Pytanie: Czy to źle, że mężczyźni są zniewieściali, a kobiety są męskie?
Odpowiedź:
Aby odpowiedzieć na to pytanie, musimy zdefiniować niektóre pojęcia. Ludzie są różni. Nie jesteśmy klonami spod formy, podzielonymi tylko według płci. Mężczyzna o drobnej budowie ciała z naturalnie miękkim głosem może być przez niektórych uważany za zniewieściałego, ale równie dobrze może radośnie akceptować swoją płeć, jak umięśniona karykatura męskości. Budowa ciała człowieka i jego naturalne atrybuty są darami od Boga i nie powinny być przedmiotem kpin. To samo dotyczy kobiet. Niektóre kobiety są bardziej stereotypowo kobiece niż inne. Ich pragnienia i zainteresowania korespondują z przyjętym ideałem tego, co to znaczy być kobietą. Ale „chłopczyca” może oddawać Bogu cześć tak samo jak dziewczęca dziewczyna, jeśli przyjmuje Jego zamiary dla niej i wychwala Go swoimi darami.
Dla celów tego artykułu definiujemy zniewieściałość (dla mężczyzn) i męskość (dla kobiet) jako wybory stylu życia wbrew płci danej osoby otrzymanej od Boga. W Starym Testamencie słowo przetłumaczone jako "zniewieściały" jest również używane w odniesieniu do męskich prostytutek (5 Ks. Mojżeszowa 23.17; 1 Ks. Królewska 22.46). W Nowym Testamencie, greckie słowo przetłumaczona jako "zniewieściały" oznacza "miękki i delikatny." W 1 Koryntian 6.9, słowo to jest wymienione rozdzielnie od homoseksualności, wskazując, że nie są synonimami. "Zniewieściały" mężczyzna w tym wersecie jest kimś, kto odrzucił swoją męskość i identyfikuje się jako kobieta. Może być aktywny seksualnie lub nie, ale intencjonalnie wybrał, by żyć jako "miękka i delikatna" osoba, zamiast przyjąć tożsamość mężczyzny otrzymaną od Boga. Przybiera cechy kobiety i odnosi się do innych mężczyzn, podobnie jak kobiety.
Gdy Bóg zaprojektował mężczyznę i kobietę (1 Ks. Mojżeszowa 5.2), On stworzył znacznie więcej aniżeli tylko różnice fizyczne. Mężczyźni i kobiety zostali stworzeni, aby wypełnić różne role w stworzeniu i w naszej relacji z Panem. Odrzucenie tych Bożych przypisanych ról jest przejawem buntu przeciwko naszemu Stworzycielowi. Kiedy ludzie przeciwstawiają się Bogu i decydują, że mogą żyć w dowolny sposób, Bóg pozwala im podążać za ich zboczonymi żądzami wraz z ich naturalnymi konsekwencji. Rzymian 1.26-27 mówi, "Dlatego wydał ich Bóg na łup sromotnych namiętności; kobiety ich bowiem zamieniły przyrodzone obcowanie na obcowanie przeciwne naturze, podobnie też mężczyźni zaniechali przyrodzonego obcowania z kobietą, zapałali jedni ku drugim żądzą, mężczyźni z mężczyznami popełniając sromotę i ponosząc na sobie samych należną za ich zboczenie karę."
Perwersja nasila się, gdy kobiety i mężczyźni porzucają swoją wyznaczoną przez Boga tożsamość i próbują przyjąć cechy płci przeciwnej. Mężczyźni stają się jak kobiety, a kobiety stają się jak mężczyźni. Grzech tkwi w naszych wyborach, a nie w naszych naturalnych różnicach. Musimy być ostrożni w przypisywaniu określonych cech każdej z płci w oparciu o nasze własne normy kulturowe. W niektórych kulturach, mężczyźni trzymający się za ręce czy całujący się w policzek są oznaką przyjaźni, a nie oznaką kobiecości czy homoseksualizmu. W czasach Jezusa, mężczyźni nosili długie szaty i leżeli przy stole, opierając się o siebie wzajemnie (Ew. Jana 21.20). Ale te różnice kulturowe w żadnym razie nie wskazują na odrzucenie męskości.
Zjawisko odwrócenia płci nasila się w naszych czasach dzięki operacjom zmiany płci i wymaga, aby osoby „transpłciowe” były akceptowane. Ludzie porzucają swoją naturalną tożsamość i mentalnie identyfikują się z dowolną wybraną przez siebie płcią. Społeczeństwo pobłaża temu szaleństwu, które prowadzi do jeszcze większego zamieszania. Dla tych, którzy zmagają się z zamieszaniem płciowym, odpowiedź tkwi nie w ich zmienianiu ciał fizycznych, ale pozwalaniu Duchowi Świętemu, aby przemieniał ich serca (1 Piotra 4.2). Gdy poddajemy siebie w pełni panowaniu Jezusa, pragniemy podążać za Jego projektem dla nas raczej aniżeli wybrać nasz własny projekt (Galacjan 2.20).
To, że mężczyzna gardzi swoją płcią i identyfikuje się jako kobieta, albo kobieta porzuca swoją płeć i przedstawia się jako mężczyzna, jest złe. Jest to sprzeciw wobec Bożego planu, On stworzył mężczyznę i kobietę. 5 Ks. Mojżeszowa 22.5 mówi "Kobieta nie będzie nosiła ubioru męskiego, a mężczyzna nie ubierze szaty kobiecej, gdyż obrzydliwością dla Pana jest każdy, kto to czyni." Nakaz ten nie tyle dotyczył ubierania się co strzeżenia świętości tego co to znaczy być mężczyzną czy kobietą. Rzymian 1 rozdział pokazuje, że zamieszanie płciowe jest jedynie objawem większego problemu. Gdy ludzie odrzucają Boże panowanie i ustanawiają siebie samych swoimi bogami, wywołuje to chaos. Wersety 21 i 22 przedstawiają ten problem: "dlatego że poznawszy Boga, nie uwielbili go jako Boga i nie złożyli mu dziękczynienia, lecz znikczemnieli w myślach swoich, a ich nierozumne serce pogrążyło się w ciemności. Mienili się mądrymi, a stali się głupi."
Myślenie, że wiemy lepiej od Boga jest drogą do stania się głupcem. Kiedy mężczyzna przeciwstawia się swojej męskości lub kobieta odrzuca swoją kobiecość, to jest to objaw bardziej oczywistego grzechu: odrzucenia Bożego ostatecznego autorytetu. Im bardziej zbliżamy się do Boga, tym bardziej możemy przyjąć naszą tożsamość płciową. Obie płcie ukazują określone aspekty Bożego charakteru w wyjątkowy sposób. Kiedy wypaczamy Jego wybór dla nas, ograniczamy możliwości, które nam daje, aby zademonstrować chwałę stworzenia, stworzonego na Jego obraz (1 Ks. Mojżeszowa 1.27).
