Odpowiedź:
Biblia jest Bożym Słowem dla ludzkości. Została napisana przez ludzkich autorów, ale Bóg podpowiadał i prowadził ich w napisaniu tego co napisali. Każde słowo, każda forma i rozmieszczenie słowa w oryginalnych manuskryptach było bosko i intencjonalnie spisane. To jest ortodoksyjny pogląd kościoła i jest znany jako werbalna inspiracja plenarna.
Inspiracja, cecha bycia „tchniętym przez Boga”, odnosi się do faktu, że Bóg w nadprzyrodzony sposób kierował autorami Biblii, aby napisali dokładnie to, co chciał im zakomunikować. Wszystko w Piśmie Świętym jest to, co Bóg pragnął powiedzieć ludzkości. Zakres tej inspiracji określają podwójne terminy werbalny i plenarny. Werbalny (ustny) oznacza, że każde słowo Pisma Świętego jest natchnione przez Boga. Każde słowo, a nie tylko idee stojące za słowami, są w Biblii, ponieważ Bóg tego chciał. Słowo plenarny oznacza "kompletny lub pełny"; gdy użyty do opisania natchnienia Słowa Bożego, plenarny oznacza, że wszystkie części Biblii są na równi boskie w swoim pochodzeniu i na równi autorytatywne.
Apostoł Paweł wyraźnie nauczał werbalnego, plenarnego natchnienia Słowa Bożego. W Galacjan 3.16, napisał, "Otóż, obietnice dane były Abrahamowi i potomkowi jego. Pismo nie mówi: I potomkom - jako o wielu, lecz jako o jednym: I potomkowi twemu, a tym jest Chrystus." Paweł użył liczby pojedynczej rzeczownika — fakt, że Mojżesz napisał to słowo w liczbie pojedynczej, a nie mnogiej — jest podstawą jego argumentu, że Chrystus wypełnia przymierze. To wspiera werbalne natchnienie. W Rzymian 15.4 (tłum. Biblia Warszawsko- Praska) Paweł napisał, że "wszystko, co znajduje się od dawna w Piśmie [Świętym], zostało napisane ku naszej nauce" oraz w 2 Tymoteusza 3.16, że "całe Pismo jest natchnione." Wszystkie słowa wspierają doktrynę o plenarnym natchnieniu.
2 Piotra 1.21 mówi, "Albowiem proroctwo nie przychodziło nigdy z woli ludzkiej, lecz wypowiadali je ludzie Boży, natchnieni Duchem Świętym." Ten fragment odsłania to jak Bóg prowadził ludzkich autorów w pisaniu Pisma Świętego. Autorzy napisali, że byli "natchnieni" [prowadzeni] Duchem Świętym. To co czytamy w Biblii jest rzeczywiście Bożymi słowami do nas. Według słów Jezusa, nawet najmniejsze słowo i najdrobniejsze pociągnięcie piórem w literze są zamysłem Boga i zostaną spełnione (Ew. Mateusza 5.18).
Termin ustne natchnienie plenarne nie powinien oznaczać, że same słowa w Biblii są „święte.” Greckie słowo halas („sól” w Ew. Mateusza 5.13) nie jest „święte” tylko dlatego, że występuje w Biblii. Inne, nie natchnione pisma również zawierają słowo halas, a ich użycie nie czyni ich wyjątkowymi. Tym, co oznacza ustną inspirację plenarną, jest to, że wszystkie słowa, formy słów, kombinacje słów i sformułowania w Biblii są intencją samego Boga dla Pisma Świętego. Słowa, frazy i klauzule współpracują ze sobą, aby przekazać nam Jego przesłanie, a każda część Pisma jest tam celowo.
Ustne natchnienie plenarne odnosi się do oryginalnych manuskryptów ksiąg Biblii. Tłumaczenia biblijne jakie mamy obecnie są dziełami uczonych, którzy studiowali kopie oryginalnych manuskryptów, ale doktryna dotycząca inspiracji nie rozciąga się na tłumaczenia. Większość współczesnych tłumaczeń jest godna zaufania, ale żadne tłumaczenie nie jest bosko natchnione w sposób w jaki są natchnione oryginalne manuskrypty.
Również doktryna ustnego natchnienia plenarnego nie oznacza, że Bóg toleruje lub zachęca do wszystkich działań zapisanych w Biblii. Na przykład Bóg stwierdza, że morderstwo jest grzeszne, ale natchnął również autorów, aby zapisów historyczne o ludziach popełniających morderstwa zostały zapisane. Zatem, Biblia zawiera prawdziwą historię jak również Boże, moralne wskazówki. Dziesięć Przykazań podobnie jak pisemny zapis o zamordowaniu Amnona przez Absaloma są natchnione; oba fragmenty są pouczające i oba fragmenty są natchnione. Interpretacja i zastosowanie Dziesięciu Przykazań różni się od historii Absaloma i wymaga solidnej, biblijnej hermeneutyki.
Ustna inspiracja plenarna jest ważną koncepcją i zasadą wiary chrześcijańskiej. Boże natchnienie tekstu Pisma Świętego rozciąga się do wszystkich słów i wszystkich części Pisma Świętego i wszystkich kwestii tematycznych Pisma Świętego. Doktryna ustnego natchnienia plenarnego stoi w sprzeczności z przekonaniem, że tylko części Biblii są natchnione lub tym, że tylko myśli czy koncepcje, które dotyczą religii są natchnione. Ustne natchnienie plenarne jest istotną cechą charakterystyczną Słowa Bożego, Jego słowa odkrywają to kim On jest i co dla nas uczynił poprzez Chrystusa (zobacz Ew. Jana 5.39-40; Dz. Apostolskie 8.35).
