Pytanie: Dlaczego religie nie mogą pokojowo współistnieć?
Odpowiedź:
Często mówi się, że więcej wojen zostało stoczonych w imię religii aniżeli z powodu czegokolwiek innego. I chociaż to stwierdzenie jest całkowicie nieadekwatne, wiele osób wciąż zadaje pytanie: „Dlaczego religie nie mogą pokojowo współistnieć?” Krótka odpowiedź jest taka, że różne religie konkurują ze sobą o serca i dusze ludzi. Sama natura przekonań danej religii wyklucza inne, ponieważ każda religia twierdzi, że prawda jest sprzeczna z twierdzeniami innych religii.
Każda religia odnosi się do tych podstawowych pytań: Skąd pochodzi człowiek i dlaczego jest tutaj? Czy istnieje życie pozagrobowe? Czy istnieje Bóg i jak możemy go poznać? Pytania te pomagają określić ramy własnego światopoglądu, podstawowej filozofii radzenia sobie z życiem. Gdy dwoje ludzi ma inne odpowiedzi na te pytania, musi istnieć jakiś konflikt. Konflikt ten może przybierać różne formy, od przyjacielskiego sporu do walki na śmierć i życie, w zależności od ludzi w nim uczestniczących. Skoro istnieją setki różnych religii na świecie i miliony ludzi kształtujących swój światopogląd, łatwo jest dostrzec narastanie konfliktu.
Zasadniczo, gdy pojawia się pytanie "dlaczego religie nie mogą współistnieć" cała uwaga skupiona jest na historycznych walkach pomiędzy chrześcijaństwem, judaizmem i islamem, chociaż inne religie też mogą być w to włączone. Czasami pojawia się kontrast pomiędzy pacyfizmem wschodniego mistycyzmu, a przemocą tradycyjnego monoteizmu (chrześcijaństwa, judaizmu, islamu), chociaż przemoc i ekstremizm można również znaleźć w religiach mistycznych. Pobieżne spojrzenie na historię potwierdzi to, że każda religia ma swoich ekstremistów i ponosi winę za przemoc. Ważne pytanie, które należy zadać dotyczy tego, czy przelanie krwi może być przypisane podstawowym naukom religii czy pochodzi to z przekręconego zastosowania tych przekonań.
Chrześcijaństwo często jest obwiniane za okrucieństwo popełnione w imię Jezusa Chrystusa. Krucjaty (1096-1272), Inkwizycja (1200-1800), Francuskie wojny religijne (1562-1598) są powszechnymi przykładami. Wszystkie te wydarzenia były przeprowadzane pod patronatem Kościoła Rzymskokatolickiego, chociaż wyraźnie naruszały nauczanie Jezusa Chrystusa. W rzeczywistości, zarówno Inkwizycja oraz Wojny francuskie o religię były atakiem wymierzonym przez katolików wobec chrześcijan, którzy nie zgadzali się z doktryną i praktyką Kościoła Katolickiego. Pisząc tę historię, Noah Webster powiedział: „Kościelne instytucje Europy, które służą wspieraniu tyrańskich rządów, nie są religią chrześcijańską, ale jej nadużyciami i korupcją.”
Gdy badamy nauczanie Jezusa i apostołów, jasne jest, że oczekuje się od chrześcijan, aby prowadzili życie pełne pokoju. Rzymian 12.14 oraz 18 mówią, "Błogosławcie tych, którzy was prześladują, błogosławcie, a nie przeklinajcie [...] Jeśli można, o ile to od was zależy, ze wszystkimi ludźmi pokój miejcie." Jezus powiedział w Ew. Mateusza 5.39, "A Ja wam powiadam: Nie sprzeciwiajcie się złemu, a jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi." Piotr napisał, "nie oddawajcie złem za zło ani obelgą za obelgę, lecz przeciwnie, błogosławcie, gdyż na to powołani zostaliście, abyście odziedziczyli błogosławieństwo" (1 Piotra 3.9).
Judaizm jest oskarżany o wzniecanie przemocy, a jednak w całej historii Żydzi doświadczali przemocy przez ponad dwa tysięcy lat. W każdym kraju, w którym żyli, byli oczerniani i prześladowani, mimo że żyli w pokoju i dostarczali innym towary i usługi. Niektórzy wskażą fragmenty Starego Testamentu, w których Żydom nakazano eksterminację innych narodów i powiedzą, że przemoc jest wpisana w judaizm. Co ciekawe, chociaż Bóg nakazał Żydom wymordować mieszkańców Ziemi Obiecanej (5 Ks. Mojżeszowa 7.1-5), aby nie dopuścić do bałwochwalstwa wśród jego ludu, przykazał im również „przychodnia nie będziesz gnębił ani uciskał...” ( 2 Ks. Mojżeszowa 22.21). I rozciągnął swoje zaproszenie do wszystkich, nie tylko Żydów, aby uwierzyli w niego i zostali zbawieni (Ks. Izajasza 45.22; Rzymian 10.12; 1 Tymoteusza 2.4) Bożą intencją jest błogosławić wszystkich ludzi przez Żydów (1 Ks. Mojżeszowa 12.3; Ks. Izajasza 49.6). Judaizm naucza "abyś wypełniał prawo, okazywał miłość bratnią i w pokorze obcował ze swoim Bogiem" (Ks. Micheasza 6.8).
Islam był oskarżany o przemoc i w ostatnich latach wielu starało się rozróżnić pomiędzy ekstremistami islamskimi a "religią pokoju", jak islam jest czasem określany. Nie ma wątpliwości, że istnieje wielu pokojowo nastawionych naśladowców islamu, ale jest również jasne, że sam fundament islamu jest zakorzeniony w przemocy. Mahomet (570- 632), założyciel i prorok islamu, został wychowany w mieście Mekka i zaczął głoszenie swojego objawienia w wieku 40 lat. Gdy niektóre ugrupowania się jemu przeciwstawiały, poprowadził swoich naśladowców w brutalnej kampanii, aby ich pokonać i nawrócić. Wiele objawień zostało danych w których muzułmanie mają zabijać tych, którzy nie wierzą (Sura 2.191; 4.74; 8.12) i jest to podstawowy sposób w jaki islam rozprzestrzeniał się na przestrzeni historii. Kiedy Stany Zjednoczone toczyły wojnę z piratami berberyjskimi, sekretarz stanu Timothy Pickering powiedział: „Nauczeni objawieniem, że wojna z chrześcijanami zagwarantuje zbawienie ich dusz i znajdując tak wiele świeckich korzyści w wypełnianiu tego religijnego obowiązku, ich nawoływania do prowadzenia zaciekłej walki są potężne.” W przeciwieństwie do ekstremistów chrześcijańskich, którzy w oczywisty sposób przeinaczyli naukę Pisma Świętego, aby usprawiedliwić swoją przemoc, ekstremiści muzułmańscy mogą odnieść się do wyraźnego nauczania i praktyki swojego założyciela, aby poprzeć tego typu działania. To umiarkowani wyznawcy islamu muszą wyjaśniać wersety, które akceptują przemoc.
Jedno słowo może podsumować powód dla jakiego religie nie mogą współistnieć pokojowo: grzech. Ze względu na to, że grzech wpływa na każdego człowieka, tendencja do walki może pojawić się nawet w kontekście religijnym. I chociaż różne religie mogą mieć podobny, pozytywny wpływ na społeczeństwo, wszystkie religie nie są równe. Jedynie chrześcijaństwo odnosi się do problemu grzechu poprzez zmianę ludzkich serc. "Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe" (2 Koryntian 5.17).
