Pytanie
Co Biblia mówi o wściekłości na drodze?
Odpowiedź
Wściekłość drogowa - termin ukuty pod koniec lat osiemdziesiątych XX wieku - oznacza stosunkowo nowoczesne zjawisko. Agresywna jazda samochodem nie istniała w czasach starożytnych. Tak więc, aby docenić to, co Biblia mówi o wściekłości na drodze, należy zrozumieć ten termin i rozważyć podstawowe skłonności, które napędzają to zachowanie.
Wściekłość drogowa i agresywna jazda są często używane zamiennie, ale według National Highway Traffic Safety Administration (NHTSA) nie są one tym samym. Agresywna jazda polega na prowadzeniu pojazdu silnikowego w sposób, który zagraża lub może zagrażać ludziom lub mieniu. Wściekłość drogowa to agresywna jazda, która przekracza granicę brutalnych przestępstw (https://one.nhtsa.gov/people/injury/research/aggressionwisc/chapter_1.htm, dostęp 5/30/23). Oba te zachowania są potencjalnie niebezpieczne i śmiertelne. Ani agresywna jazda, ani wściekłość drogowa nie przynoszą czci i chwały Bogu, a zatem nie są odpowiednie dla Jego dzieci (zob. 2 Koryntian 12:20; Przysłów 8:13).
Przykłady niebezpiecznych zachowań za kierownicą, które mogą prowadzić do poważniejszych incydentów wściekłości na drodze, to nadmierna prędkość, nie ustąpienie pierwszeństwa przejazdu, podążanie zbyt blisko, lekkomyślna zmiana pasa ruchu bez sygnalizacji, blokowanie lub ściganie innego kierowcy, przejeżdżanie na czerwonym świetle lub znaku stopu, zajeżdżanie drogi, a następnie zwalnianie, znane również jako "brake checking" (używanie hamulców w celu ukarania innego kierowcy), trąbienie klaksonem, miganie reflektorami, krzyczenie, przeklinanie i niegrzeczne gestykulowanie. Przypadki wściekłości drogowej obejmują zmuszanie innego kierowcy do zjechania z drogi, uderzanie w inny pojazd oraz strzelanie z pistoletu z samochodu. Chociaż Biblia nie odnosi się do tych konkretnych zachowań, mówi o nieodłącznym grzechu, który je motywuje i wzywa wierzących, aby pozwolili Duchowi Świętemu wydawać owoce pokory, łagodności, cierpliwości, uprzejmości, samokontroli i innych cech charakteru Chrystusa w ich życiu (Galacjan 5:22-26).
Bez względu na to, w jaki sposób jest okazywany, gniew pochodzi z dumnego serca (Marka 7:21-22; Psalm 10:2-11; Hioba 36:8-9). Pismo Święte ujawnia, że ci, którzy pozwalają dumie rządzić swoim sercem, ostatecznie chcą sami być Bogiem (zob. Ezechiela 28:2; 2 Tesaloniczan 2:4), a zatem dumni dążą do kontroli. Wściekłość na drodze jest wyrazem samowoli, domagającej się własnej drogi bez względu na wynik. Biblia wyraźnie stwierdza, że "pycha prowadzi na zatracenie" (Prz 16:18; zob. też Prz 11:2; 29:23). Pokora natomiast przynosi Bożą łaskę i życie (Prz 3:34; 22:4; Ps 25:9; 138:6; Jk 4:6).
Gdy kierowca wpada w szał na drodze, traci kontrolę nad swoim temperamentem i reaguje zgodnie ze swoją grzeszną naturą w gniewnym, wrogim i egocentrycznym odwecie. Jest to oznaka głupoty, ponieważ tylko głupcy "dają pełny upust swojej złości, ale mądrzy w końcu się uspokajają" (Prz 29:11). Apostoł Paweł zachęca wierzących, by porzucili swoją starą, grzeszną naturę i pozwolili Duchowi Świętemu odnowić swoje myśli i postawy. "Nie grzeszcie, pozwalając, by panował nad wami gniew", pisze Paweł, "[...] bo gniew daje oparcie diabłu" (Efezjan 4:26-27, NLT). Jeśli nadal pobłażamy grzesznemu ciału, "sprowadzamy smutek na Świętego Ducha Bożego" (werset 30, NLT). Zamiast tego musimy "pozbyć się wszelkiej goryczy, gniewu, złości, ostrych słów i ... wszelkiego rodzaju złego zachowania" (werset 31, NLT). Podobnie, w Liście do Galacjan 5:19-20, Paweł wymienia te uczynki ciała związane z gniewem, wytwarzane przez grzeszną naturę: "wrogość, kłótnie, zazdrość, wybuchy gniewu" i "samolubne ambicje" (NLT).
Jako chrześcijanie, nasza nowa natura odzwierciedla charakter Chrystusa, który poucza nas, abyśmy "nadstawiali drugi policzek", gdy ktoś nas skrzywdzi (Mateusza 5:39; zob. także Lamentacje 3:30), abyśmy nie "zatrzymywali [naszej] koszuli" (lub naszego miejsca na pasie ruchu), jeśli ktoś o to poprosi (Łukasza 6:27-36), oraz abyśmy byli cierpliwi, kochający i uprzejmi wobec innych (Mateusza 6:14-15; zob. także Galatów 5:22; Kolosan 1:10-11). Gdy jakiś kierowca zajeżdża nam drogę i spowalnia nas, musimy pamiętać, by "nie czynić niczego z samolubnej ambicji lub próżnej zarozumiałości. Raczej w pokorze cenić innych ponad siebie" (Filipian 2:3). Boskie postawy pokory i miłości doprowadzą nas do bycia łaskawymi dla innych kierowców i wybaczania im, gdy popełnią wobec nas domniemane zło. Zamiast narażać siebie i innych na niebezpieczeństwo, będziemy mieć na uwadze dobro i bezpieczeństwo wszystkich na drodze, w tym pasażerów naszych własnych samochodów.
Wierzącym nakazuje się podporządkowanie władzom rządzącym i przestrzeganie prawa kraju (Rz 13:1-2). W kontekście prowadzenia samochodu, podporządkowanie się oznacza przestrzeganie przepisów prawa drogowego i stosowanie się do znaków drogowych i policji.
Biblijne przesłanie jest jednoznaczne - wściekłość na drodze i wszelkie niebezpieczne lub agresywne obchodzenie się z samochodem są nieodpowiednie dla wierzących. Niemniej jednak, jazda samochodem może być niezwykle stresująca i frustrująca, wydobywając z ludzi to, co najgorsze. Psychologowie sugerują, że pewne czynniki ryzyka, takie jak wysoki stres życiowy, wyparty gniew, nadużywanie narkotyków i alkoholu oraz nierozwiązane traumy emocjonalne mogą sprawić, że niektórzy kierowcy będą bardziej podatni na agresywne reakcje na drodze (www.apa.org/topics/anger/road-rage, dostęp 5/30/23).
Zatłoczone autostrady, lekkomyślni kierowcy i potencjalne scenariusze wściekłości na drodze są nieuniknione, o ile ludzie nadal będą prowadzić. Dlatego wierzący muszą uzbroić się w pokorę Chrystusa za każdym razem, gdy wsiadają za kierownicę. Biblia wzywa nas, byśmy odpuszczali urazy, powstrzymywali się od odwetu w grzesznym gniewie i szli naprzód (Psalm 37:8; Przysłów 15:1,18; Jakuba 1:20; Kaznodziei 7:9). Jeśli nie potrafimy kontrolować naszego gniewu, powinniśmy zwrócić się o pomoc do innego wierzącego lub wykwalifikowanego doradcy. Stawka jest zbyt wysoka, by ignorować zły humor.
English
Co Biblia mówi o wściekłości na drodze?