Pytanie
Co to znaczy, że Bóg jest Przedwiecznym?
Odpowiedź
Tytuł "Przedwieczny" po raz pierwszy pojawia się w Księdze Daniela 7:9, gdzie Daniel opisuje swoją wizję nieba. Starożytna lub czcigodna Osoba siedzi na płonącym tronie z kołami ognia, a Jego włosy i ubranie są białe jak śnieg. Płonący tron symbolizuje sąd, podczas gdy białe włosy i tytuł "Przedwieczny" wskazują, że Bóg istniał przed początkiem czasu. W Księdze Izajasza 43:13 znajdujemy, że Bóg odnosi się do siebie jako istniejącego od pradawnych dni (dosłownie "zanim nastały dni"). Oznacza to, że Bóg istniał jeszcze przed stworzeniem dni. W Księdze Rodzaju 1 czytamy, że Bóg stworzył czas, dni i noce, więc Bóg istniał przed początkiem czasu. Bóg jest często przedstawiany jako pradawny, jako Ten, który jest "od wieków aż na wieki" (Psalm 90:2) oraz jako "pierwszy i ostatni" w Księdze Izajasza 44:6.
Nie ma również wątpliwości, że odniesienie w Księdze Daniela 7 dotyczy Boga jako Sędziego. Podobny opis pojawia się w Objawieniu 1:14-15, gdzie Chrystus jest opisany jako mający śnieżnobiałe włosy i płonące oczy. W Objawieniu Bóg Syn jest przedstawiony z taką samą mocą osądzania swojego kościoła, jaką Pradawny Dni ma w sądzeniu Izraela. W rzeczywistości Jego ostre spojrzenie osądza wszystkie siedem kościołów w Objawieniu 1-3 z całkowitą jasnością rzeczywistości wszystkiego, co jest do poznania.
Tytuł "Pradawny Dni" występuje w Piśmie Świętym tylko trzy razy, wszystkie trzy we fragmentach proroczych w Księdze Daniela 7:9, 13 i 22 (W polskich przekładach termin ten tłumaczony jest zwykle jako "Przedwieczny", "Starodawny", "Wiekuisty", "Odwieczny"). Werset 22 odnosi się konkretnie do Jezusa, którego sąd będzie częścią wydarzeń czasów ostatecznych. W Księdze Daniela 7:13 termin "pradawne dni" odnosi się do Boga Ojca i widzimy Go na Jego tronie, gdy Jezus, "Syn Człowieczy", zbliża się do tronu na obłokach. Bóg jest Bogiem Trójjedynym, co oznacza trzy Osoby w Jednej, a w różnych momentach "Pradawny Dni" odnosi się do Jezusa Chrystusa, a innym razem do Boga Ojca. Ale w sensie proroczym wyraźnie odnosi się do Jezusa, który powraca, aby ogłosić sąd nad światem (Daniela 7:22).
Nie ma również wątpliwości, że odniesienie w Księdze Daniela 7 dotyczy Boga jako Sędziego. Podobny opis pojawia się w Objawieniu 1:14-15, gdzie Chrystus jest opisany jako mający śnieżnobiałe włosy i płonące oczy. W Objawieniu Bóg Syn jest przedstawiony z taką samą mocą osądzania swojego kościoła, jaką Pradawny Dni ma w sądzeniu Izraela. W rzeczywistości Jego ostre spojrzenie osądza wszystkie siedem kościołów w Objawieniu 1-3 z całkowitą jasnością rzeczywistości wszystkiego, co jest do poznania.
Tytuł "Pradawny Dni" występuje w Piśmie Świętym tylko trzy razy, wszystkie trzy we fragmentach proroczych w Księdze Daniela 7:9, 13 i 22 (W polskich przekładach termin ten tłumaczony jest zwykle jako "Przedwieczny", "Starodawny", "Wiekuisty", "Odwieczny"). Werset 22 odnosi się konkretnie do Jezusa, którego sąd będzie częścią wydarzeń czasów ostatecznych. W Księdze Daniela 7:13 termin "pradawne dni" odnosi się do Boga Ojca i widzimy Go na Jego tronie, gdy Jezus, "Syn Człowieczy", zbliża się do tronu na obłokach. Bóg jest Bogiem Trójjedynym, co oznacza trzy Osoby w Jednej, a w różnych momentach "Pradawny Dni" odnosi się do Jezusa Chrystusa, a innym razem do Boga Ojca. Ale w sensie proroczym wyraźnie odnosi się do Jezusa, który powraca, aby ogłosić sąd nad światem (Daniela 7:22).