Pytanie
Czym jest omen?
Odpowiedź
Omen to znak o proroczym znaczeniu, który zwiastuje wyjątkowo znaczące lub katastrofalne wydarzenie. Zjawiska naturalne, dziwne wady wrodzone lub zwierzęta zachowujące się w niewytłumaczalny sposób są powszechnie postrzegane jako omen. Omeny mogą być dobre lub złe, to znaczy mogą przepowiadać dobre, pozytywne wydarzenia lub złe, szkodliwe. Osoby przesądne mogą uznać znalezienie grosza za dobry omen, ale czarny kot przecinający ich ścieżkę za zły omen.
Omeny są ściśle związane z wróżeniem i wróżbiarstwem, ponieważ omen musi zostać "odczytany" lub "wróżony" przez kogoś, kto wie jak to zrobić. W całym starożytnym świecie wierzono w omeny (określane również jako znaki), wróżono i przestrzegano ich. Na przykład w starożytnej Asyrii, jeśli król otrzymał zły omen, ukrywał się, a Asyryjczycy umieszczali na tronie fałszywego króla w oczekiwaniu, że złe wydarzenie spotka fałszywego króla zamiast prawdziwego.
Znaki czasami pojawiały się w Biblii w powiązaniu z proroctwami Boga. Prorok Izajasz powiedział, że on i jego dzieci byli "znakami i symbolami" dla Izraela (Iz 8:18). Imiona dzieci Izajasza miały znaczenie dla przyszłości Izraela (zob. Izajasza 8:1-4). Ponadto Bóg kazał Izajaszowi chodzić nago i boso jako "znak i przepowiednia o Egipcie i Etiopii," (Izajasza 20:3). W tym przypadku Bóg umieścił nagość Izajasza w zasięgu wzroku tych skazanych na zagładę krajów jako znak dla nich o ich zniszczeniu. Innym boskim proroctwem, któremu towarzyszy znak w Księdze Izajasza, jest wsteczny ruch cienia na zegarze słonecznym (Izajasza 38:7-8). Te wydarzenia - te "znaki" - były wyraźnym potwierdzeniem Bożego planu.
Inny przykład znaku lub "omenu" miał miejsce przed exodusem. Bóg wysłał Mojżesza do faraona ze znakiem: kiedy Mojżesz rzucił swoją laskę, Bóg zamienił ją w węża. Cud ten miał na celu przekonanie tych, którzy nie wierzyli (Wj 4:1-5). Obecność węża na dworze królewskim również powinna być dla faraona znakiem nadchodzących plag, ale nie zważał on na ten omen. Inną osobą, która tragicznie nie zważała na boskie znaki, był Poncjusz Piłat. Podczas procesu Jezusa żona Piłata wysłała mu pilną wiadomość: "Nie miej nic wspólnego z tym niewinnym człowiekiem, bo wiele dziś wycierpiałam we śnie z jego powodu" (Mateusza 27:19).
Takie znaki pojawiały się w Biblii, zwykle za pośrednictwem Bożych proroków, gdy służyło to Bożym celom. Jednak Biblia wyraźnie zabrania wszelkiego rodzaju wróżbiarstwa: "niech nie znajdzie się u ciebie taki, który przeprowadza swego syna czy swoją córkę przez ogień, ani wróżbita, ani wieszczbiarz, ani guślarz, ani czarodziej, ani zaklinacz, ani wywoływacz duchów, ani znachor, ani wzywający zmarłych; gdyż obrzydliwością dla Pana jest każdy, kto to czyni, i z powodu tych obrzydliwości Pan, Bóg twój, wypędza ich przed tobą." (Powtórzonego Prawa 18:10-12). Nie żyjemy według przesądów i nie powinniśmy szukać dobrych lub złych wróżb. Nasze zrozumienie świata duchowego nie pochodzi z okultyzmu. Bóg dał nam ostateczny znak swojej dobroci, miłości i łaski w Jezusie Chrystusie (1 Jana 4:9). Biblia jest naszym źródłem duchowego wglądu (2 Piotra 1:19-21).
English
Czym jest omen?
