Pytanie: Co to znaczy 'umierać dla siebie samego' według nauczania Biblii?
Odpowiedź:
Koncepcja 'umierania dla siebie samego' znajduje się w całym Nowym Testamencie. Wyraża prawdziwą istotę życia chrześcijańskiego, w której bierzemy na siebie krzyż i naśladujemy Chrystusa. Umieranie dla siebie jest częścią bycia narodzonym na nowo; stary człowiek umiera i nowe wnętrze zostaje powołane do życia (Ew. Jana 3.3-7). Chrześcijanie nie tylko umierają (podczas narodzenia na nowo) gdy doświadczają zbawienia, ale również trwają w ciągłym umieraniu dla siebie samego w procesie uświęcenia. Jako takie, umieranie dla siebie samego jest zarówno wydarzeniem jednorazowym jak i procesem trwającym przez całe życie.
Jezus wciąż powtarzał swoim uczniom, aby brali na siebie swój krzyż (narzędzie śmierci) i naśladowali go. Jasno wskazywał, że jeśli ktoś chce go naśladować, to musi zaprzeć się siebie, co oznacza oddawanie swojego życia- w sensie duchowym, symbolicznym, a nawet fizycznym jeśli potrzeba. To był wymóg stania się naśladowcą Chrystusa, który ogłaszał że próba zachowania swojego życia ziemskiego będzie równoznaczna z utratę swojego życia w królestwie. Ci jednak, którzy oddadzą swoje życie dla niego znajdą życie wieczne (Ew. Mateusza 16.24-25; Ew. Marka 8.34-35). Rzeczywiście, Jezus twierdził nawet, że ci którzy nie są chętni poświęcić swojego życia dla niego, nie mogą być jego uczniami (Ew. Łukasza 14.27).
Obrzęd chrztu wyraża poświęcenie wierzącego do umierania dla starego, grzesznego stylu życia (Rzymian 6.4-8) i bycia narodzonym do nowego życia w Chrystusie. W chrzcie chrześcijańskim, akt zanurzania w wodę symbolizuje umieranie i bycie pogrzebanym w Chrystusie. Akt wynurzania z wody jest obrazem zmartwychwstania Chrystusa. Chrzest utożsamia nas z Chrystusem w jego śmierci i zmartwychwstaniu, w sensie symbolicznym przedstawiają całe życie chrześcijanina jako umieranie i życie w nim, w tym, który umarł za nas (Galacjan 2.20).
Paweł wyjaśnia Galacjanom proces umierania dla siebie samego jako coś, w czym został "ukrzyżowany z Chrystusem" i teraz Paweł już nie żyje (dla siebie samego), lecz Chrystus żyje w nim (Galacjan 2.20). Stare życie Pawła, z jego skłonnością do grzechu i naśladowania postępowania z tego świata jest martwe, a nowy Paweł jest kimś, w kim przebywa Chrystus, który żyje w nim i przez niego. Nie oznacza to, że gdy "umieramy dla siebie", to stajemy się nieaktywni lub nieczuli, ani to, że czujemy się martwi. A raczej, umieranie dla siebie oznacza, że rzeczy starego życia są uśmiercane, a szczególnie grzeszne postępowanie i styl życia, który niegdyś prowadziliśmy. "A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje wraz z namiętnościami i żądzami" (Galacjan 5.24). Gdy niegdyś zabiegaliśmy o egoistyczne przyjemności, teraz zabiegamy, z taką samą pasją o to, co podoba się Bogu.
Umieranie dla siebie nigdy nie jest przedstawione w Piśmie Świętym jako coś opcjonalnego w życiu chrześcijanina. To jest rzeczywistość narodzenia na nowo; nikt nie może przyjść do Chrystusa jeśli nie jest chętny widzieć ukrzyżowanego własnego życia z Chrystusem i rozpoczęcia życia na nowo w posłuszeństwie dla niego. Jezus opisuje letnich naśladowców, którzy próbują żyć częściowo starym a częściowo nowym życiem jako tych, których On wypluje (Ks. Objawienia 3.15-16). Letni stan opisany jest na przykładzie kościoła w Laodycei jak również dotyczy wielu współczesnych kościołów. Bycie "letnim" jest oznaką niechęci do umierania dla siebie i życia dla Chrystusa. Śmierć dla siebie nie jest opcją dla chrześcijan; to jest wybór, który prowadzi do życia wiecznego.
