Pytanie
Czym jest chmura chwały? Czy chmura chwały jest biblijna?
Odpowiedź
W poprzednim stuleciu niektóre kościoły zaczęły zgłaszać pojawienie się „chmury chwały” – wierzyły, że jest to fizyczny przejaw obecności Boga w postaci błyszczącej chmury, która unosiła się nad nabożeństwami. Takie chmury były zgłaszane podczas nabożeństw na całym świecie, od jednoizbowych kościołów domowych w Brazylii po megakościoły w Kalifornii.
Ci, którzy byli świadkami tego zjawiska, opisują je jako błyszczący rój złocistych cząstek, które osadzają się na skórze i włosach, a następnie znikają w górę. Niektórzy opisują ręce i twarze pokryte olejem lub błyszczącą pozostałością, która powraca nawet po wytarciu. Istnieją również doniesienia o piórach lub „klejnotach” spadających z tych chmur. Niektórzy pastorzy, zazwyczaj należący do ruchu charyzmatycznego lub zielonoświątkowego, twierdzą, że chmura otoczyła ich przed kazaniem tak bardzo, że ledwo widzieli zgromadzonych wiernych. Przypisują to namacalnej obecności Boga, który namaścił ich do głoszenia kazań. Jako biblijną podstawę wykorzystują fragmenty Starego Testamentu, takie jak 2 Kronik 5:14; 1 Królów 8:11; Ezechiel 10:4 i Wyjścia 40:35.
Termin „chmura chwały” nie występuje nigdzie w Piśmie Świętym i wielu słusznie zastanawia się, czy coś takiego jest biblijne. Istotne jest to, że „teksty dowodowe” dotyczące chmury chwały pochodzą wyłącznie ze Starego Testamentu. Nowy Testament nie zawiera żadnych przykładów objawiania się Boga w takiej chmurze. Ponieważ Kościół żyje zgodnie z przymierzem Nowego Testamentu, nie mamy podstaw, aby wierzyć, że takie zjawisko jest prawdziwym dziełem Boga.
Pierwsza biblijna wzmianka o obecności Boga w obłoku znajduje się w Księdze Wyjścia 13:21. Gdy Izraelici zmierzali do Ziemi Obiecanej, „Pan szedł przed nimi w słupie obłoku w ciągu dnia, aby im wskazywać drogę, a w nocy w słupie ognia, aby im świecić, aby mogli iść w dzień i w nocy”. Księga Wyjścia 40:35 łączy obłok z chwałą Bożą: „A Mojżesz nie mógł wejść do namiotu zgromadzenia, ponieważ obłok spoczywał na nim, a chwała Pana wypełniała przybytek”. Aby wypełnić przybytek, „chwała Pana” musiała mieć fizyczną postać rozpoznawalną dla ludzi. Jednak w Piśmie Świętym nie ma żadnej wzmianki o tym, że chmury były błyszczące lub wypełnione złotym pyłem. W rzeczywistości za każdym razem, gdy w kontekście Boga pojawia się wzmianka o złocie lub klejnotach, są one zawsze najczystszej jakości. Żaden niezależny gemmolog nigdy nie potwierdził autentyczności żadnego z elementów wytworzonych podczas tych nabożeństw.
Pan powiedział Mojżeszowi: „Nikt nie może mnie ujrzeć i pozostać przy życiu” (Księga Wyjścia 33:20). Pozwolił Mojżeszowi jedynie na przelotne spojrzenie na swoją chwałę (Księga Wyjścia 33:22–23). Ci, którzy spotkali chmurę chwały Bożej w Starym Testamencie, często nie byli w stanie się do niej zbliżyć (zob. Księga Wyjścia 40:34–35; 2 Kronik 7:2 i 1 Królewskiej 8:11). Natomiast ci, którzy doświadczają współczesnej wersji „chmury chwały”, witają ją śpiewem, tańcem, okrzykami i rozkoszowaniem się otaczającym ich blaskiem. Taka reakcja jest niezgodna z relacjami biblijnymi. Kiedy chwała Boża była obecna w chmurze, moc Jego obecności była tak przytłaczająca, że śmiertelnicy nie mogli do niej wejść.
Ezechiel naprawdę doświadczył chwały Pana. Pisze: „Jak wygląd tęczy w chmurach w deszczowy dzień, tak było promieniowanie wokół niego. Tak wyglądała chwała Pana. Kiedy to zobaczyłem, upadłem na twarz i usłyszałem głos mówiącego” (Ezechiel 1:28; por. 44:4). Kiedy Pan dał Izajaszowi wizję swojej chwały, Izajasz zareagował wołaniem: „Biada mi! Jestem zgubiony! Jestem bowiem człowiekiem o nieczystych wargach i mieszkam wśród ludu o nieczystych wargach, a moje oczy widziały Króla, Pana Zastępów” (Izajasz 6:5). Skrajna pokora, granicząca z przerażeniem, zawsze towarzyszyła objawieniom chwały Bożej w Starym Testamencie (2 Kronik 5:14; 7:3; Izajasz 6:5). Reakcje Ezechiela i Izajasza na chwałę Pana nie przypominały w niczym reakcji współczesnych członków kościołów charyzmatycznych.
Bóg objawił swoją chwałę na tysiące sposobów (Psalm 19:1), z których najważniejszym jest Osoba Jego Syna. Jezus stwierdził, że widzieć Go i poznać Go oznacza widzieć chwałę Boga. W Ewangelii Jana 11:40 powiedział swoim uczniom: „Czyż nie powiedziałem wam, że jeśli uwierzycie, ujrzycie chwałę Boga?”. Powiedział również: „Kto mnie widział, widział Ojca” (J 14:9). Dał swoim dzieciom Ducha Świętego, co oznacza, że nosimy chwałę Bożą wszędzie, gdziekolwiek się udajemy (1 Kor 6:19; 2 Kor 5:5).
Chociaż Pan Bóg może objawić się w dowolny sposób, nie potrzebuje błyszczącej chmury, aby przekazać swoją obecność tym, którzy przyjęli Jego ofertę zbawienia. Nie szukamy znaków (Mt 16:4). Możemy cieszyć się Jego obecnością w każdej chwili każdego dnia, poddając się Mu i wybierając życie w Duchu (Ga 5:16, 25).
English
Czym jest chmura chwały? Czy chmura chwały jest biblijna?
