Pytanie: Czy zbawienie ma większe oddziaływanie aniżeli tylko na życie po śmierci?
Odpowiedź:
Często podkreślamy to, jak zbawienie wpływa na nasze życie po śmierci, ale zaniedbujemy to, jak powinno ono wpływać na nasze obecne życie. Przychodzenie do Chrystusa w wierze jest przełomem życia na tak wielu aspektach- gdy jesteśmy zbawieni, zostajemy uwolnieni od grzechu i obdarowani nowym życiem oraz nową perspektywą. Jan Newton ujął to tak: "Kiedyś byłem zgubiony, a teraz jestem odnaleziony/ Byłem ślepy, a teraz widzę." Po zbawieniu wszystko się zmienia.
W listach znajdujemy również spójny akcent podkreślający znaczenie życia codziennego. Zgodnie z Efezjan 2.10, powodem dla którego jesteśmy zbawieni nie jest to, aby spędzić wieczność w niebie, ale "byśmy pełnili dobre uczynki, przygotowane zresztą u Boga od dawna do spełniania przez nas." Te "dobre uczynki" mamy wykonywać teraz, w tym świecie. Jeśli nasze wieczne zbawienie nie odzwierciedla się w naszym życiu codziennym, to mamy problem.
Jakub napisał list, aby zachęcić do zastosowania wiary. Nasze zbawienie powinno przejawiać się w umiejętności kontrolowania swojego języka (Jakuba 1.26) oraz w innych zmianach w naszym życiu. Wiara, która istnieje bez dowodów w postaci dobrych uczynków jest "martwa" (Jakuba 2.20). Paweł w 1 Tesaloniczan 2.12 zachęcał "abyście postępowali w sposób godny Boga, który was wzywa do swego królestwa i chwały." Życie, które jest poddane i posłuszne Bogu jest naturalnym wynikiem wzrostu duchowego wynikającego ze zbawienia. Jezus nauczał, że jesteśmy jego sługami, umieszczonymi tutaj, aby zajmować się jego sprawami do czasu jego ponownego powrotu (Ew. Łukasza 19.12-27).
W Ks. Objawienia, Bóg wysyła listy do siedmiu kościołów (Ks. Objawienia 2-3), a w każdym przypadku opisane są szczególne obszary naszego życia codziennego, które są pochwalone albo potępione. Kościół w Efezie został rozpoznany z powodu ich pracy i cierpliwości, a kościół w Smyrnie został pochwalony za jego wierność w przechodzeniu prób i życiu w ubóstwie. Z drugiej strony spektrum mamy kościół w Pergamonie, który został napomniany za tolerowanie fałszywej doktryny, a kościół w Tiatyrze został napomniany za naśladowanie fałszywego nauczyciela popychającego do praktykowania grzechów seksualnych. Oczywiście, Jezus uznawał, że zbawienie jest czymś co powinno wpływać na codzienne życie, a nie jedynie życie po śmierci.
Zbawienie jest punktem zwrotnym nowego życia (2 Koryntian 5.17). Bóg ma moc do dokonania odnowienia i odbudowy tego wszystkiego, co zostało zniszczone z powodu grzechu. W Ks. Joela 2.25 czytamy, że mimo tego że Bóg zesłał na Izrael sąd z powodu ich grzechu, to i tak obiecuje: "oddam wam zbiory, zniszczone przez szarańczę i larwy, przez koniki polne i różne gryzonie, przez tę armię potężną, którą na was wysłałem", gdy lud ten będzie pokutował i powróci do niego. Podobne odnowienie przyobiecane jest Izraelowi w Ks. Zachariasza 10.6. Nie oznacza to jednak, że otrzymując zbawienie wszystko staje się radosne, a życie pozbawione trosk. Są w naszym życiu chwile, gdy Bóg prowadzi nas przez różne doświadczenia i próby jako przypomnienie tego jak wysoka jest cena grzechu lub naszej potrzeby polegania na nim jeszcze bardziej. Jednak mierzymy się z tymi doświadczeniami z nową perspektywą i nową siłą pochodzącą z góry. W rzeczywistości, trudności które znosimy są darem Boga, bo stają się powodem dla którego wzrastamy w wierze i wyposażają nas do tego, aby stawać się błogosławieństwem dla innych (2 Koryntian 1.4-6; 12.8-10).
Podczas służby Pana Jezusa, każdy kto przychodził do niego z wiarą doświadczał zmiany na stałe. Człowiek opętany przez demony stał się ewangelistą w rodzimym mieście Dekapolu (Ew. Marka 5.20). Trędowaci wrócili do społeczeństwa, oczyszczeni i ponownie włączeni do lokalnej wspólnoty (Ew. Łukasza 17.15-16). Rybacy stali się apostołami (Ew. Mateusza 4.19), celnicy stali się filantropami, grzesznicy stali się świętymi (Ew. Łukasza 19.8-10). Z wiary jesteśmy zbawieni (Efezjan 2.8), a zmiana jaka płynie wraz ze zbawieniem rozpoczyna się teraz.
