Pytanie
Czy Bóg kocha ludzi, którzy są w piekle?
Odpowiedź
To ważne pytanie, a krótka odpowiedź brzmi "tak". Bóg kocha ludzi w piekle. Jednak wyjaśnienie tej odpowiedzi jest trudne z co najmniej trzech powodów. Po pierwsze, we współczesnej kulturze zachodniej piekło jest karykaturalnie przedstawiane jako głupie lub błahe. Wystarczy pomyśleć o tym, jak często piekło jest przedstawiane jako podziemna sieć jaskiń, w których czai się jaskrawoczerwony, rogaty diabeł z widłami.
Po drugie, koncepcja miłości została przekształcona w uniwersalną ideę opartą na uczuciach, aby pasowała do każdego ulotnego obiektu ludzkiego pożądania.
Po trzecie, wielu ludzi wyobraża sobie Boga jako brodatego starca siedzącego gdzieś w chmurach, jak człowieka z dodatkowymi mocami. Musimy pozbyć się tych punktów, zanim zrozumiemy, jak Bóg może kochać ludzi w piekle.
Zacznijmy od ostatniego punktu. Jeśli Bóg jest pojmowany jako skończona, stworzona postać, to doktryna boskiej sprawiedliwości nie będzie miała większego sensu. Jego wszechwiedza, doskonałość, sprawiedliwość, świętość i dobroć nie są możliwe, jeśli Bóg nie jest nieskończony i transcendentny; istoty skończone nie mogą być zasadniczo doskonałe itp. Niestety, wielu ludzi wyobraża sobie Boga na podobieństwo człowieka. Kiedy myślimy, że Bóg jest taki jak my, ale ma supermoce, popełniamy wielki błąd. Bóg nie jest istotą w kosmosie, On jest samym bytem (Wj 3:14; Dz 17:24-29). On przekracza kosmos. Ma to kluczowe znaczenie dla kwestii Boga kochającego ludzi w piekle, ponieważ kiedy 1 Jana 4:8 mówi: "Bóg jest miłością", oznacza to, że samą istotą Boga jest miłość. Nie oznacza to, że Bóg kocha swoje stworzenie, ponieważ robi ono coś dla Niego lub że przechodzi zmiany nastroju, mając dobre i złe dni. Nie oznacza to, że na Boga wpływa to, co dzieje się w czasie. Bóg kocha ludzi po prostu dlatego, że jest tym, kim jest. Z tego powodu na Bożą miłość nie wpływają nasze działania ani nasze położenie. Bóg kocha ludzi w piekle.
Termin miłość, w chrześcijańskim znaczeniu, dotyczy pragnienia tego, co jest dobre dla drugiej osoby. Pragnąć czyjegoś dobra, to najpierw rozeznać, co byłoby dla niego dobre, a następnie działać w tym kierunku. Miłość sama w sobie nie jest namiętnością ani emocją. Kiedy mówimy, że Bóg jest miłością, mamy na myśli, że samą naturą Boga jest ofiarna miłość do innych. Miłość ta została zilustrowana na krzyżu, gdzie Jezus oddał swoje życie, aby dać nam życie wieczne (J 3:16). Boska istota zna i pragnie dobra wszystkich stworzeń.
Popkultura podchodzi do piekła z lekceważeniem. Ludzie od niechcenia mówią ludziom, że pójdą do piekła lub zakładają, że piekło będzie wielką imprezą. Z biblijnego punktu widzenia to, co powszechnie nazywa się "piekłem", jest czymś odrażającym. Biblia mówi, że po śmierci niegodziwa dusza przebywa w świadomych mękach aż do przyszłego zmartwychwstania (zob. Łk 16:19-31). Po zmartwychwstaniu i sądzie ostatecznym, niegodziwcy zostaną wrzuceni do jeziora ognia (Objawienie 20:11-15). Podczas gdy sprawiedliwi zamieszkają z Bogiem na wieki, niesprawiedliwi będą od Niego oddzieleni. Nie oznacza to, że obecność Boga jest nieznana lub nieobecna; raczej doświadczenie Boga jest inne.
Jak to jest, że Bóg kocha ludzi w piekle? W jaki sposób pragnie On dobra tych, którzy są od Niego oddzieleni?
Dobrze jest, gdy stworzenie i Stwórca są zjednoczeni, tak jak na początku (Rdz 1-2). Grzech powoduje zerwanie tej jedności. Grzech może być zatem postrzegany jako wewnętrzne odwrócenie się stworzeń od ich własnego dobra. Nawykowy grzech staje się wzmacniającym cyklem oddalania się od Boga. Bez uzdrawiającej i odkupieńczej miłości Chrystusa, skłaniającej stworzenia z powrotem ku Bogu, będą one trwać w swoim rujnującym stanie. Stworzenie może znienawidzić Boga, ponieważ decyduje się kochać siebie i szukać wszystkiego poza Bogiem, pomimo pojednawczej dobroci i łaski okazanej mu na niezliczone sposoby.
Bóg kocha swoje stworzenie - Jego naturą jest miłość - ale ta miłość objawia się inaczej dla niepokutującego stworzenia i dla pokutującego. Jest to ta sama miłość, doświadczana z dwóch perspektyw. Analogicznie, dwie osoby przebywające na zewnątrz w jasny, słoneczny dzień mogą mieć bardzo różne doświadczenia, jeśli jedna znajduje się w słońcu, a druga w cieniu. W obu przypadkach słońce jest takie samo; to doświadczenie stworzeń jest różne, w zależności od ich sytuacji względem słońca. W podobny sposób doświadczenie Boga przez stworzenie jest inne w piekle niż w niebie. Zamiast doświadczać pełni Bożej łaski, człowiek w piekle doświadcza pełni Bożego gniewu.
English
Czy Bóg kocha ludzi, którzy są w piekle?
