Pytanie
Czy Bóg oczekuje od nas ślepej wiary?
Odpowiedź
Wyrażenie "ślepa wiara" oznacza różne rzeczy dla różnych ludzi i, niestety, wiele osób używa go jako negatywnego, lekceważącego terminu opisującego każdego, kto wierzy w Boga. Słownikowa definicja ślepej wiary to "wiara bez prawdziwego zrozumienia, postrzegania lub rozróżniania". Ale czy właśnie takiej wiary pragnie dla nas Bóg? Co więcej, czy wiara, którą daje nam Bóg, jest wiarą ślepą (Efezjan 2:8-9)? Czy nasza wiara naprawdę ma być ślepa, bez prawdziwego zrozumienia?
Aby odpowiedzieć na to pytanie, zaczniemy od przyjrzenia się jednemu z najwspanialszych przykładów wiary w Starym Testamencie. Bóg powiedział Abrahamowi, że będzie ojcem wielu narodów i że jego żona Sara urodzi mu dziecko, mimo że byli w podeszłym wieku. Rzeczywiście, Sara miała 90 lat, a Abraham około 100 lat, gdy w końcu urodził im się Izaak. Wtedy Bóg kazał Abrahamowi zrobić coś niewyobrażalnego - zabić Izaaka (Rdz 22:1-19). Po otrzymaniu rozkazu Abraham nie kwestionował Boga. "Ślepo" wykonał Boże rozkazy i udał się w daleką podróż na górę z zamiarem zabicia swojego syna. W końcu Bóg powstrzymał go i powiedział: "Teraz wiem, że boisz się Boga, ponieważ nie odrzuciłeś ode mnie swego syna, jedynego syna" (Rdz 22:12).
Ta relacja sprawia wrażenie, jakby Bóg nagradzał i komplementował Abrahama za ślepą wiarę, a ponieważ Abraham jest jednym z wzorów, które mamy naśladować, wydawałoby się, że ślepa wiara jest ideałem. Nie jest to jednak cała historia. Jeśli zwrócimy się do Księgi Hebrajczyków i przeczytamy, co mówi o Abrahamie, możemy dowiedzieć się nieco więcej.
List do Hebrajczyków 11 jest często określany mianem galerii sław wiary. Znajdujemy w nim wielu największych ludzi Biblii i ich osiągnięcia dzięki wierze. Abraham jest wymieniony więcej niż raz, ale wersety 18-19 mówią nam, że Abraham "rozumował", że Bóg obiecał wielki naród przez Izaaka i że nawet gdyby Izaak został zabity, Bóg mógłby wskrzesić Izaaka z martwych, i z powodu tego rozumowania - a nie ślepej wiary - Abraham wykonał polecenie. Abraham nie działał na oślep. Zamiast tego użył swojej mocy rozumu, opartej na tym, co wiedział o Bogu, aby to przemyśleć. Znał Bożą naturę jako Boga wiernego i pamiętał Bożą obietnicę dotyczącą Izaaka. Następnie postąpił zgodnie z nią.
W całym Piśmie Świętym znajdujemy, że rozum, mądrość i logika są określane jako dobre cechy. Na przykład Księga Przysłów 3:13 mówi, że jesteśmy błogosławieni, gdy znajdujemy wiedzę i zrozumienie. List do Hebrajczyków 5:12-14 gani nauczycieli za to, że nie uczą się i nie wzrastają w zrozumieniu. Paweł chwali zbór w Berei za to, że codziennie badali Pismo Święte, aby sprawdzić, czy to, co mówił Paweł, było prawdą (Dz 17:11). W wielu miejscach Dziejów Apostolskich mówi się, że apostoł Paweł "rozumował" z zagubionymi, próbując udowodnić im prawdziwość swoich słów. List Jakuba 1:5 mówi nam nawet, abyśmy prosili Boga o mądrość, którą On daje "hojnie wszystkim, bez wypominania".
Istnieje wiele innych miejsc, w których rozum i zrozumienie są podnoszone na duchu. Mówiąc prościej, Bóg stworzył ludzi ze zdolnością myślenia i rozumowania, i Bóg oczekuje, że wykorzystamy dar, który nam dał. Pamiętajmy, że celem rozumu i logiki jest znalezienie prawdy, a Jezus odważnie twierdził, że jest prawdą (J 14:6), więc rozum i logika powinny prowadzić nas do Jezusa za każdym razem.
Oczekuje się od nas, że będziemy działać z wiarą w Boże obietnice, tak jak zrobił to Abraham, ale robimy to z pozycji zaufania opartego na całej wiedzy, jaką posiadamy o Bogu. Abraham postępował zgodnie z Bożym nakazem w oparciu o wiarę, że Bóg dotrzyma obietnicy wzbudzenia narodu przez Izaaka. Abraham nauczył się, że Bóg dotrzyma swoich obietnic przez całe życie chodzenia z Bogiem, więc była to uzasadniona i świadoma wiara.
Będą chwile w naszym chodzeniu z Bogiem, że będziemy działać wyłącznie na wiarę, ponieważ nie mamy pełnego obrazu, jak w przypadku Abrahama. Jednak ta wiara nie jest ślepa; opiera się na znajomości Bożej natury i charakteru, Jego obietnic w Piśmie Świętym i naszym osobistym doświadczeniu chodzenia z Bogiem każdego dnia.
Aby odpowiedzieć na to pytanie, zaczniemy od przyjrzenia się jednemu z najwspanialszych przykładów wiary w Starym Testamencie. Bóg powiedział Abrahamowi, że będzie ojcem wielu narodów i że jego żona Sara urodzi mu dziecko, mimo że byli w podeszłym wieku. Rzeczywiście, Sara miała 90 lat, a Abraham około 100 lat, gdy w końcu urodził im się Izaak. Wtedy Bóg kazał Abrahamowi zrobić coś niewyobrażalnego - zabić Izaaka (Rdz 22:1-19). Po otrzymaniu rozkazu Abraham nie kwestionował Boga. "Ślepo" wykonał Boże rozkazy i udał się w daleką podróż na górę z zamiarem zabicia swojego syna. W końcu Bóg powstrzymał go i powiedział: "Teraz wiem, że boisz się Boga, ponieważ nie odrzuciłeś ode mnie swego syna, jedynego syna" (Rdz 22:12).
Ta relacja sprawia wrażenie, jakby Bóg nagradzał i komplementował Abrahama za ślepą wiarę, a ponieważ Abraham jest jednym z wzorów, które mamy naśladować, wydawałoby się, że ślepa wiara jest ideałem. Nie jest to jednak cała historia. Jeśli zwrócimy się do Księgi Hebrajczyków i przeczytamy, co mówi o Abrahamie, możemy dowiedzieć się nieco więcej.
List do Hebrajczyków 11 jest często określany mianem galerii sław wiary. Znajdujemy w nim wielu największych ludzi Biblii i ich osiągnięcia dzięki wierze. Abraham jest wymieniony więcej niż raz, ale wersety 18-19 mówią nam, że Abraham "rozumował", że Bóg obiecał wielki naród przez Izaaka i że nawet gdyby Izaak został zabity, Bóg mógłby wskrzesić Izaaka z martwych, i z powodu tego rozumowania - a nie ślepej wiary - Abraham wykonał polecenie. Abraham nie działał na oślep. Zamiast tego użył swojej mocy rozumu, opartej na tym, co wiedział o Bogu, aby to przemyśleć. Znał Bożą naturę jako Boga wiernego i pamiętał Bożą obietnicę dotyczącą Izaaka. Następnie postąpił zgodnie z nią.
W całym Piśmie Świętym znajdujemy, że rozum, mądrość i logika są określane jako dobre cechy. Na przykład Księga Przysłów 3:13 mówi, że jesteśmy błogosławieni, gdy znajdujemy wiedzę i zrozumienie. List do Hebrajczyków 5:12-14 gani nauczycieli za to, że nie uczą się i nie wzrastają w zrozumieniu. Paweł chwali zbór w Berei za to, że codziennie badali Pismo Święte, aby sprawdzić, czy to, co mówił Paweł, było prawdą (Dz 17:11). W wielu miejscach Dziejów Apostolskich mówi się, że apostoł Paweł "rozumował" z zagubionymi, próbując udowodnić im prawdziwość swoich słów. List Jakuba 1:5 mówi nam nawet, abyśmy prosili Boga o mądrość, którą On daje "hojnie wszystkim, bez wypominania".
Istnieje wiele innych miejsc, w których rozum i zrozumienie są podnoszone na duchu. Mówiąc prościej, Bóg stworzył ludzi ze zdolnością myślenia i rozumowania, i Bóg oczekuje, że wykorzystamy dar, który nam dał. Pamiętajmy, że celem rozumu i logiki jest znalezienie prawdy, a Jezus odważnie twierdził, że jest prawdą (J 14:6), więc rozum i logika powinny prowadzić nas do Jezusa za każdym razem.
Oczekuje się od nas, że będziemy działać z wiarą w Boże obietnice, tak jak zrobił to Abraham, ale robimy to z pozycji zaufania opartego na całej wiedzy, jaką posiadamy o Bogu. Abraham postępował zgodnie z Bożym nakazem w oparciu o wiarę, że Bóg dotrzyma obietnicy wzbudzenia narodu przez Izaaka. Abraham nauczył się, że Bóg dotrzyma swoich obietnic przez całe życie chodzenia z Bogiem, więc była to uzasadniona i świadoma wiara.
Będą chwile w naszym chodzeniu z Bogiem, że będziemy działać wyłącznie na wiarę, ponieważ nie mamy pełnego obrazu, jak w przypadku Abrahama. Jednak ta wiara nie jest ślepa; opiera się na znajomości Bożej natury i charakteru, Jego obietnic w Piśmie Świętym i naszym osobistym doświadczeniu chodzenia z Bogiem każdego dnia.