Pytanie
Co Biblia mówi o małżeństwach dzieci?
Odpowiedź
Definicja dziecka zmieniała się w zależności od kultury i stulecia. Większość współczesnych krajów deklaruje, że dziecko jest w wieku uprawniającym do zawarcia małżeństwa między 18 a 21 rokiem życia. W niektórych krajach wiek ten może wynosić nawet 15 lat. W starożytnej kulturze żydowskiej dziewczęta były uznawane za zdolne do małżeństwa po zakończeniu okresu dojrzewania, ale chłopcy nie byli uznawani za mężczyzn w pełnym tego słowa znaczeniu przed ukończeniem 20 roku życia.
Księga Liczb potwierdza wiek 20 lat jako wiek dojrzewania mężczyzny. Tylko mężczyźni w wieku 20 lat lub starsi mogli służyć w armii (Liczb 1:18). Wśród klanów z plemienia Lewiego, Kohatytów, Gerszonitów i Merarytów, mężczyźni nie byli uznawani za uprawnionych do służby świątynnej przed ukończeniem 30 roku życia (Liczb 4:3, 23, 30). Lewici, którzy służyli jako kapłani, kwalifikowali się w wieku 25 lat (Liczb 8:24-26). Biorąc pod uwagę te wymagania wiekowe, rozsądne wydaje się założenie, że Bóg nie uważał osób młodszych niż 20 lat za odpowiedzialnych za podejmowanie decyzji jak dorosły. Wynikałoby z tego, że 20 lat było najwcześniejszym wiekiem, w którym mężczyzna mógł normalnie się ożenić.
Ezechiel 16 daje nam wskazówkę, że młoda kobieta nie była uważana za gotową do małżeństwa, dopóki nie ukończyła okresu dojrzewania. Dla niektórych dziewcząt mogło to być 13 lub 14 lat, ale dla innych dojrzewanie mogło zakończyć się dopiero w wieku 16 lat lub później. Ezechiel maluje obraz relacji Boga z Jego wybranym ludem, porównując Izrael do osieroconej dziewczynki na różnych etapach rozwoju. Pan najpierw widzi jej narodziny, a następnie patrzy, jak dorasta: "Rosłaś, rozwijałaś się i weszłaś w okres dojrzewania. Uformowały się twoje piersi i urosły ci włosy... . . . Później przechodziłem obok ciebie, a gdy spojrzałem na ciebie i zobaczyłem, że jesteś wystarczająco dorosła, by kochać, rozpostarłem nad tobą róg mojej szaty" (Ezechiela 16:7-8). Metafora ta opiera się na fakcie, że dopiero po osiągnięciu przez dziewczynę dojrzałości fizycznej, jakiś czas po (nie w trakcie) dojrzewania, jest ona "wystarczająco dorosła, by kochać", tj. jest gotowa do małżeństwa.
Biblia nie określa jednak konkretnego wieku małżeńskiego ani dla mężczyzn, ani dla kobiet. Duży nacisk kładziono na zdolność kobiety do poczęcia i rodzenia dzieci. Kobiety były najprawdopodobniej młodsze od mężczyzn, których poślubiały, być może nawet znacznie. Kobieta pozostawała w domu ojca aż do ślubu, a ojcowie uważali za swój obowiązek znalezienie odpowiednich mężów dla swoich córek. Małżeństwo było czymś więcej niż tylko zawarciem związku małżeńskiego; miało ono również związek z zachowaniem rodzinnych plemion i zapewnieniem środków dla przyszłych pokoleń. Wśród członków rodziny królewskiej w wielu starożytnych kulturach, w tym w Izraelu, małżeństwo miało również związek z umowami między krajami, a kobiety były dawane królom jako żony, aby wskazać porozumienie między narodami lub władcami.
Dla typowej rodziny małżeństwo było związane z zapewnieniem bytu i prokreacją. Ojciec był odpowiedzialny za córkę, dopóki jej mąż nie stał się stroną odpowiedzialną. Zarówno ojcowie, jak i zalotnicy traktowali ten obowiązek poważnie. Przyszły mąż miał dać posag rodzinie panny młodej, aby zademonstrować swoje zaangażowanie. Ilustrację tych tradycji widzimy w historii Jakuba, Lei i Racheli (Rdz 29:16-27). Jakub chciał poślubić Rachelę i przez siedem lat pracował bez wynagrodzenia dla jej ojca jako posag. Ale ojciec Racheli, Laban, nie chciał, aby jego młodsza córka wyszła za mąż przed starszą. Oszukał więc Jakuba i w noc poślubną dał mu Leę zamiast Racheli. Tydzień później Jakub poślubił również Rachelę, za którą musiał pracować przez kolejne siedem lat.
W opisie córki Jaira widzimy również, że 12-letnia dziewczynka wciąż była uważana za małą dziewczynkę (Mk 5:21-43). Dwukrotnie w tym fragmencie córka jest określana jako "mała dziewczynka" (wersety 23, 41). Tak więc, mimo że najprawdopodobniej wchodziła w okres dojrzewania, córka Jaira nadal była uważana za dziecko i nie była gotowa do małżeństwa.
Małżeństwo jest uroczystym zobowiązaniem, a kiedy Biblia o nim mówi, zawsze dotyczy mężczyzny i kobiety (Rdz 2:24; Mk 10:7). Greckie i hebrajskie słowa używane podczas omawiania małżeństwa oznaczają dojrzałych mężczyzn i kobiety, a nie dzieci. Każda kultura ma swoje własne tradycje i wymagania wiekowe, a młodzi ludzie w czasach starożytnych byli lepiej przygotowani do małżeństwa w młodszym wieku niż obecnie, gdy okres dojrzewania jest często rozpieszczany i przedłużany. Każda kultura, starożytna czy współczesna, która wydaje małe dziewczynki za starszych mężczyzn, zasadniczo legalizuje wykorzystywanie dzieci, a takie praktyki nie są akceptowane w Piśmie Świętym.
English
Co Biblia mówi o małżeństwach dzieci?
