosa zawierają wyrażenie "Pan ryczy z Syjonu" (Joel 3:16; Amos 1:2, ESV).
Ta jedność znajduje dalsze odzwierciedlenie w głównym przesłaniu Proroków Mniejszych. Ich głównym punktem jest to, że zarówno Żydzi, jak i poganie muszą pokutować za grzechy i żyć dla Boga, który jest kochający i sprawiedliwy, aby w dniu Pańskim otrzymać błogosławieństwa, które przyjdą przez obiecanego Mesjasza, a nie stanąć przed Jego sądem (np. Joel 2:28-32; Habakuk 2:4). Podstawą krytyki proroków jest prawo, które Bóg dał Mojżeszowi na górze Synaj - Przymierze Mojżeszowe określa grzeszne i święte zachowanie (Wj 19-24). Co ważne, zgodnie z prawem, zachowanie człowieka ujawnia stan jego serca wobec Boga (Kpł 19:18; Pwt 6:5).
Trzy tematy poruszane przez Proroków Mniejszych wspólnie kształtują ich główne przesłanie. Badacze Biblii nie są zgodni co do tego, który temat jest dominujący, ale większość uznaje, że każdy z nich jest ważny.
Pierwszy temat podkreśla niepowodzenie Izraela w przestrzeganiu prawa. Przekazuje, że ludzie muszą pilnie pokutować za nieposłuszeństwo Bożym przykazaniom, aby uniknąć Jego sądu i zapewnić sobie Jego błogosławieństwo. Ozeasz 14:9 jest kluczowy dla tego tematu: "Kto jest mądry, niech zrozumie te rzeczy; kto jest wnikliwy, niech je pozna; bo drogi Pańskie są prawe i prawi po nich chodzą, ale przestępcy się na nich potykają".
Inny temat koncentruje się na dniu Pańskim, o którym wspomina dziesięciu z dwunastu proroków mniejszych (np. Joel 1:15; 2:11; Amos 5:20). Dzień Pański to czas przyszły, w którym Bóg zdecydowanie zainterweniuje w sprawy świata, osądzając niesprawiedliwych (np. Malachiasza 4:5) i błogosławiąc sprawiedliwych (np. Obadiasza 1:15-18). Nowy Testament naucza, że Pięćdziesiątnica zapowiadała ostateczne wypełnienie się dnia Pańskiego (Dz 2:17-21), którego kulminacją będzie powtórne przyjście Jezusa Chrystusa (1 Koryntian 5:5; 1 Tesaloniczan 5:2; 2 Tesaloniczan 2:2; 2 Piotra 3:10).
Trzeci temat Proroków Mniejszych podkreśla miłość Boga. Jest to widoczne w narracji Proroków Mniejszych. Zaczyna się od historii ilustrującej Bożą miłość (Ozeasza 1-3), a kończy deklaracją tego samego tematu w Malachiasza 1:2. Werset ten brzmi: "Umiłowałem cię - mówi Pan. Lecz wy mówicie: Jakże nas umiłowałeś? Czyż Ezaw nie jest bratem Jakuba?" - oświadcza Pan. A jednak umiłowałem Jakuba".
Wreszcie, aby w pełni zrozumieć główne przesłanie proroków mniejszych, ważne jest, aby zrozumieć, że Nowy Testament identyfikuje Jezusa z Nazaretu jako Mesjasza. Podczas gdy prorocy mniejsi z niecierpliwością oczekiwali na nadejście Mesjasza, chrześcijanie spoglądają wstecz. Jak potwierdza Nowy Testament, pomniejsi prorocy świadczą o narodzinach Jezusa (np. Micheasza 5:2; Mateusza 2:1), publicznej służbie (np. Zachariasza 9:9; Mateusza 21:5), śmierci (np. Zachariasza 12:10; Jana 19:34-27) i zmartwychwstaniu (np. Jonasza 2:10; Mateusza 12:39-41). Jezus nauczał również, że prorocy Starego Testamentu świadczyli o Nim (Łk 18:31; 24:44-47).
Pomniejsi prorocy żyli pod Przymierzem Mojżeszowym, które wypełnił Jezus (Mt 5:17). Natomiast dzisiejsi chrześcijanie żyją pod Nowym Przymierzem, jednostronną umową, którą Jezus ustanowił przez swoją śmierć i zmartwychwstanie (Jeremiasza 31:31-40; Łukasza 22:20). Jednak księgi Proroków Mniejszych przypominają chrześcijanom o znaczeniu posłuszeństwa napędzanego Duchem Świętym. Posłuszeństwo to nie jest już ukierunkowane na prawo w jego szczegółach, ale na jego istotę poprzez miłość do Boga i innych (Mt 22:37-40) oraz na misję głoszenia ewangelii i czynienia uczniów z każdego plemienia, języka, ludu i narodu (Mt 28:18-20; Obj 5:9).
English
Jakie jest główne przesłanie Proroków Mniejszych?
