Odpowiedź:
Złe oko to przekonanie w ramach religii ludowej, że ktoś może spojrzeć na inną osobę i spowodować obrażenia, choroby, a nawet śmierć. Przesąd o złym oku był utrzymywany w starożytnej Grecji i Rzymie, i utrzymuje się w wielu kulturach do dziś.
Złe oko nazywane jest także "okiem zazdrości" lub "okiem zawiści", ponieważ osoba je rzucająca jest o coś zazdrosna. Zgodnie z przesądem, urażona osoba może rzucić klątwę, świadomie lub nieświadomie, po prostu patrząc na kogoś lub coś z zazdrością. Mówi się, że złe oko może sprowadzić chorobę na wszystko, od zwierząt gospodarskich, przez drzewa owocowe, aż po ludzi. Niektórzy próbują odpędzić złe oko za pomocą zabobonnych koralików, amuletów, gestów dłoni lub powiedzeń.
Niektóre tłumaczenia Ew. Marka 7.22 zaliczają "złe oko" do grzechów, które mają początek w sercu. W języku greckim występuje tutaj fraza "ophthalmosponēros" (dosłownie "złe oko"); nie jest to jednak odniesienie do niczego przesądnego. To, co Jezus opisuje, to osobę, która oczekuje tego aby uczestniczyć w złu.
Wierzący w Jezusa Chrystusa nie musi obawiać się przesądów. Tak, szatan istnieje, ale wszelka moc, jaką ma, by krzywdzić dzieci Boże, jest ograniczona przez samego Boga (zob. Ks. Joba 1-2). Szatan został pokonany przez śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa (Kolosan 2.11-15).
Polegając na mocy Ducha Świętego i używając Słowa Bożego, wierzący może odnosić zwycięstwo nad złym. W ten sposób Chrystus pokonał szatana i wytrzymał pokusę (Ew. Mateusza 4.1-11). Paweł mówi Kościołowi, aby był silny w Panu i używał duchowej zbroi, którą dał nam Bóg (Efezjan 6.10-20). Nie potrzebujemy talizmanów szczęścia, wystarczy nam wiara w Chrystusa. Biblia mówi nam: "Wy z Boga jesteście, dzieci, i wy ich zwyciężyliście, gdyż Ten, który jest w was, większy jest, aniżeli ten, który jest na świecie" (1 Jana 4.4; tłum. Biblia Warszawska).
Przesądy są obarczone strachem, ale "nie dał nam Bóg ducha bojaźni, lecz mocy i miłości, i powściągliwości" (2 Tymoteusza 1.7; tłum. Biblia Warszawska). Ci, którzy nie przyjęli Jezusa Chrystusa jako swojego osobistego Zbawiciela, mogą być pod bezpośrednim wpływem złego i dlatego są bojaźliwi i przesądni. Kiedy człowiek przyjmuje Chrystusa, może żyć w wolności od strachu i przesądów, bo zdaje sobie sprawę, że szatan jest pokonanym wrogiem. Wierzący jest kochany przez Boga, a miłość Boża oddala strach (1 Jana 4.16-18).
