Pytanie
Kim byli Aramejczycy?
Odpowiedź
Aram było hebrajskim określeniem narodu Syrii, więc Aramejczycy wspomniani w Biblii są Syryjczykami. W rzeczywistości niektóre tłumaczenia, takie jak Biblia Gdańska, tłumacząc hebrajskie słowo "Aramejczyk", zastępują je słowem Syryjczyk (zob. 2 Krl 7:6). Aramejczycy żyli na wzniesieniach, a topografię tę odzwierciedla fakt, że słowo Aram pochodzi od rdzenia oznaczającego "wyżyny". Aram Naharaim w Księdze Rodzaju 24:10 oznacza "wyżynę dwóch rzek".
Granice Aramu obejmowały szeroki region bezpośrednio na północny wschód od Izraela, rozciągający się do rzeki Eufrat i obejmujący Mezopotamię. Wśród głównych miast zamieszkanych przez starożytnych Aramejczyków były Damaszek (Księga Rodzaju 14:15) i Hamath (Księga Liczb 13:21). Znacznie później zbudowano syryjską Antiochię, o której wspomina Nowy Testament (Dz 11:19; 13:1). Różne królestwa składające się na starożytny Aram stopniowo jednoczyły się pod Damaszkiem, który stał się najbardziej dominującym z królestw aramejskich.
Kiedy Abraham szukał żony dla swojego syna Izaaka, wysłał sługę do krainy Aram, aby znalazł Rebekę (Rdz 24:10; 25:20). Laban, teść Jakuba, jest nazywany Aramejczykiem w Rdz 31:10. Sam Jakub jest nazywany "wędrującym Aramejczykiem" w Księdze Powtórzonego Prawa 26:5, ponieważ zarówno jego matka, jak i dziadek pochodzili z Mezopotamii, dlatego Hebrajczycy uważali ich za Aramejczyków.
Podczas panowania króla Dawida, Aramejczycy z Damaszku przyszli z pomocą innej grupie Syryjczyków. Dawid pokonał ich, a Aramejczycy zostali zmuszeni do płacenia daniny (2 Samuela 8:5-6). Później Aramejczycy połączyli siły z Ammonitami w wojnie przeciwko Izraelowi (2 Samuela 10). Izraelici ponownie pokonali Aram i podporządkowali go sobie. Ten układ trwał aż do panowania króla Salomona (1 Krl 4:21).
Po czasach Salomona Aramejczycy byli odwiecznym cierniem w boku Izraela. Walczyli z Izraelem za czasów króla Achaba, a Izrael wygrał (1 Krl 20). Jednak w innej bitwie zabili Achaba (2 Kronik 18:34). Najechali Izrael (2 Krl 6:8), a później oblegli jego stolicę, Samarię (werset 24). Elizeusz przewidział okrucieństwa, jakich dopuścili się Aramejczycy (2 Krl 8:12). Aramejczycy walczyli z królem Izraela Joramem i zranili go (2 Krl 8:28). Walczyli też z królem Judy Joaszem i zranili go (2 Kronik 24:23-25). Ostateczny upadek Jerozolimy z rąk Babilonu był wspomagany przez Aramejczyków (2 Krl 24:2).
W cudownej demonstracji Bożej łaski i mocy, Elizeusz uzdrowił Syryjczyka Naamana z trądu (2 Krl 5). Naaman, dowódca armii króla Aramu, był wrogiem Izraela, ale uniżył się na tyle, by szukać pomocy Pana. Naaman odkrył, że Bóg jest miłosierny dla wszystkich, którzy Go wzywają - nawet dla Aramejczyków - i to odkrycie drastycznie zmieniło światopogląd Naamana: "Oto teraz wiem, że nie ma na całej ziemi Boga, jak tylko w Izraelu" (2 Krl 5:15).
English
Kim byli Aramejczycy?
