Odpowiedź:
Siedem sądów z czasz to ostateczne sądy okresu ucisku. To będą najbardziej dotkliwe sądy nad światem jakie kiedykolwiek widziano. Siedem czasz opisanych jest w Ks. Objawienia 16.1-21, gdzie dokładnie są nazwane "siedmioma czaszami gniewu Bożego" (Ks. Objawienia 16.1). Pod rządami antychrysta niegodziwość człowieka osiągnie swój szczyt i spotka się z Bożym gniewem przeciwko grzechowi. Siedem czasz sądów inicjuje siódma trąba.
Pierwsza czasza. Pierwszy anioł wylewa pierwszą czaszę na ziemię, "i pojawiły się złośliwe i odrażające wrzody na ludziach, mających znamię zwierzęcia i oddających pokłon jego posągowi" (Ks. Objawienia 16.2). Ta plaga jest wymierzona w tych, którzy oddali się antychrystowi; święci ucisku nie będą dotknięci tymi dolegliwościami.
Druga czasza. Druga czasza jest wylana na morza, zamieniając wodę "w krew jakby z umarłego, i wszelkie stworzenie, żyjące w morzu, zginęło" (Ks. Objawienia 16.3). Jedna trzecia życia morskiego już zginęła wraz z dźwiękiem drugiej trąby (Ks. Objawienia 8.9), a teraz reszta życia morskiego ginie. Oceany są martwe.
Trzecie czasza. Gdy trzecia czasza Bożego gniewu zostaje wylana, rzeki i źródła słodkowodne także zamieniają się w krew (Ks. Objawienia 16.4-5). Anioł odpowiedzialny za wody mówi, "Sprawiedliwy jesteś Ty, któryś jest i któryś był, święty, żeś taki wyrok wydał; ponieważ oni wylali krew świętych i proroków. Ty dałeś im do picia także krew; zasłużyli na to" (Ks. Objawienia 16.5-6).
Ołtarz w niebie odpowiada, "I usłyszałem, jak ołtarz mówił: Tak, Panie, Boże Wszechmogący, prawdziwe i sprawiedliwe są twoje sądy" (Ks. Objawienia 16.7).
Czwarta czasza. Czwarty anioł wylał czaszę swoją na słońce "i dana mu została moc palenia ludzi żarem. I byli ludzie popaleni wielkim żarem" (Ks. Objawienia 16.8-9a). Zamiast pokutować za swoje grzechy, niegodziwi mieszkańcy ziemi "bluźnili imieniu Boga, który ma moc nad tymi plagami, a nie upamiętali się, by mu oddać chwałę" (Ks. Objawienia 16.9).
Piąta czasza. Piąta z siedmiu czasz powoduje, że królestwo bestii pogrąża się w wielkiej ciemności. Ból i cierpienie bezbożnych nasila się, tak że ludzie gryzą swoje języki w agonii (Ks. Objawienia 16.10-11).
Nadal, naśladowcy antychrysta "nie upamiętali się w swoich uczynkach" (Ks. Objawienia 16.11).
Szósta czasza. Szósty anioł wylał czaszę sądu na rzekę Eufrat. Rzeka wysycha w przygotowaniu na króla Wschodu torując drogę do ich destrukcji (Ks. Objawienia 16.12). Jan wówczas widział trzy nieczyste duchy "jakby żaby" wychodzące z paszczy szatana, antychrysta i fałszywego proroka (Ks. Objawienia 16.13). Te demony dokonują cudów i zwodzą królów ziemi i gromadzą ich do ostatecznej bitwy w Dniu Pańskim (Ks. Objawienia 16.14). Pod wpływem demonów królowie zbierają się razem "na miejscu, które po hebrajsku nazywa się Armagedon” (Ks. Objawienia 16.16).
Siódma czasza. Siódma czasza jest opróżniona do atmosfery. Donośny głos w niebie mówi, "Stało się" (Ks. Objawienia 16.17). Siódma czasza skutkuje błyskawicami i trzęsieniem ziemi tak silnym, że „żadne podobne trzęsienie ziemi nie wydarzyło się, odkąd ludzkość nie była na ziemi, tak ogromne było trzęsienie” (Ks. Objawienia 16.18). Jerozolima jest podzielona na trzy części, a miasta świata upadają (Ks. Objawienia 16.19). Wyspy są zalane, a góry znikają (Ks. Objawienia 16.20). Gigantyczne kamienie gradowe, „spadły z nieba na ludzi” (Ks. Objawienia 16.21). Ci, którzy zostali osądzeni, „bluźnili Bogu z powodu plagi gradu, gdyż plaga ta była bardzo wielka” (Ks. Objawienia 16.21).
Jeden z aniołów siedmiu czasz gniewu Bożego później pokazuje Janowi przeznaczenie Wielkiego Babilonu (Ks. Objawienia 17), jak Bóg wymierzy sprawiedliwość za "krew proroków i świętych, i wszystkich, którzy zostali pomordowani na ziemi" (Ks. Objawienia 16.21). Świat opłakuje upadek Babilonu (Ks. Objawienia 18), ale niebo się raduje (Ks. Objawienia 19). Następnie Jezus Chrystus powraca w chwale, aby pokonać armie antychrysta w Armagedonie (Ks. Objawienia 19.11–21) i ustanowić Swoje królestwo na ziemi (Ks. Objawienia 20.1–6).
