Pytanie
Czym jest grzech?
Odpowiedź
Biblia wyraża złożoną koncepcję grzechu z różnych punktów widzenia za pomocą kilku hebrajskich i greckich słów. W tym artykule przeanalizujemy niektóre z tych słów, aby zrozumieć naturę grzechu i jego związek z charakterem Boga. Niemniej jednak główną ideą Pisma Świętego jest to, że grzech jest ludzkim stanem oddzielenia lub wyobcowania od Boga, wynikającym z wewnętrznej postawy buntu przeciwko Bogu (Marka 7:20-23; Łukasza 13:34).
Początki grzechu sięgają odmowy Adama i Ewy posłuszeństwa wyraźnemu nakazowi Boga (Rdz 3). U podstaw grzechu leży bunt, a buntownicza, grzeszna natura zainfekowała całą ludzkość od czasu upadku (zob. Powtórzonego Prawa 9:7; Izajasza 30:9; Psalm 51:5; Efezjan 2:3). Grzech nie jest zabawką. Jak powiedział Spurgeon: "Mały cierń może spowodować wiele cierpienia. Mała chmurka może zasłonić słońce. Małe lisy psują winorośl, a małe grzechy wyrządzają szkodę delikatnemu sercu" (Morning and Evening, Poranek, 30 maja).
Jedna z biblijnych perspektyw grzechu odnosi się do łamania lub naruszania Bożego prawa (1 Jana 3:4; Jakuba 2:8-11). Bóg ustanowił prawo jako ideał lub standard prawości dla ludzkiego zachowania (Powtórzonego Prawa 6:24-25). Każde "przekroczenie" (hebr. ‛ābar; grec. parabasis) lub "przekroczenie ustalonych przez Boga granic" ludzkiej wolności jest grzechem (Jakuba 2:8-11). Inne greckie i hebrajskie słowa w Biblii opisują grzech jako łamanie prawa, bezprawie, fałszywy krok i wkroczenie na zakazany grunt (zob. 1 Jana 3:4; Rzymian 4:15; 7:10-25). Według słownika biblijnego ATS grzech to "każda myśl, słowo, pragnienie, działanie lub zaniechanie działania, sprzeczne z prawem Bożym lub wadliwe w porównaniu z nim".
Najczęściej używanymi słowami oznaczającymi "grzech" zarówno w Starym, jak i Nowym Testamencie są ḥāṭā' w języku hebrajskim i hamartanō w języku greckim, które początkowo oznaczały "chybić celu" lub "uchybić obowiązkowi" (zob. Rz 3:23). Z greckiego słowa wywodzi się teologiczny termin hamartiologia, który oznacza nauka o grzechu. Grzesznicy buntują się przeciwko Bogu i naruszają Jego standardy prawego zachowania. Wykraczają poza granice, mijają się z celem i nie wypełniają Bożych zamierzeń dotyczących ich życia.
Inne aspekty grzechu wyrażone w Biblii to brak wiary w Boga (Rzymian 14:23); czynienie zła (Powtórzonego Prawa 32:5; Rzymian 7:21-24); bezbożność (Judy 1:14-15); zatajanie prawdy lub fałszywe mówienie o Bogu (Ozeasza 7:13; Rzymian 1:18); nieposłuszeństwo (Efezjan 5:5-6); i zbaczanie z Bożej drogi lub zwracanie się ku "własnej drodze" (Izajasza 53:6).
Słowa oznaczające "grzech" różnią się w zależności od angielskich tłumaczeń i kontekstu: bezbożność, wykroczenie, występek, nieprawość, niesprawiedliwość i inne. Biblia mówi również o "ciele", które jest złym korzeniem wszelkiego grzechu, deprawacją przekazaną przez Adama wszystkim jego dzieciom.
Bóg jest doskonale sprawiedliwy, święty i bezgrzeszny (Habakuka 1:13; Powtórzonego Prawa 32:4; Jozuego 24:19; Izajasza 6:3; 1 Piotra 2:22). Nienawidzi grzechu i jego destrukcyjnego wpływu na ludzi (Psalm 11:5; 2 Samuela 11:27; Przysłów 6:16-19; Zachariasza 8:17). Grzech skazuje ludzi na śmierć: "Bo grzech jest żądłem, którego skutkiem jest śmierć" (1 Koryntian 15:56; zob. też Rodzaju 2:17; Rzymian 5:12-14; Efezjan 2:1).
Ważne jest, aby to Biblia definiowała grzech, a nie my sami. Ludzką tendencją jest oznaczanie rzeczy jako "grzeszne", aby dostosować się do naszych własnych niechęci i upodobań. Biblia zapewnia obiektywny standard, którego potrzebujemy. Jeśli Biblia mówi, że coś jest grzechem, musimy zgodzić się z tą oceną. Jeśli Biblia nie mówi, że coś jest grzechem i nie narusza żadnej biblijnej zasady, możemy swobodnie kształtować własne przekonania na ten temat.
Bóg w swojej miłości, miłosierdziu i łasce zapewnił rozwiązanie problemu grzechu poprzez odkupieńczą ofiarę Chrystusa, swojego Syna (Mt 26:27-28; Rz 5:6-9; 6:21-23; 8:1-4; Ef 1:7). Jezus przyszedł, aby uwolnić nas od grzechu i przekleństwa śmierci (1 List Jana 1:7; 3:3-10; List do Rzymian 6:18). Kiedy jako chrześcijanie upadamy, mamy wiernego Orędownika, któremu możemy wyznać nasze grzechy i otrzymać Jego pełne miłości przebaczenie (1 Jana 1:8-2:2).
Chwalimy Boga w Jego absolutnej bezgrzesznej doskonałości, ponieważ On nas kocha (Jana 3:16; 1 Jana 4:7-8, 10-11). Objawił On wielkość swojej miłości "posyłając Chrystusa, aby umarł za nas, gdyśmy byli jeszcze grzesznikami" (Rzymian 5:8, NLT). "On tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą." (2 Koryntian 5:21, Biblia Warszawska). W Chrystusie zostaliśmy obmyci, uświęceni i usprawiedliwieni (zob. 1 Koryntian 6:11). Bóg przebaczył buntownikom i pojednał wrogów. "Obdarzył nas" bogactwem swojej łaski (Efezjan 1:8) i zsyła na nas miłosierdzie za miłosierdziem, dobroć za dobrocią. Jak możemy nie chwalić i "Bogu niech będą dzięki za niewysłowiony dar jego." (2 Koryntian 9:15, Biblia Warszawska)?
Podczas gdy my uciekaliśmy od Niego w całkowitym buncie, On powołał nas "z ciemności do swego wspaniałego światła", abyśmy stali się "własnością Boga", abyśmy mogli "pokazać innym dobroć Boga" (1 Piotra 2:9). Chwalimy Boga, ponieważ kocha nas pomimo naszych słabości i skłonności do upadków. Jako grzesznicy odkupieni krwią Baranka, dlatego "Przystąpmy tedy z ufną odwagą do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i znaleźli łaskę ku pomocy w stosownej porze." (List do Hebrajczyków 4:16).
English
Czym jest grzech?
