Pytanie
Czym jest priscillianizm?
Odpowiedź
Priscillianizm został założony w IV wieku przez Priscilliana, hiszpańskiego biskupa. Ruch ten powstał w rzymskiej prowincji Hispania, odpowiadającej współczesnej Hiszpanii i Portugalii. Nauki pryscylianizmu łączyły w sobie elementy ascetyzmu, mistycyzmu i dualizmu. Jako takie zostały potępione jako heretyckie.
Priscillian, urodzony około 340 r. n.e. w rzymskiej prowincji Galii, był charyzmatycznym przywódcą i zwolennikiem rygorystycznego ascetyzmu, promującym surowy styl życia, który obejmował celibat, post i duchową czystość. Był pod wpływem różnych tradycji filozoficznych i religijnych, takich jak gnostycyzm i manicheizm, które podkreślały nieodłączny konflikt między dobrem a złem (lub duchem a materią).
Priscillianizm kładł nacisk na ascezę, ezoterykę i niekonwencjonalną interpretację Pisma Świętego. Jego zwolennicy praktykowali skrajną samodyscyplinę, powstrzymując się od małżeństwa i wszelkich światowych przyjemności. Wierzyli również w kosmiczną walkę między siłami światła i ciemności, koncepcję zapożyczoną z manicheizmu. Priscillian twierdził, że posiada mądrość dostępną tylko dla nielicznych; w tym celu sięgnął do tradycji gnostyckich, które ceniły tajemną wiedzę (gnozę) aby osiągnąć zbawienie. Jego interpretacje biblijne były często alegoryczne i mistyczne i znacznie różniły się od biblijnego chrześcijaństwa.
Priscillianizm zyskał wielu zwolenników w Hispanii i Galii (dzisiejsza Francja). Jednak jego rozbieżność z biblijnym chrześcijaństwem zaniepokoiła przywódców kościelnych. Kontrowersje te osiągnęły punkt wrzenia na soborze w Saragossie w 380 roku. Priscillianizm został nie tylko potępiony jako heretycki, ale sobór wyraźnie potępił ascetyzm i niekonwencjonalne interpretacje Pisma Świętego. Co gorsza, Priscillian został oskarżony o czary i herezję. W 385 r. cesarz rzymski Magnus Maximus nakazał stracenie Priscilliana, co stanowiło pierwszy przypadek, w którym praktykujący chrześcijanin - nie mniej były biskup - został skazany na śmierć przez rząd pod zarzutem herezji.
Rygorystyczna asceza priscillianizmu stoi w sprzeczności z doktryną chrześcijańskiej wolności. Podczas gdy Biblia nakazuje wierzącym samokontrolę i ostrzega przed nadmiarem (1 Koryntian 9:27), potwierdza również, że prawdziwej sprawiedliwości nie można osiągnąć w przestrzeganiu zasad. W 1 Liście do Tymoteusza 4:1-5 Paweł mówi,
"Teraz Duch wyraźnie mówi, że w późniejszych czasach niektórzy odstąpią od wiary, oddając się zwodniczym duchom i naukom demonów, przez nieszczerość kłamców, których sumienia są wypalone, którzy zabraniają małżeństwa i wymagają powstrzymywania się od pokarmów, które Bóg stworzył, aby były przyjmowane z dziękczynieniem przez tych, którzy wierzą i znają prawdę. Wszystko bowiem, co stworzył Bóg, jest dobre i niczego nie należy odrzucać, jeśli jest przyjmowane z dziękczynieniem, ponieważ zostało uświęcone słowem Bożym i modlitwą."
Dualistyczny światopogląd priscillianizmu, który zakłada fundamentalną opozycję między duchem a materią fizyczną, jest sprzeczny z biblijnym opisem stworzenia. Księga Rodzaju 1:31 mówi: "Bóg widział wszystko, co uczynił, i oto było bardzo dobre". Tak więc materia nie jest z natury zła, a Biblia nigdy nie mówi, że jest.
Nacisk Priscilliana na wiedzę tajemną jest sprzeczny z doktryną odkupienia. Odkupienie nie jest osiągane przez wiedzę; grzesznicy otrzymują zbawienie przez wiarę w przelaną krew Chrystusa (J 20:31). Po otrzymaniu daru zbawienia wierzący będą wzrastać w prawdziwej mądrości i wiedzy, dostępnej dla wszystkich. Paweł wyraża swoje serce dla wszystkich wierzących, gdy mówi: " Zależy mi, by ich serca doznały zachęty i by zjednoczeni w miłości zmierzali do wszelkiego bogactwa całkowitej pewności płynącej ze zrozumienia, do dogłębnego poznania tajemnicy Boga, to jest Chrystusa. (3) W Nim zawarte są wszystkie skarby mądrości i poznania. " (Kolosan 2:2-3).
Alegoryczne lub mistyczne interpretacje Pisma Świętego wypaczają biblijną prawdę. Sama Biblia ostrzega przed przekręcaniem jej nauk. Drugi List Piotra 3:16 stwierdza: "On [Paweł] pisze w ten sam sposób we wszystkich swoich listach, mówiąc w nich o tych sprawach. Jego listy zawierają rzeczy trudne do zrozumienia, które ludzie nieświadomi i niestali zniekształcają, podobnie jak inne Pisma, na własną zgubę". To ostrzeżenie podkreśla znaczenie wiernej i dokładnej interpretacji. Zniekształcenia Pisma Świętego prowadzą do zniszczenia.
Priscillianizm to nic innego jak koktajl gnostycyzmu i manicheizmu, które są heretyckimi doktrynami. Zamiast ulegać fałszywym naukom, wierzący powinni pozostać ugruntowani w Słowie Bożym. W ten sposób będziemy wzrastać i dojrzewać w Chrystusie, który jest sprawcą i dokończycielem naszej wiary (Hbr 12:2).
English
Czym jest priscillianizm?
