Pytanie
Jakie jest znaczenie słowa charis w Biblii?
Odpowiedź
Greckie słowo charis ma w Biblii wiele znaczeń. Charis można zwięźle zdefiniować jako "łaskę", czyli "niezasłużoną przychylność Boga". Termin charis i temat łaski przenikają Nowy Testament na różne sposoby. Spośród około 150 wystąpień słowa charis, zdecydowana większość pojawia się w listach apostoła Pawła.
Charis czasami odnosi się do jakości i praktycznej demonstracji przychylnego nastawienia do kogoś. Oznacza niezasłużone działania miłości i współczucia, które pochodzą z serca i woli dawcy. W Ewangelii Łukasza 1:30 Maria znalazła łaskę (charis) u Boga. W Dziejach Apostolskich 7:46 mówi się, że Dawid "cieszył się Bożą łaską [charis]".
W niektórych przypadkach charis oznacza niebiańską łaskę od Boga lub Pana Jezusa Chrystusa, która włącza wierzących do rodziny wiary i napełnia ich mocą. Charyzma dała apostołom sukces w ich misji: "Apostołowie zaś składali z wielką mocą świadectwo o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wielka łaska spoczywała na nich wszystkich." (Dz 4:33; por. 14:26). W Dziejach Apostolskich 6:8, charis jest łaską i mocą, która płynie od Boga i napełnia Szczepana, aby czynił "wielkie cuda i znaki wśród ludu".
Być może najważniejsze użycie charis w Nowym Testamencie, często wyrażane w wyrażeniu łaska Boża, odnosi się do miłosiernego działania Boga w Jezusie Chrystusie, dzięki któremu istoty ludzkie są zbawione. Wuest's Word Studies from the Greek New Testament definiuje to specyficznie nowotestamentowe użycie łaski (charis) jako "spontaniczny akt Boga, który zrodził się z nieskończonej miłości w Jego sercu, w którym zstąpił ze swego tronu sądu, aby wziąć na siebie winę i karę za ludzki grzech, zaspokajając w ten sposób swoją sprawiedliwość, utrzymując swój rząd i umożliwiając obdarzenie zbawieniem grzesznika, który przyjmuje je przez wiarę w Pana Jezusa Chrystusa, który stał się ofiarą za grzech na krzyżu" [Vol. 21, Eerdmans, 1997, str. 138-139).
Charis identyfikuje środki zbawienia, które zapewnia tylko Bóg: "Albowiem objawiła się łaska Boża, zbawienna dla wszystkich ludzi" (Tt 2:11). Zbawcza łaska Boża obejmuje usprawiedliwienie, uświęcenie i uwielbienie (Rz 3:24; 2 Kor 8:6-7; Hbr 2:9; 4:16). Barnaba zauważył, że poganie w Antiochii Syryjskiej otrzymali zbawczą łaskę Bożą (Dz 11:23). Później Paweł i Barnaba zachęcali chrześcijan w Antiochii Pizydyjskiej do kontynuowania zbawczej łaski Bożej (Dz 13:43). Paweł użył terminu charis, gdy oświadczył, że jego życiową misją jest świadczenie o "ewangelii łaski Bożej" (Dz 20:24). Charis niesie ze sobą również ideę wzmacniania wierzących: "bacząc, żeby nikt nie pozostał z dala od łaski Bożej, żeby jakiś gorzki korzeń rosnący w górę, nie wyrządził szkody i żeby przezeń nie pokalało się wielu," (List do Hebrajczyków 12:15; zob. także List Jakuba 4:6 i 1 List Piotra 5:5, 10, 12).
Nowy Testament również używa tych powiązanych greckich słów: charizomai, "dawać łaskawie"; i charisma, "dar, który jest łaskawie dany". Na przykład w 1 Liście do Koryntian 12:4, 9, 28, 30 i 31 termin charyzma zajmuje ważne miejsce w nauczaniu Pawła na temat darów duchowych. Paweł podkreśla, że dary Ducha są darami łaski Bożej. Te duchowe "dary łaski" nie są rozwijane przez naturalne talenty, ale są nadawane wierzącym przez Boga. W książce The Dynamics of Spiritual Gifts (Dynamika darów duchowych) William McRae definiuje dar duchowy jako "boskie obdarzenie członka ciała Chrystusa specjalną zdolnością do służby" (Zondervan, 1976, s. 18).
Łaska (charis) jest życzliwym i hojnym darem Boga dla tych, którzy w Niego wierzą. Przejawia się ona w Jego aktach miłości, miłosierdzia, współczucia, poświęcenia i zbawienia. Łaska uosobiona jest w osobie Jezusa Chrystusa (Jana 1:14, 17). Łaska Boża objawiona w Chrystusie umożliwia nam otrzymanie niezasłużonych korzyści od Ojca. Korzyści te wzbogacają nasze życie i jednoczą nas w ciele Chrystusa. Charis - Boże błogosławieństwo dla niezasługujących - daje nam nową pozycję jako dzieciom Bożym, członkom Jego wiecznej rodziny (Galacjan 4:4-6).
English
Jakie jest znaczenie słowa charis w Biblii?
