Pytanie
Czym jest skuteczne powołanie/wezwanie?
Odpowiedź
Termin skuteczne powołanie, w odniesieniu do zbawienia, pochodzi z rozdziału X Westminsterskiego Wyznania Wiary z 1647 roku. Skuteczne powołanie jest rozumiane jako suwerenne Boże pociągnięcie grzesznika do zbawienia. Skuteczne wezwanie skierowane do grzesznika tak przytłacza jego naturalną skłonność do buntu, że dobrowolnie pokłada on wiarę w Jezusie Chrystusie. Apostoł Paweł odnosi się do skutecznego powołania, gdy pisze: "To Bóg sprawia w was chcenie i działanie dla wypełnienia swego dobrego zamiaru" (Flp 2:13). Konieczność skutecznego powołania jest podkreślona w słowach Jezusa: "Nikt nie może przyjść do mnie, jeżeli go nie pociągnie Ojciec, który mnie posłał" (J 6:44).
Paweł dalej potwierdza, że Bóg musi wywrzeć wrażenie na naturalnym stanie człowieka, gdy pisze, że ci, którzy sprzeciwiają się Bogu, "muszą być łagodnie pouczani w nadziei, że Bóg da im skruchę prowadzącą do poznania prawdy" (2 Tymoteusza 2:25). Apostoł Piotr pisze, że Bóg "powołał nas przez własną chwałę i dobroć" (2 Piotra 1:3). Użyte przez Piotra greckie słowo kaleo, które jest tłumaczone jako "powołany", wyraża działanie Boga powołującego grzeszników. Ilekroć kaleo jest używane w formie imiesłowowej, tak jak w tym fragmencie, z Bogiem jako podmiotem, odnosi się do skutecznego wezwania grzeszników przez Boga do zbawienia. Kaleo niesie ze sobą ideę, że grzesznik jest przyciągany do Boga, a nie tylko zapraszany do przyjścia.
Skuteczne powołanie jest bardziej znane jako "nieodparta łaska", która jest literą I w akronimie TULIP. Doktryna skutecznego powołania jest ściśle związana z doktryną całkowitej deprawacji, T w TULIP. Ponieważ nieodrodzony człowiek jest "umarły w występkach i grzechach" (Efezjan 2:1), nie jest on w stanie samodzielnie dotrzeć do Boga ani odpowiedzieć na ewangelię Jezusa Chrystusa. "Nie ma sprawiedliwego ani jednego, nie ma rozumnego ani szukającego Boga" (Rz 3:10-11). Ten stan całkowitej deprawacji sprawia, że skuteczne powołanie Boże jest konieczne, aby dać komukolwiek możliwość zbawienia.
Jezus powiedział: "Albowiem wielu jest zaproszonych, ale mało wybranych" (Mt 22:14). W tym stwierdzeniu Jezus rozróżnia między ogólnym wezwaniem, które każdy otrzymuje poprzez słuchanie ewangelii, a skutecznym wezwaniem, które prowadzi do zbawienia. Skuteczne powołanie jest również nauczane we fragmentach takich jak List do Rzymian 1:6, gdzie Paweł wita wierzących jako tych, "którzy zostali powołani, aby należeć do Jezusa Chrystusa"; oraz Dzieje Apostolskie 16:14, gdzie Łukasz mówi o Lidii, że "Pan otworzył jej serce, aby odpowiedziała na przesłanie Pawła". Skuteczne powołanie jest zatem Bożym działaniem wobec wybranych, tych, których wybrał w Chrystusie "przed stworzeniem świata, aby byli święci i nienaganni. . . . Przeznaczył [ich] do przybrania za synów przez Jezusa Chrystusa" (Efezjan 1:4-5).
Z drugiej strony, ogólne powołanie dotyczy całej ludzkości, a nie tylko wybranych. Słynny fragment: "Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny" (Ew. Jana 3:16), przedstawia ogólne Boże objawienie dla każdego na świecie. Ewangelia jest dostępna dla każdego, ale ze względu na grzeszną naturę ludzkości i całkowitą deprawację, nikt nie zwróci się do Boga, jeśli Bóg najpierw nie wywrze na nim wrażenia.
Paweł dalej potwierdza, że Bóg musi wywrzeć wrażenie na naturalnym stanie człowieka, gdy pisze, że ci, którzy sprzeciwiają się Bogu, "muszą być łagodnie pouczani w nadziei, że Bóg da im skruchę prowadzącą do poznania prawdy" (2 Tymoteusza 2:25). Apostoł Piotr pisze, że Bóg "powołał nas przez własną chwałę i dobroć" (2 Piotra 1:3). Użyte przez Piotra greckie słowo kaleo, które jest tłumaczone jako "powołany", wyraża działanie Boga powołującego grzeszników. Ilekroć kaleo jest używane w formie imiesłowowej, tak jak w tym fragmencie, z Bogiem jako podmiotem, odnosi się do skutecznego wezwania grzeszników przez Boga do zbawienia. Kaleo niesie ze sobą ideę, że grzesznik jest przyciągany do Boga, a nie tylko zapraszany do przyjścia.
Skuteczne powołanie jest bardziej znane jako "nieodparta łaska", która jest literą I w akronimie TULIP. Doktryna skutecznego powołania jest ściśle związana z doktryną całkowitej deprawacji, T w TULIP. Ponieważ nieodrodzony człowiek jest "umarły w występkach i grzechach" (Efezjan 2:1), nie jest on w stanie samodzielnie dotrzeć do Boga ani odpowiedzieć na ewangelię Jezusa Chrystusa. "Nie ma sprawiedliwego ani jednego, nie ma rozumnego ani szukającego Boga" (Rz 3:10-11). Ten stan całkowitej deprawacji sprawia, że skuteczne powołanie Boże jest konieczne, aby dać komukolwiek możliwość zbawienia.
Jezus powiedział: "Albowiem wielu jest zaproszonych, ale mało wybranych" (Mt 22:14). W tym stwierdzeniu Jezus rozróżnia między ogólnym wezwaniem, które każdy otrzymuje poprzez słuchanie ewangelii, a skutecznym wezwaniem, które prowadzi do zbawienia. Skuteczne powołanie jest również nauczane we fragmentach takich jak List do Rzymian 1:6, gdzie Paweł wita wierzących jako tych, "którzy zostali powołani, aby należeć do Jezusa Chrystusa"; oraz Dzieje Apostolskie 16:14, gdzie Łukasz mówi o Lidii, że "Pan otworzył jej serce, aby odpowiedziała na przesłanie Pawła". Skuteczne powołanie jest zatem Bożym działaniem wobec wybranych, tych, których wybrał w Chrystusie "przed stworzeniem świata, aby byli święci i nienaganni. . . . Przeznaczył [ich] do przybrania za synów przez Jezusa Chrystusa" (Efezjan 1:4-5).
Z drugiej strony, ogólne powołanie dotyczy całej ludzkości, a nie tylko wybranych. Słynny fragment: "Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny" (Ew. Jana 3:16), przedstawia ogólne Boże objawienie dla każdego na świecie. Ewangelia jest dostępna dla każdego, ale ze względu na grzeszną naturę ludzkości i całkowitą deprawację, nikt nie zwróci się do Boga, jeśli Bóg najpierw nie wywrze na nim wrażenia.