Pytanie
Co Biblia mówi o egoizmie / egocentryzmie? Kto to jest egoista / egoistka?
Odpowiedź
Egoizm to nadmierne skupianie się na sobie lub zajmowanie się sobą, napędzane zawyżonym poczuciem własnej wartości. Egoizm jest zaabsorbowaniem samym sobą, ale może być pozbawiony zawyżonego poczucia własnej wartości. Egoizm odnosi się również do przekonania, że interes własny jest motywacją i/lub właściwym celem wszystkich działań. Ludzka tendencja do bycia egoistą/egoistką nie jest zaskoczeniem z biblijnego punktu widzenia. Jest to również coś, przeciwko czemu Biblia przemawia, a Bóg solidnie rozprawił się z egoistami, takimi jak król Nabuchodonozor (Daniela 4).
U podstaw egoizmu leży ego. Egoizm jest ostatecznie napędzany przez dumę i myślenie, że jest się godnym najwyższej uwagi lub zdolnym do całkowitej samowystarczalności. Czasami egoista może być motywowany przeszłymi krzywdami. Zdrada, nadużycie lub porzucenie mogą sprawić, że dana osoba uwierzy, że zawsze musi dbać o siebie - ponieważ nikt inny tego nie zrobi. Zamiast ufać innym, ktoś, kto został zraniony, może się izolować i wierzyć, że może ufać tylko sobie. Choć nie jest to pycha w naszym rozumieniu, wciąż jest to niebiblijna postawa, która podnosi siebie do rangi boga.
Filipian 2:1-11 to fragment, który mówi o egoizmie. Wersety 3-4 mówią: "Nie czyńcie niczego z egoistycznej ambicji lub próżnej zarozumiałości. Raczej w pokorze ceńcie innych ponad siebie, nie troszcząc się o własne korzyści, lecz każdy z was o dobro innych". Powinniśmy dbać o dobro innych, opierając się na przykładzie Jezusa Chrystusa, który choć jest Bogiem, uniżył samego siebie, by prowadzić ludzkie życie i umrzeć upokarzającą śmiercią w naszym imieniu. Zarówno w Starym, jak i Nowym Testamencie naśladowcy Boga są wzywani do pokory; nie powinniśmy mieć nadmiernego poczucia własnej ważności. Pokora nie jest poniżaniem siebie ani brakiem pewności siebie. Bycie pokornym nie oznacza, że zaniedbujemy własne potrzeby lub nie stawiamy granic. Pokora to raczej dokładna ocena samego siebie, w której rzadziej myślimy o sobie. Nie jesteśmy zaabsorbowani sobą; raczej dostrzegamy potrzeby innych i troszczymy się o nie. Jesteśmy gotowi poświęcić własne preferencje dla dobra innych.
Chrześcijanie rozumieją, że służenie sobie nie jest najwyższym celem. Tym, którzy są egoistyczni przede wszystkim z powodu pychy, Biblia przypomina, że wszystkim brakuje chwały Bożej (Rz 3:23). Każdy z nas jest grzesznikiem, niewolnikiem grzechu, umarłym w poczuciu winy i potrzebującym Zbawiciela (J 8:34; Rz 6:15-23; Ef 2:1-5). Sami z siebie jesteśmy niczym i zasługujemy jedynie na piekło (Jana 3:16-18). W rzeczywistości nie ma usprawiedliwienia dla pychy. Ale w Chrystusie stajemy się nowi (2 Koryntian 5:17). Stajemy się dziećmi Bożymi (Jana 1:12; 1 Piotra 2:9-10). Bóg jest tym, który potwierdza nasze istnienie i nadaje sens naszemu życiu. Egoizm ostatecznie pozostawia ludzi pustymi. Jak każdy grzech, egoizm obiecuje nagrodę, której nie jest w stanie zapewnić (Jakuba 1:14-17; Galacjan 6:8). Jedynie w Bogu możemy znaleźć prawdziwe życie (J 10:10).
Prawda o tym, kim jest Bóg i Jego dar zbawienia rozwiązują opartą na strachu motywację egoizmu. Pierwszy List Piotra 5:5-7 mówi: "Wszyscy zaś przyobleczcie się w pokorę jedni wobec drugich, bo "Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę okazuje". Uniżajcie się więc pod mocną ręką Bożą, aby was podniósł we właściwym czasie. Zrzućcie na Niego wszelki niepokój, bo On troszczy się o was". W Ewangelii Mateusza 6:25-34 Jezus mówi, abyśmy się nie martwili, ale szukali najpierw królestwa Bożego i ufali Mu w naszych potrzebach. Widzimy, jak Bóg troszczy się o wróble i trawę na polu, i ufamy, że jesteśmy dla Niego o wiele więcej warci. Nie musimy troszczyć się o siebie, ponieważ Bóg troszczy się o nas. Tylko On jest w stanie zaspokoić wszystkie nasze potrzeby i możemy ufać, że to zrobi.
Tylko Bogu należy oddawać cześć. On jest najważniejszy. Nigdy nie możemy zająć Jego miejsca - albo myśląc o sobie tak wysoko, że wierzymy, iż zasługujemy na bycie w centrum uwagi, albo pozostając w zranionym stanie, który powoduje, że nie ufamy wszystkim. Egoizm jest naturalną ludzką skłonnością. Jest to jednak tendencja zrodzona z grzechu, która prowadzi jedynie do rozczarowania. Odrzucając egoizm, chrześcijanie są wezwani do powierzenia się Bogu. Z miłości, którą On nas obdarza, mamy kochać innych (J 13:34-35). Jesteśmy wezwani do stawiania innych ponad sobą, troszczenia się o innych i zaspokajania ich potrzeb. Ostatecznie mamy całkowicie oddać nasze życie Bogu, oddając Mu cześć, kochając Go całą naszą istotą i kochając innych Jego miłością (Mt 22:37-40; Ga 6:2-10). Życie odnajdujemy w dawaniu siebie, a nie w stawianiu siebie na pierwszym miejscu (Mt 16:24-25).
English
Co Biblia mówi o egoizmie / egocentryzmie? Kto to jest egoista / egoistka?
