Odpowiedź:
Bóg nie stworzył grzechu, ale stworzył istoty z wolną wolą, które miały zdolność do wyboru grzechu. To dotyczy szatana, upadłych aniołów (demonów) i ludzi. Dla jasności, grzech jest odejściem od Bożych standardów. Grzech nie jest bytem ani rzeczą, która „istnieje”; nie jest niezależną istotą. Raczej, grzech jest brakiem czegoś; nieumiejętnością pełnego posłuszeństwa Bożemu prawu i życia na Jego chwałę (Rzymian 3.23).
Gdy stworzył wszechświat i nasz świat, "spojrzał Bóg na wszystko, co uczynił, a było to bardzo dobre" (1 Ks. Mojżeszowa 1.31; por. 1 Tymoteusza 4.4). To "bardzo dobre" stworzenie obejmuje ludzkość i anioła, który później będzie znany jako szatan. W tym momencie, żadna istota ludzka czy anioły jeszcze nie zgrzeszyli, ale mieli potencjał by to uczynić. Bóg nie stworzył żadnego istnienia grzesznego, jednak grupa aniołów zbuntowała się przeciwko Bogu w niebie i stali się grzeszni.
Upadek szatana w niebie jest symbolicznie spisany w Ks. Izajasza 14.12-14 oraz Ks. Ezechiela 28.12-19. Anioł o imieniu Lucyfer chciał "wstąpić do nieba" i być "ponad gwiazdy Boże" (Ks. Izajasza 14.13). Werset 14 dodaje, on pragnął "zrównać się z Najwyższym." Bóg osądził Lucyfera poprzez usunięcie go od stałej obecności Bożej (Ks. Izajasza 14.15). Ten upadły anioł znany jest obecnie jako szatan ("przeciwnik") czy diabeł ("oszczerca").
W Ks. Ezechiela, widzimy że szatan został stworzony jako doskonały, mądry i piękny anioł (Ks. Ezechiela 28.14). Ale później szatan sprzeciwił się: "Nienagannym byłeś w postępowaniu swoim od dnia, gdy zostałeś stworzony, aż dotąd, gdy odkryto u ciebie niegodziwość" (werset 15). To wtedy zmieniła się sytuacja. Pismo Święte wskazuje na powód, dla którego Szatan zdecydował się zgrzeszyć: "Twoje serce było wyniosłe z powodu twojej piękności. Zniweczyłeś swoją mądrość skutkiem swojej świetności. Zrzuciłem cię na ziemię; postawiłem cię przed królami, aby się z ciebie naigrawali" (werset 17; por. 1 Tymoteusza 3.6). Upadek szatana miał miejsce w którymś momencie zanim przyszedł jako wąż, by kusić Ewę w Ogrodzie Eden w 1 Ks. Mojżeszowej 3. Zanim został zrzucony na ziemię (Ks. Ezechiela 28.17), szatan kusił ludzkość do grzechu i kontynuuje tą praktykę od tego czasu (zobacz Ew. Mateusza 4.1-11).
Od grzechu Adama, ludzie odziedziczyli duchowe zepsucie Adama i zostali zrodzeni z grzeszną naturą. Jesteśmy naturalnie skłonni do grzechu (Rzymian 6-7; Jakuba 1.13-15). Ale w Chrystusie Jezusie możemy otrzymać przebaczenie naszych grzechów. "On tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą" (2 Koryntian 5.21). Otrzymujemy przebaczenie od wiecznej kary za grzech, gdy składamy swoją wiarę w Jezusie. Otrzymujemy również wolność od niewoli grzechu i możemy się uczyć, poddając się Duchowi Świętemu, by żyć sprawiedliwie. Ten proces przemiany postępowania odchodzący od wzoru Adama, a zbliżający się do wzoru Chrystusa jest nazwany uświęceniem.
Niektórzy się zastanawiają, dlaczego Bóg stworzył istoty, które potrafią grzeszyć. Dlaczego nie stworzył aniołów i ludzi bez zdolności do grzeszenia? Alternatywą będzie stworzenie istot niezdolnych wybierać pomiędzy dobrem a złem. Ale w tym przypadku, anioły i ludzie byliby niczym roboty, niezdolne szczerze pokazać miłość i uczucie Panu. Bóg mógł albo uczynić grzech niemożliwym, albo dać istotom wolność wyboru, ale logicznie nie mógł zrobić obu rzeczy jednocześnie. Bez zdolności do wybierania, żadne stworzenie nie miałoby pełnej znaczenia relacji z Bogiem. Nigdy nie byłoby znaczącego doświadczenia Jego miłosierdzia i miłości, Jego sprawiedliwości i prawości. Pełnia Bożej natury i chwały nie byłaby widoczna.
Istnienie grzechu jest negatywne (Rzymian 6.23), ale to nie koniec historii. Szatan ostatecznie zostanie pokonany. Jego koniec został ogłoszony i jego zło nie będzie trwało na wieki (Ks. Objawienia 20.7-10). Przez wiarę w Jezusa Chrystusa, możemy otrzymać przebaczenie grzechów i odnowienie relacji z Bogiem (Ew. Jana 3.16; Efezjan 2.8-9). Relacja ta zapewnia życie wieczne jak również obfite życie poprzez nasze połączenie z Panem (Ew. Jana 10.10). Jezus pokonał grzech i śmierć i przyprowadza nas do pełnej relacji z Bogiem jaką możemy sobie zacząć wyobrażać (1 Koryntian 15.50-58; Ks. Objawienia 21-22).
